Η σημερινή μέρα ήταν ανάστατη στην περιοχή του Ιονίου. Άνεμοι θυελλώδεις έως τρικυμιώδεις, τρελές βροχές, πένθιμο τοπίο, άκρως μελαγχολικό... 
Κατά την ώρα του Εσπερινού, σχεδόν σκοτάδι, παρότι απομεσήμερο. Ο ήχος της καμπάνας χάθηκε στη σφοδρότητα της καιρικής ακαταστασίας. 
Είχε τη γοητεία του όλο αυτό!... Στασίδια κενά, μυστηριακό μισοσκόταδο, μια κατάνυξη αλλιώς ωραία!
Ουδείς ξεμύτισε από το σπίτι του προς την Παναγούλα μας. Ήταν από τις ελαχιστότατες φορές που απέμεινα απόλυτα μόνος προς Μόνον! Θυμήθηκα το τραγούδι: "Ποτέ δεν είμαι μοναχός μέσα στη μοναξιά μου"...
Ενδεικτικές και οι φωτογραφίες, οι οποίες δεν μπορούν ν' αποδώσουν το χαρμολυπητερό, αποψινό συναίσθημα. Είπαμε, είναι απλώς ενδεικτικές!
Καλή Κυριακή για όλους σας όπου γης!
Πάντα Κυριακή!