Ένα άλλο συστατικό στοιχείο των παλαιών ζακυθινών πανηγυριών, όπως αυτό του Μπανάτου, είναι το Ταμπουρλανιάκαρο (σύμπραξη δηλαδή ενός ταμπούρλου και μιάς ανιάκαρας), το οποίο προαναγγέλλει συνήθως στο πλάτωμα του πανηγυρίζοντος ναού ή στους δρόμους του χωριού, ότι το Πανηγύρι είναι γεγονός, συνεγείροντας με τους ήχους του όλους!
Στα νεότερα πανηγύρια ελλείπει πλέον το είδος, εφόσον μάλιστα και οι ίδιοι οι οργανοπαίχτες είναι στις ημέρες μας είδος εν ανεπαρκεία, ουδείς μάλιστα επίσημος φορέας του άμοιρου τόπου μας εμερίμνησε ποτέ να παρέξει κίνητρα, ώστε να εκπαιδευτούν οι νεότεροι και να διασώσουν και αυτήν έστω την πτυχή της αυτοσυνειδησίας μας...
Εμείς πάντως είχαμε απόψε (θα έχουμε και αύριο το απόγευμα, πριν από την Παράκληση και Λιτανεία τση Κυράς τση Παναγούλας μας) το Ταμπουρλανιάκαρο από τ' ορεινό χωριό Μαριές κοντά μας, τηρώντας όσα παραλάβαμε από τους πατέρες μας!!!
1 σχόλιο:
Χρόνια Πολλά Και Καλά και πάλι!
Λαχταριστές οι φυτούρες και τα παστέλια...νοσταλγικό το ταμπουρλονιάκαρο...
Πάτερ μου,α φού ευχηθώ, ξανά, να χαίρεσαι την ονομαστική σου εορτή, σε παρακαλώ, διαβίβασε στον αγαπητό παπά Νικόλα Σεμιτέκολο τις θερμές κι εγκάρδιες ευχές και τους χαιρετισμούς μου. Είμαστε συμμαθητές στο,τότε, Γυμνάσιο Ζακύνθου, για χρόνια μοιραστήκαμε και γευτήκαμε τις ίδιες αγωνίες, προσδοκίες, πίκρες αλλά και χαρές των όμορφων, αγνών μας μαθητικών χρόνων!!!,
Με την αγάπη μου πάντα,
δ.μ.τ.
Δημοσίευση σχολίου