e-περιοδικό της Ενορίας Μπανάτου εν Ζακύνθω. Ιδιοκτήτης: Πρωτοπρεσβύτερος του Οικουμενικού Θρόνου Παναγιώτης Καποδίστριας (pakapodistrias@gmail.com), υπεύθυνος Γραφείου Τύπου Ι. Μητροπόλεως Ζακύνθου. Οι δημοσιογράφοι δύνανται να αντλούν στοιχεία, αφορώντα σε εκκλησιαστικά δρώμενα της Ζακύνθου, με αναφορά του συνδέσμου των αναδημοσιευόμενων. Η πνευματική ιδιοκτησία προστατεύεται από τον νόμο 2121/1993 και την Διεθνή Σύμβαση της Βέρνης, κυρωμένη από τον νόμο 100/1975.

Τα νεότερα στα θεματικά ένθετα

Τετάρτη 10 Οκτωβρίου 2007

Διάλογος για την Ελληνική Γλώσσα και Γραφή

[Ένας καλός και γόνιμος διάλογος για την Ελληνική Γλώσσα και Γραφή σε συνδυασμό με το νεοφανές σύμπτωμα των Γκρίκλις (Greeklish) αναπτύχτηκε σήμερα μες από το νεοσύστατο Ιστολόγιο (υπό την εύστοχη επωνυμία Grosso modo - πρόχειρα και ακατέργαστα) ενός από τα μέλη της παλαιάς Νεανικής Συντροφιάς της Ενορίας μας, του φοιτητή Νίκου Κ.
Ο Εφημέριός μας π.Π.Κ. θέλησε αρχικά να ευχηθεί για τον καινούργιο αυτόν ιστότοπο, συμβουλεύοντας περί της αναγκαιότητας προστασίας του γλωσσικού μας οργάνου. Αμέσως πήρε τον λόγο ένα άλλο δραστήριο μέλος της Νεανικής Συντροφιάς μας, ο φοιτητής Αναστάσιος Ζ. (βλ. The Blues) αναπτύσσοντας τις απόψεις του και, όπως καταλαβαίνετε, υπήρξε εμπεριστατωμένη συνέχεια, την οποία αξίζει να παρακολουθήσετε κι εσείς, γι' αυτό και αντιγράφουμε αυτούσιο τον Διάλογο ευθύς παρακάτω:]

Π.Κ. είπε...
Νικόλα, συγχαρητήρια για τη νέα σου προσπάθεια, μες από τη λεγόμενη "Μπλογκόσφαιρα". Μακάρι, το Ιστολογείν ν' αποφέρει εύχυμους και ποιοτικότατους καρπούς. Σε καλά χέρια μπορεί να έχει καλά αποτελέσματα και ν' αποβεί τόπος συνάντησης με τη Μάθηση και τη Γνώση. Γιατί, αν πρόκειται να είναι απλώς και μόνο στέκι συνάντησης φίλων και τίποτε άλλο, τότε καλύτερα να βγαίνεις και να τά λέτε σ' ένα καφέ ή μια βόλτα.
Μην ξεχνάς, εξάλλου, να υποστηρίζεις με τον τρόπο σου τα Ελληνικά μας, μια γλώσσα ιδιαίτατης Αίσθησης κι Αισθητικής, σπουδαίας Αρμονίας και Ισορροπίας, η οποία βάλλεται στις μέρες μας ΚΑΙ μες από το Διαδίκτυο, δυστυχώς από τα ίδια τα παιδιά της. Εννοώ την αλόγιστη χρήση των λεγόμενων Γκρίκλις, που μας κατακλύζουν ολοένα σαν αρρώστεια μεταδιδόμενη επικίνδυνα.

Η γλώσσα μας, ανάδελφη και μοναχική, έχει ανάγκη ΚΑΙ της δικής μας υποστήριξης, διότι έχει Σώμα ευάλωτο και ρίζες βαθύτατες στους τάφους τους πανίερους των προγόνων. Ως ιστορικός εσύ, έχεις χρέος να θυμάσαι εκείνο το καταλυτικό που γράφει ο Ελύτης:

Όπου και να σας βρίσκει το κακό, αδελφοί
όπου και να θολώνει ο νους σας
μνημονεύετε Διονύσιο Σολωμό
και μνημονεύετε Αλέξανδρο Παπαδιαμάντη,

επειδή, όπως αλλού λέει ο ίδιος,

ΤΗΝ ΟΡΓΗ ΤΩΝ ΝΕΚΡΩΝ ΝΑ ΦΟΒΑΣΤΕ
ΚΑΙ ΤΩΝ ΒΡΑΧΩΝ Τ' ΑΓΑΛΜΑΤΑ!

The Blues είπε...
Σωστά και αποδεκτά όλα αυτά... ναι η γλώσσα μας βάλλεται από παντού! Ναι τα greeklish φαίνεται να αντικαθιστούν πολλές φορές κακώς την πιο τέλεια γλώσσα στον κόσμο! Μια αντίρρηση όμως έτσι για τον εποικοδομητικό διάλογο... Επειδή ουσιαστικά καλούμαι από όταν πέτυχα στις εξετάσεις να υπηρετήσω την επιστήμη της γλώσσας και να την διαφυλάξω ως αυριανός (εύχομαι και προσεύχομαι) φιλόλογος και ως εκ τούτου εραστής και διαφύλακας του λόγου (συγνώμη για το αδόκιμο του όρου), δεν πιστεύω πως διαδικτυακά η γλώσσα βάλλεται ή απειλείται.

Μάλιστα από νέα παιδιά που χωρίς να θέλουμε να πληγώσουμε την γλώσσα και την παράδοση μας, απλώς προσπαθούμε να βρούμε κώδικες επικοινωνίας, αμφιλεγόμενους μεν, διαφορετικούς και αποδεκτούς από την άλλη, με μόνο στόχο να δώσουμε άλλη διάσταση σε ένα πλουραλιστικό σκηνικό όπως το internet. Δεν τάσσομαι υπέρ της άκριτης και άκρατης χρήσης των greeklish, αλλά ούτε και με όσους μηδενιστές την απορρίπτουν! Δεν τα υιοθετούμε ως γλώσσα μας και σε καμιά περίπτωση δεν θέλουμε η ελληνική να χάσει την ισχή της... και ειδικά από νέους ανθρώπους που καλούνται στο μέλλον αυτή την ελληνική να υπηρετήσουν! Ένα κίνημα είναι και αυτό -εφήμερο- και εδώ έγκειται η διαφοροποίησή μου... που σήμερα περνάει ως must και αύριο θα υπάρχει ως ανάμνηση... Πολλοί επικρίνουν και τα blogs. Γιατί είναι μια μόδα... αλλά όλοι την ακολουθούν... Γιατί πρέπει πάντα να βλέπουμε τα πάντα ως απειλή... Είμαστε εραστές της απειλής, μας αρέσει παντού να βλέπουμε κινδύνους. Η γλώσσα μας είναι παγκόσμια και μοναδική ταυτόχρονα και ούτε τα greeklish, ούτε καμιά άλλη περαστική μόδα δεν θα την καταστρέψουν!!! Είναι απλά μια τάση της εποχής, ένα όραμα διαφοροποίησης από τους "μεγάλους". Όραμα όμως χωρίς απώτερο σκοπό... Όσο πιθανόν είναι να ξαναζωντανέψει το πολυτονικό σύστημα ή η καθαρεύουσα (όραμα πολλών και αυτό), που ουσιαστικά θα καταστρέψει την γλώσσα μας γιατί θα την αποτρέψει από τον εμπλουτισμό της, άλλο τόσο είναι να γίνουν τα greeklish κάτι παραπάνω από moto του διαδικτυακού γίγνεσθαι. Και αν τώρα τρίζουν τα κόκκαλα του Ψυχάρη μ' αυτά που γράφω... απλά ζητώ να μην είμαστε μηδενιστές και άκρως απορριπτικοί. Εφήμερο και χαριτωμένο κίνημα είναι, ατελέσφορο ίσως, αλλά σε καμιά περίπτωση ατελεύτητο! Αναπόφευκτα θα βρει αδιέξοδο και η όπισθεν... δεν θα πιάνει. Γιατί η γλώσσα έχει μέλλον, τα greeklish δεν έχουν περιθώρια ανάπτυξης. Αλλά όσο ευημερούν χωρίς να είμαστε μονόπλευροι και άκριτοι χρήστες τους, έχει φάση να τα χρησιμοποιούμε, απλά για να διαφέρουμε και κάποιες φορές για να θεωρηθούμε trendιδες...

Κουραστικός πρέπει να έγινα. Πάντως κάτι τελευταίο. Τα blogs είναι προσωπικά και κάθε ένα έχει τον σκοπό του και την χρήση του. Δεν μπορούν όλα να είναι αφιερωμένα στο πνεύμα και στην διανόηση... ούτε και όλα σε προσωπικά και παρεΐστικα θέματα. Γι' αυτό είναι τόσο πλουραλιστικό το internet, για να χωράνε όλες οι φωνές, για να δημιουργείται μια συμφωνία, όπως στην όπερα... με πρώτες, δεύτερες φωνές, μπάσους, υψίφωνους κτλ... Γιατί ακόμα και στα απλά και τα cafeνιακά καμιά φορά λέγονται με απλούστερα λόγια και παραγεμίσματα, τα συμπεράσματα και τα διδάγματα των προσεγμένων και βαθυστόχαστων κειμένων και διατριβών!
Συγγνώμη αν κούρασα... απλά με κάθε σεβασμό εκφράζω τη γνώμη μου, που ίσως κανέναν να μην ενδιαφέρει... αλλά εδώ στον διαδικτυακό τόπο προσφέρονται οι χώροι για να την εκφράσω ελεύθερα.
Γιατί όπως λέει και ο ποιητής

Μήγαρις έχω άλλο στο νου μου πάρεξ ελευθερία και γλώσσα

Ευχαριστώ!

Νίκος είπε...
@ the blues.
Δυστυχώς, το κακό ξεκινάει χωρίς να το καταλαβαίνουμε. Αλίμονο αν εμείς οι ίδιοι θέλαμε να συρρικνώνουμε τη γλώσσα μας και μάλιστα μια τέτοια γλώσσα. Ωστόσο, όπως συμβαίνει συνήθως, κάθετι μεγάλο καταστρέφεται από μέσα και δευτερευόντως απ'τους εξωτερικούς παράγοντες. Και αν εσύ γράφεις έτσι έχοντας συναίσθηση, άλλωστε στο μέλλον θέλοντας και μη κανονικά ελληνικά θα διδάσκεις, πίστεψέ με, υπάρχουν πολλά ανήλικα ή άλλα παιδιά που δεν έχουν σχέση με τη θεωρητική κατεύθυνση και στα greeklish βλέπουν όχι μόνο μια μόδα αλλά ένα τρόπο να ξεφεύγουν από τα ορθογραφικά λάθη. Και προφανώς αυτοί δεν έχουν συναίσθηση των greeklish. Δυστυχώς ή ευτυχώς οι αλλαγές γίνονται αργά χωρίς να τις καταλαβαίνουμε, καλές ή κακές. Το θέμα είναι στις κακές να έχουμε αναπτύξει αντιστάσεις!

Π.Κ. είπε...
@ The blues, ή επί το ελληνικότερον: Αγαπητέ Αναστάσιε (για να γεμίζει και το στόμα αναστάσεις).
Χαίρομαι, που ως έχων μύγα μυγιάστηκες. Σημαίνει, ότι βαθιά (μα πολύ βαθιά) μέσα σου υπάρχει ακόμη ελπίδα επι-στροφής.
Χαίρομαι που παραδέχεσαι (και το πιστεύω), ότι δεν θέλεις να πληγώσεις τη γλώσσα μας, αν και αθέλητα γίνεται, όσο βέβαια σού αναλογεί.
Απ' την άλλη βέβαια, η κακομοίρα έχει αντέξει τόσες εκατοντάδες χρόνων. Τι θα πάθει απ' τόν έναν και απ' τον άλλον;

Παρ' όλ' αυτά, δεν είναι και τόσο δόκιμο ή ευοίωνο, απ' τη μια να παραδεχόμαστε ότι τα Γκρίκλις είναι μια "μόδα" και απ' την άλλη να εμμένουμε στην έκφραση αυτήν αλόγιστα και αβασάνιστα. Λάβε υπόψη σου, ότι αυτή η "μόδα" έχει ήδη δημιουργήσει μια συγκεκριμένη ά-γλωσση γενιά νέων ανθρώπων, η οποία δεν μπορεί πια να επιστρέψει. Και αν εσύ το καταφέρεις τελικά (όπως θέλω να ελπίζω, λόγω ειδικών σπουδών στη Φιλολογία), οι πλείστοι άλλοι δεν θα μπορέσουν, δυστυχώς.

Δεν πρόκειται για έναν υποτιθέμενο ή πλασματικό κίνδυνο, όπως υπονοείς, αλλά για μια σκληρότατη πραγματικότητα inter portas. Οι πλείστοι νέοι μας τώρα πια γράφουν με αυτή τη μέθοδο... Και όχι μόνο στο Διαδίκτυο. Το βλέπω και στην καθημερινότητα του σχολείου, όπου διδάσκω, ακόμη και σε κάποια τετράδια των μαθητών μου, κάτι που έχει περάσει και στις συζητήσεις τους. Πώς αυτοί θα επιστρέψουν; Πότε θα έχουν την ευκαιρία ν' ασκηθούν στην ενδεδειγμένη ελληνική γραφή; Από ποιάν έξοδο κινδύνου θα βρουν διέξοδο;
Αλλά δεν είναι μόνο αυτό. Αν όντως πρόκειται για μιαν ακίνδυνη "μόδα" που κάποια στιγμή θα περάσει, τότε ας βαφτίσουμε έτσι (ακίνδυνη μόδα εννοώ) π.χ. τη χρήση εξαρτησιογόνων ουσιών ή τη συμμετοχή μας σε πορνοπαιδοφιλικές δυνατότητες του Διαδικτύου και ας κοιμόμαστε ήσυχοι, δίχως τύψεις...

Ξέρεις ότι πάνω απ' όλα, ως προς τη γλώσσα, είμαι Ποιητής και άρα υπεύθυνος (όσο μού αναλογεί) για την υπεράσπισή της. Διότι οι Ποιητές πρώτα και κύρια διέσωσαν την πυκνότητα και την ποιότητα της ελληνίδος Γραφής διαινώνια.
Για να μη θεωρηθώ όμως τόσο υπερφίαλος, δανείζομαι ένα συγκλονιστικό απόσπασμα από τον Λόγο του Ελύτη κατά την Απονομή του Βραβείου Νόμπελ στη Στοκχόλμη του 1979, εκεί όπου οι πάντες υποκλίθηκαν με σεβασμό μπροστά στο Θαύμα της Ελληνικής Γλώσσας και Ποιητικής Γραφής. Είπε, λοιπόν, μεταξύ πολλών άλλων, ο παμμέγιστος Εκείνος:

[...] Μου εδόθηκε, αγαπητοί φίλοι, να γράφω σε μια γλώσσα που μιλιέται μόνον από μερικά εκατομμύρια ανθρώπων. Παρ' όλ' αυτά, μια γλώσσα που μιλιέται επί δυόμιση χιλιάδες χρόνια χωρίς διακοπή και μ' ελάχιστες διαφορές. Η παράλογη αυτή, φαινομενικά, διάσταση, αντιστοιχεί και στην υλικο-πνευματική οντότητα της χώρας μου. Που είναι μικρή σε έκταση χώρου και απέραντη σε έκταση χρόνου. Και το αναφέρω όχι διόλου για να υπερηφανευθώ αλλά για να δείξω τις δυσκολίες που αντιμετωπίζει ένας ποιητής όταν χρησιμοποιεί για τα πιο αγαπημένα πράγματα τις ίδιες λέξεις που χρησιμοποιούσαν μία Σαπφώ ή ένας Πίνδαρος π.χ. -χωρίς ωστόσο να έχει το αντίκρυσμα που είχαν εκείνοι επάνω στην έκταση της πολιτισμένης τότε ανθρωπότητας.

Εάν η γλώσσα αποτελούσε απλώς ένα μέσον επικοινωνίας, πρόβλημα δεν θα υπήρχε. Συμβαίνει όμως ν' αποτελεί και εργαλείο μαγείας και φορέα ηθικών αξιών. Προσκτάται η γλώσσα στο μάκρος των αιώνων ένα ορισμένο ήθος. Και το ήθος αυτό γεννά υποχρεώσεις. Χωρίς να λησμονεί κανείς ότι στο μάκρος εικοσιπέντε αιώνων δεν υπήρξε ούτε ένας, επαναλαμβάνω ούτε ένας, που να μην γράφτηκε ποίηση στην ελληνική γλώσσα. Να τι είναι το μεγάλο βάρος παράδοσης που το όργανο αυτό σηκώνει. [...]

Καλό μου παιδί, ως προς τα blogs και την ιδιωτικότητα την οποία υπονοείς ότι έχουν, έχω την άποψη ότι εκεί μέσα μπορεί όντως να γράφει κανείς ό,τι θέλει μέχρι ασελγείας ή εμετού (περί ορέξεως ουδείς λόγος), αλλά καλό είναι να τα κλειδώνει, για να τα βλέπουν μόνον οι ενδιαφερόμενοι. Όταν αυτά είναι ανοικτά και δημόσια, καταλαβαίνεις ότι υπόκεινται σε θέα, κριτική ή και κατάκριση... Εκτός πια αν εμπίπτουμε στους επιδειξίες (μια μορφή ανωμαλίας και αυτή).
Κατά τα άλλα, φρόντιζε και συ να θεραπεύεις από τώρα το γλωσσικό μας όργανο όσο καλύτερα μπορείς, (αν και σήμερα κατανοώ ότι σε κουράζει για να το μάθεις, γι' αυτό αντιδράς έτσι), αλλά, φαντάσου την δύσμοιρη τη Γλώσσα μας, βράδυ στον ύπνο σου, να σου απευθύνει κατώδυνη το κλαψερό παράπονο:

m1n m@Fis3is na s4fi5w...

anastasios είπε...
Προφανώς εγώ στο μυαλό μου δεν νιώθω ότι βιάζω τόσο βάναυσα τη γλώσσα μου, την οποία σέβομαι. Πάντως μπορεί και τα πράγματα να έχουν πράγματι ξεφύγει, αλλά δεν θα αλλάξω εγώ τον κόσμο. Στο κάτω- κάτω το internet για μένα ένα παιχνίδι είναι, όπως και τα greeklish, που όταν το βαρεθώ θα το αφήσω... Είμαι άλλωστε μόλις 19 για να σκέφτομαι διαφορετικά! Πάντως η κατάληξη του σχολίου σας είναι όλα τα λεφτά! RESPECT!!!

anastasios είπε...
A, και κάτι τελευταίο: Μία διάλεκτος, (κάτι που βέβαια δεν είναι τα greeklish) που δεν μπορεί να ομιληθεί, να χρησιμοποιηθεί δηλαδή στον προφορικό λόγο, δεν είναι άξια λόγου. Και ίσως πολύ την υπερασπίστηκα χωρίς να είμαι και υπέρμαχος ή δημιουργός της. Aπλά όπως έστρωσα... θα κοιμηθώ!

Π.Κ. είπε...
Αναστάσιέ μου, για να πετύχουμε εντέλει σε ό,τι επιχειρούμε, όσο μικρό και αν είναι αυτό, είναι αναγκαίο να ελπίζουμε και να πιστεύουμε, ότι ΕΜΕΙΣ ΜΠΟΡΟΥΜΕ ΝΑ ΑΛΛΑΞΟΥΜΕ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ, αλλιώτικα επαναπαυόμαστε στη χαμέρπειά μας ή, επί το λαϊκότερον, βράζουμε στο ζουμί μας...

Νίκος είπε...
Χαίρομαι που το blog μου προσφέρει τόπο για εποικοδομητικό διάλογο.

None είπε...
Καλός ο διάλογός σας, αλλά προσωπικά λυπάμαι που αφήνουμε έστω και μικρά περιθώρια αμφισβήτησης της Ελληνικής. Αφού αυτό συμβαίνει, βρίσκουν πρόσφορο έδαφος να φύονται ζιζάνια τύπου Άδωνη Γεωργιάδη.

13 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Προσοχή στη γλώσσα και στην αυτοσυνειδησία μας!

Ανώνυμος είπε...

Είναι ανάγκη να υποστηρίζουμε, όσο μπορούμε, τη γλώσσα μας.
Είμαι αυτήκοος μάρτυρας πολλών νεανικών συνομιλιών, στις οποίες η συχνότερη λέξη είναι η λέξη "μ.....ς". Σε μια φράση 15 λέξεων, οι 12 είναι αυτή. Μα είναι δυνατόν; Πού πάμε; Αλίμονό μας. Χαθήκαμε. Τέτοια φοβερή λεξιπενία;;;;

Ανώνυμος είπε...

Η γλώσσα μας είναι η άμυνά μας απέναντι τόσων και τόσων επιβουλών από παντού. Όλους τους δεχόμαστε, όλους τους σεβόμαστε, αλλά καλόν είναι, να κρατάμε ό,τι έχουμε σαν κόρη οφθαλμού.
Χωρίς να κινδυνολογούμε, πρέπει γενικά να προσέχουμε για να έχουμε.

Ανώνυμος είπε...

Πολλοί από εμάς δεν συνειδητοποιούμε την σχέση γλώσσας-κοινωνίας και πουδραριζόμαστε με υπερβολές του τύπου "η ωραιότερη γλώσσα του κόσμου" και ρητά αξιόλογων λογοτεχνών.Φυσικά και δεν είναι ο ακρογωνιαίος λίθος των παγκόσμιων γλωσσών η ελληνική.Επαναπαυόμαστε σε ένα ακαθόριστο ένδοξο γλωσσικό παρελθόν και..καθαρίσαμε.Δεν καταλαβαίνουμε πως η γλώσσα είναι ένα ζωντανό πράγμα που πλάθεται ανάλογα με τις κοινωνικές ζυμώσεις και αλλοιώσεις,δεν είναι ένα πράγμα σε μουσείο για να κάνουμε σκοπιές με δίκανο από έξω.Άλλωστε, τι θα επι " ανώτερη γλώσσα";Πολλές έννοιες σε ξένες λέξεις δεν υφίστανται στην ελληνική και το αντίθετο.Οι Γερμανοί λένε: Eingang,Einfahrt,Eintritt και εννούν κάτι διαφορετικό.Εμείς λέμε μόνο Είσοδος.Δεν τίθεται όμως ζήτημα ανωτερότητας.Επίσης,για ποια γλώσσα ακριβώς πρέπει να καιροφυλακτούμε;Τη γλώσσα του Ομήρου;Της καινής Διαθήκης;Του Σολωμού;Για να μην θέσω το μέγα ερώτημα "τι είναι τελικά γλώσσα;".Η "αγωνία" για διατήρηση της γλώσσας είναι απλά μια αδυναμία να δεχτούμε πως η κοινωνία δεν χρειάζεται κάποιους γλωσσικούς τύπους ή εφεύρει άλλους για ανάγκες που προκύπτουν.

θλιμμένος μπούφος είπε...

Παναγιώτη, σαφώς και δεν τίθεται θέμα ανωτερότητας της ελληνικής, απλά και μόνο γιατί η ελληνική γλώσσα είναι εκτός συναγωνισμού. Ξέρεις υποθέτω ότι οι σημαντικότερες ευρωπαϊκές γλώσσες έχουν στο λεξιλόγιό τους μια πληθώρα ελληνικών λέξεων και ότι όλοι οι επιστημονικοί όροι είναι γραμμένοι στα ελληνικά. Πληροφοριακά αναφέρω ότι περισσότερο από το 38% των λέξεων της αγγλικής που είναι και γερμανική, όχι λατινογενής, έχουν ελληνική ρίζα ή είναι ελληνικές (δεν το λέω εγώ, ο Μπαμπινιώτης)!
Το παράδειγμα που έφερες με την είσοδο δε θεωρώ ότι λέει κάτι. Δεν ξέρω γερμανικά (μου κάνει κακό μόνο και να τ΄ακούω χωρίς αυτό να σημαίνει ότι τα υποτιμώ),αλλά δεν διανοούμαι ότι διαθέτουν μεγαλύτερο πλούτο από τα ελληνικά, μια γλώσσα στην οπόια μπορείς να μεγαλουργήσεις λογοτεχνικά λόγω της απίστευτης αφθονίας γλωσσών. Εξάλλου, έχουμε την τύχη να μιλάμε μια γλώσσα απόλυτα εννοιολογική,κάτι που στις υπόλοιπες γλώσσες συμβαίνει σε ελάχιστο βαθμό. Άλλωστε, θεωρώ πιο γοητευτικό να εκφράζεις με αμέτρητες έννοιες τα συναισθήματά σου, παρά την είσοδο του σπιτιού σου. Για να μην αναφέρω και την άποψη περί μαθηματικής αλληλουχίας και αρχίσω να γίνομαι γραφικός.
Επειδή μιλάς για ακαθόριστο παρελθόν (φαίνεται πως είσαι της τεχνολογικής κατεύθυνσης), οφείλω να σε διορθώσω: η ελληνική γλώσσα έχει προφορική παράδοση 4000 χρόνων και γραπτή 3500 χρόνων, απόλυτα συγκεκριμένο και τεκμηριωμένο παρελθόν δηλαδή. Εξάλλου όταν ο Όμηρος τον όγδοο αιώνα π.Χ. έγραφε ΕΠΗ οι Γερμανοί που αναφέρεις ήταν ακόμα αδιάσπαστα βαρβαρικά φύλα που ντύνονταν με προβιές και μιλούσαν τη βαρβαρική (μπουρ μπουρ).
Μάθε, πως η ελληνική αποτελεί τη μόνη γλώσσα με αδιάσπαστη ιστορική, δομική, και λεξιλογική συνέχεια . Αλλοιώσεις φυσικά και υπήρξαν, όχι όμως σε τέτοιο βαθμό που να μην γίνεται αντιληπτό ότι πρόκειται για την ίδια γλώσσα. Το ελληνικό λεξιλόγιο αποτελεί αδιάψευστο μάρτυρα της αδιάκοπης αυτής συνέχειας. Για να μην κουράσω άλλο, σε παραπέμπω στο βιβλίο του Γ.Μπαμπινιώτη Συνοπτική ιστορία της ελληνικής γλώσσας, όπου εκεί θα μπορέσεις να συμπληρώσεις τις γνώσεις σου.
Απ΄την άλλη, έχεις απόλυτο δίκιο να λες ότι επαναπαυόμαστε στο παρελθόν (τα κακά του νεοέλληνα). Όμως στο χέρι μας είναι να διαφυλάξουμε τη γλώσσα μας και εν προκειμένω τη γραφή μας. Αν εσύ θεωρείς φαινόμενα τύπου greeklish (βασίζονται στην προχειρότητα και με την προχειρότητα δεν μπορείς ούτε να εξελιχθείς σωστά ούτε να παράγεις πολιτισμό) εξέξιξη, εγώ τα θεωρώ έκπτωση και αν ακόμα ανέχεσαι να βλέπεις την ελληνική γραφή να διαβρώνεται και να καταβαραθρώνεται με αυτόν τον τρόπο εγώ δεν το μπορώ, γιατί είμαι περήφανος που μπορώ να μιλάω και να γράφω ΕΛΛΗΝΙΚΑ.

Ανώνυμος είπε...

Καταρχήν,αγαπητέ Νίκο,δεν μπορώ να καταλάβω αυτήν την επιθετικότητα.Δεν νομίζω πως είχα ανάλογο ύφος στο κείμενό μου.Στο προκείμενο τώρα.
Διαβλέπω μια μεγάλη αντίφαση στα λόγια σου.Από την μια μου γράφεις να μην επαναπαυόμαστε στο παρελθόν και από την άλλη μου αναλύεις όλο αυτό το ένδοξο παρελθόν-και μάλιστα με ελληναράδικα σχήματα του τύπου "όταν εμείς γράφαμε έπη αυτοί έτρωγαν χουρμάδες".Τέτοιες αντιλήψεις δεν βοηθούν την υπόθεση της γλώσσας μας.Μπορεί να ντύνονταν με προβιές κλπ τότε οι Γερμανοί (αλήθεια,εμείς ντυνόμασταν στου Armani?)αλλά ανέπτυξαν ως σήμερα μια πολύ υψηλού επιπέδου γλώσσα,με πολλές έννοιες που δεν υπάρχουν στην ελληνική,μια πολύ υψηλή ποίηση που μπορεί να μην φτάνει ίσως έναν Όμηρο αλλά είναι αξιοθαύμαστη και καθόλου βαρ βαρ.
Καλό θα ήταν επίσης,να κοιτάξουμε την προέλευση της ελληνικής γλώσσας και την κατασκευή της μέσα στην πάροδο των ετών.Δεν έπεσε από τον ουρανό-αναπτύχθηκε μαζί με άλλες συγγενικές.Καλό θα ήταν να δούμε και τις ρίζες της στην Σανσκριτική.Η απολυτοποίηση γεγονότων για την αυταπόδειξη των όποιων απόψεών μας είναι ο λανθασμένος δρόμος για την αλήθεια.Άνετα θα μπορούσαμε να πούμε πως, μπορεί οι ευρωπαϊκές γλώσσες να έχουν ελληνικές λέξεις για την περιγραφή των επιστημών αλλά η ελληνική απουσιάζει τελείως όταν περνάμε στην εξειδίκευση αυτής της επιστήμης.Η Μηχανολογία και η Πληροφορική είναι κλασικά παραδείγματα.Γιατί άραγε;Μήπως διότι η ελληνική δεν καταφέρνει να εκφράσει νέες έννοιες (λόγω της στείρας επανάπαυσης στο ένδοξο παρελθόν) ή απλά διότι ως λαός δεν μπορούμε πια να αναπτύξουμε τίποτε πλέον;

θλιμμένος μπούφος είπε...

Αγαπητέ Παναγιώτη, συγγνώμη αν εκφράστηκα με έναν πιο έντονο τόνο, ίσως έχεις δίκιο, αλλά στο θέμα των greeklish είμαι κάθετος.
Απ΄την άλλη, δε συνηθίζω να μιλάω με απολυτότητα αλλά με απόλυτα επιχειρήματα. Τέτοια, θεωρώ ότι ήταν αυτά που σου παρέθεσα και χτες. Δεν είμαι ελληναράς, πάντα προσπαθώ να είμαι μετριοπαθής, απλά νομίζω ότι κάποια πράγματα έτσι είναι και αυτό αποδεικνύεται. Κάποτε, και ΄μεις τρώγαμε χουρμάδες αλλά πολύ νωρίτερα από τους άλλους. Θες κατά τύχη, θες από ικανότητα, γεγονός είναι ότι η Ελλάδα, τουλάχιστον όσον αφορά τη Δύση υπήρξε πρωτοπόρος.
Όπως έσπευσα να σου πω στο παραπάνω σχόλιο, σε καμιά περίπτωση δεν υποτιμώ τα γερμανικά ή την εκάστοτε γλώσσα. Άλλωστε δεν έχω καταφέρει ακόμα κάτι μεγάλο στη ζωή μου που να μου δίνει ένα τέτοιο δικαίωμα, αν και κανείς δε νομίζω ότι μπορεί να μπει σε μια διαδικασία αμφισβήτησης γλωσσών. Προφανώς η γερμανική ή κάθε γλώσσα από ένα σημείο και μετά αναπτύσσει δικούς της κώδικες, εξελίσσεται και δημιουργεί. Ποτέ δεν είπα ότι μόνο οι Έλληνες δημιουργούν, αλίμονο. Η αναφορά μου στα βαρ βαρ έχει να κάνει με την προ Χριστού εποχή και το πως τους άκουγαν οι Έλληνες, δε μιλάω για τώρα.
Θα ήθελα να προσθέσω, ότι προχώρησα στην ανάλυση του παρελθόντος για να διορθώσω τη λέξη που χρησιμοποίησες: ακαθόριστο. Η ελληνική γλώσσα σαφώς και δεν έπεσε από τον ουρανό, αλλά έφτασε ως τον ουρανό, εκεί που άλλες δεν μπόρεσαν.
Όσον αφορά την εξειδίκευση των επιστημών, θα αποτελούσε έκπληξη και για ΄μένα αν οι επιστήμονες της NASA ή του CERN έψαχναν να βρουν ελληνικές λέξεις για δικές τους ανακαλύψεις. Πλέον ζούμε στον εικοστό πρώτο αιώνα. Δυστυχώς -πολύ θα το ήθελα- δεν είναι πια η Ελλάδα το κέντρο του κόσμου. Υπάρχουν πλέον τόσες υπερ-δυνάμεις που κινούν τα νήματα. Αν και απ΄ότι έχω ακούσει οι επιστήμονες της Microsoft ξέρουν απαραίτητα αρχαία ελληνικά (διόρθωσέ με αν κάνω λάθος).
Όσον αφορά την επανάπαυση, ξαναλέω, ότι συμφωνώ απόλυτα. Νομίζω πως και εγώ επαναπαύομαι. Αλλά επειδή η συζήτηση ξεκίνησε από τα greeklish, εκεί πήγαινε και η αναφορά μου. Γιατί σ΄αυτό τον χαζό τρόπο γραφής μπορούμε ν΄αντισταθούμε.
Νομίζω πως καταλαβαίνεις ότι δεν είμαι δογματικός, απεχθάνομαι αυτό τον όρο. Διάβασα την άποψή σου και την ενστερνίζομαι σε μεγάλο βαθμό. Δε λες κάτι λάθος, απλά κάποια πράγματα δεν πρέπει να τα ξεχνάμε στο βωμό της οικουμενικότητας. Τα ελληνικά δε νομίζω ότι έχουν πρωτείο εξουσίας, μπορεί όμως να τους αναγνωριστεί το πρωτείο τιμής, σαν τον Πάπα ένα πράγμα (χα χα).
Σ΄ευχαριστώ που μου έδωσες την ευκαιρία να εκφράσω τις απόψεις μου και μέσα απ΄αυτές να εκφραστώ και χαίρομαι να μιλάω με άτομα του επιπέδου σου απ΄τα οποία μπορώ πολλά να μάθω. Και πάλι συγγνώμη αν ήμουν έντονος, εσύ δεν είσαι Θρασύβουλος...

Ανώνυμος είπε...

Αγαπητέ Νίκο,
μη ζητάς συγνώμη.Το νεαρό της ηλικίας σου,σου δίνει τα καύσιμα για κάτι τέτοιο,το να είσαι εύφλεκτος.Εγώ χαίρομαι που,από εδώ,την κεντρική Ευρώπη,βλέπω πως στην πατρίδα υπάρχουν άνθρωποι που ενδιαφέρονται για την γλώσσα και την ιστορία της.Μην ανησυχείς για τα greeklish.Ο Θεός δεν άφησε να χαθούμε επί Τουρκοκρατίας,όταν δεν υπήρχε καθόλου γλωσσική συνειδητοποίηση και Διαδίκτυο κλπ.Επίσης,μιλώντας και με την άλλη ιδιότητα,αυτή του χριστιανού ορθοδόξου,πιστεύω πως το μήνυμα του Ευαγγελίου αλλά και της Ευχαριστίας δεν αλλοιώνεται όποια γλώσσα και αν χρησιμοποιείς.Εγώ για παράδειγμα λέω Das Deine vom Deinigen και όχι Τα Σα εκ των Σων..δεν νομίζω να μην ευλογούνται τα Δώρα...
Όσον αφορά το Πρωτείο του Πάπα,είμαι ανεπιφύλακτα υπέρ, αν εννοούμε Πρωτείο ή Πρεσβεία Τιμής αλλά ως εκεί.Αν και όσα μας χωρίζουν έχουν πολλές άλλες διαστάσεις ώστε το Πρωτείο μου φαίνεται αστεία υπόθεση.Όλα αυτά βέβαια σε θεολογικό επίπεδο διότι σε πρακτικό-καθημερινό,πολλά αλλάζουν.Να είσαι καλά.

θλιμμένος μπούφος είπε...

Την ευλογία σου!

Ανώνυμος είπε...

Του Κυρίου μας Νίκο μου..

P. Kapodistrias είπε...

Η συγκυρία της ημέρας, Νίκο: Μεταξύ δύο π. Παναγιώτηδων!!!!!!!

P. Kapodistrias είπε...

...ή αλλιώς: Εδώ παπάς, εκεί παπάς!!!...

None είπε...

Στην τελική, τίποτε δεν είναι τυχαίο.