Αυτές τις ημέρες λάβαμε στο Νυχθημερόν το νέο βιβλίο του Ομότιμου Καθηγητή στη Θεολογική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών και Ποιητή Π. Β. Πάσχου, με τίτλο "Ταπεινοφροσύνη και Αγάπη. Οι μεγάλοι Ασκηταί ομιλούν περί ταπεινοφροσύνης, ανεξικακίας, αγάπης, Διορατικών Γερόντων και Σημειοφόρων". Είναι το 8ο στη σειρά "Μικρό Γεροντικό" (Εκδόσεις Αρμός 2011, σελίδες 192, με εξώφυλλο, εικόνες και κοσμήματα του Πρωτοπρεσβυτέρου Χριστοδούλου Φεργαδιώτη).
Η εν λόγω σειρά "Μικρό Γεροντικό" του σοφού Καθηγητή, στηρίζεται κυρίως σε μία από τις καλύτερες συλλογές των χειρογράφων - που είναι άπειρα φυσικά, αφού όλοι σχεδόν οι υποτακτικοί επιθυμούσαν να καταγράψουν τις πνευματικές εμπειρίες των Γερόντων τους, ώστε ακατάσπαυστα να παραδειγματίζονται και να παραδειγματίζουν έτσι τους επιγενόμενους. Από αυτές, με την επιστημονική επάρκεια και θεοσεβή ματιά του ελλογιμότατου υμναγιολόγου Πάσχου, μπορούμε σήμερα να έχει ο κάθε ενδιαφερόμενος προ οφθαλμών και στη βιβλιοθήκη του αυτές τις μικρές -πυκνότατες σε περιεχόμενο και διδαχή- ιστορίες, ώστε να στηρίζεται στον ενδεχόμενο πνευματικό αγώνα του, στηρίζοντας ταυτόχρονα τον περίγυρό του.
Χάριν δείγματος, αντιγράφουμε παρακάτω μερικά τέτοια γεροντικά στιγμιότυπα!
Ο αββάς Ιωάννης ο Κολοβός είπε:
-Η πόρτα του Θεού είναι η ταπεινοφροσύνη και οι Πατέρες μας, με πολλές καταφρονήσεις που με χαρά δέχονταν, πέρασαν από αυτή την πόρτα.
Ο αββάς Ποιμήν έλεγε:
*
Ο ίδιος, άλλη φορά είπε:
-Η ταπεινοφροσύνη και ο φόβος του Θεού βρίσκονται πάνω απ' όλες τις αρετές.
*
Ο αββάς Ποιμήν έλεγε:
- Ο άνθρωπος έχει ανάγκη από την ταπεινοφροσύνη και τη μακροθυμία, όπως ακριβώς έχει ανάγκη από την αναπνοή που βγαίνει από τη μύτη του.
Ένας αδελφός ερώτησε τον αββά Ποιμένα:
*
Ένας αδελφός ερώτησε τον αββά Ποιμένα:
- Πώς πρέπει να φέρομαι στον τόπο που κατοικώ;
Και ο Γέροντας τού απάντησε:
- Να έχεις πάντα το φρόνημα ενός φιλοξενούμενου, όπου και να μένεις, για να μη ζητάς να μπαίνει ο λόγος σου πάνω απ' τους άλλους, κ' έτσι θα βρίσκεις ανάπαυση.
Είπε ο Γέροντας, πως ένας αδελφός ερώτησε τον αββά Αντώνιο:
*
Είπε ο Γέροντας, πως ένας αδελφός ερώτησε τον αββά Αντώνιο:
- Τι ακριβώς είναι η εξουθένωσις;
Και ο Γέροντας τού απάντησε:
- Το να νιώθει κανείς πως είναι πιο κάτω και από τα άλογα ζώα, και να γνωρίζει πως εκείνα δεν περιμένουν καμμιά κρίση.
Μάς είπε η μακαρία Συγκλητική:
*
Μάς είπε η μακαρία Συγκλητική:
-Όπως είναι αδύνατο να κατασκευαστεί ένα πλοίο δίχως καρφιά, έτσι ακριβώς είναι αδύνατο να σωθεί κανείς χωρίς την ταπεινοφροσύνη.
Ο αββάς Υπερέχιος είπε:
*
Ο αββάς Υπερέχιος είπε:
-Η ταπεινοφροσύνη είναι το δέντρο της ζωής που μάς ανεβάζει στα ύψη.
Ένας Γέροντας είπε:
*
Ένας Γέροντας είπε:
- Ποτέ μου δεν θέλησα να κάνω ένα έργο που να ωφελεί εμένα και να βλάπτει τον αδελφό μου, διότι έχω πάντοτε την ελπίδα, ότι το έργο του αδελφού είναι ένα έργο που αποδίδει καρπούς και σε μένα.
Ένας Γέροντας είπε:
*
Ένας Γέροντας είπε:
- Πέρασα είκοσι χρόνια πολεμώντας μ' ένα λογισμό, για να μπορέσω να βλέπω όλους τους ανθρώπους σαν έναν άνθρωπο.
Ένας νέος μοναχός ρώτησε τον Γέροντά του:
*
Ένας νέος μοναχός ρώτησε τον Γέροντά του:
-Γιατί φοβούμαι, όταν περπατώ μονάχος μου στην έρημο;
Κ' εκείνος τού αποκρίθηκε:
-Γιατί ακόμη ζης.
Ερώτησαν κάποιον Γέροντα:
*
Ερώτησαν κάποιον Γέροντα:
-Γιατί δεν έπεσες ποτέ σε κατάσταση αμέλειας;
Κ' εκείνος αποκρίθηκε:
-Γιατί την κάθε μέρα που έρχεται περιμένω να πεθάνω.
Ξαναρώτησε πάλι κάποιος τον ίδιο Γέροντα:
*
Ξαναρώτησε πάλι κάποιος τον ίδιο Γέροντα:
-Γιατί με πιάνει συνέχεια ραθυμία;
Κ' εκείνος απάντησε;
-Γιατί δεν είδες ακόμη τον ήλιο.
Ερωτήθηκε κάποιος Γέροντας:
*
Ερωτήθηκε κάποιος Γέροντας:
-Ποιο είναι το πνευματικό έργο του μοναχού;
Κ' εκείνος αποκρίθηκε:
-Η απόκτηση της αρετής της διακρίσεως.
Έλεγαν πάλι οι Γέροντες:
*
Έλεγαν πάλι οι Γέροντες:
-Μη δίνεις ποτέ ως ενέχυρο κάτι στους λογισμούς.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου