Κανένα ζακυθινό πανηγύρι δε γίνεται δίχως τα κλασικά του τερψιλαρύγγια γλυκίσματα, στοχεύοντας στη βουλιμία των εορταστών: Τις Φριτούρες (λιχουδευτικό έδεσμα στο τηγάνι, απαρτιζόμενο από σιμιγδάλι, πασπαλισμένο ύστερα με μπόλικη ζάχαρη και κανέλα), τα Παστέλια (ένα καταπληκτικό σύνθεμα από σουσάμι, μέλι, αμύγδαλα κι ενίοτε διακοσμητικά κουφετάκια) και το Εφτάζυμο ή Φτάζυμο (γλυκίζον ψωμί με πολλαπλές ζυμώσεις και αρωματικά, καμωμένο από τις ειδικές του είδους γυναίκες του λαού, με παροιμιώδη συνήθως μυστικοπάθεια, που παραπέμπει σε... μαγικές πράξεις).
Όλ' αυτά αναβίωσαν ξανά και στα καθ' ημάς. Μετά τον Εσπερινό μάς συνεπήραν οι γνώριμες μυρωδίες από τα παραδοσιακά τηγανίσματα όξω από την Παναγούλα, ενώ το Φτάζυμο τση κυρά Κατίνας σπάζει μύτες ολοένα στη γειτονιά!!!
Και του χρόνου, να ξαναγευτούμε!!!
2 σχόλια:
Χρόνια Πολλά και Καλά. Πάντα χαρές, πανηγύρια και γλυκιές γεύσεις να έχετε!
@ Αναστάσιε,
Όλ' αυτά είναι εκ των ων ουκ άνευ στα ζακυθινά πανηγύρια!
Και τα υμέτερα, όλα καλά!
Δημοσίευση σχολίου