Γερασιμάκης, ο προχωρημένος!

Γράφει η Διονυσία Μούσουρα-Τσουκαλά 

Επειδή προκάλεσα θλίψη σε μερικούς από τους αγαπητούς και εκλεκτούς μου αναγνώστες με τις δυο τελευταίες αναρτήσεις μου, αλλάζω θέμα σήμερα. Χρονιάρες, γιορτινές μέρες έρχονται και είπα να προσπαθήσω να μπω στο πνεύμα των ημερών, με την ελπίδα, να παρασύρω κι εσάς!

Περί Γερασιμάκη, λοιπόν, ο λόγος σήμερα! Ωραίος τύπος, γραφικός θα έλεγα με τα σημερινά δεδομένα, μια και την εποχή που έζησε, δεν υπήρχε τέτοιος όρος στο καθημερινό μας λεξιλόγιο... Αλλιώς τον αποκαλούσαν τότε, αλλά ας αφήσουμε στην άκρη  σουσούμια και παρατσούκλια του χθες, όπου οι Ζακυνθινοί... κρεμούσαν ουρά και στο κολοβό κουνέλι!  Τουλάχιστον, αυτή τη φήμη είχαν και μάλλον όχι άδικα, αφού συστημένο γράμμα έφτανε στον προορισμό του, μόνο με το παρατσούκλι του παραλήπτη!

Τον θυμάμαι πολύ καλά το Γερασιμάκη. Μέτριος στο ανάστημα, ελαφρώς γεματούλης, διατηρούσε ραφείο στη Χώρα του Τζάντε μαζί με τον αδελφό του και ήταν άριστοι τεχνίτες κι οι δυο! Πιστεύω ότι το ραφείο ήταν μεταξύ Ανάληψης και Διοικητηρίου,  μάλλον όχι πολύ μακριά από το Διοικητήριο, κάπου εκεί. Φυσικά μιλάμε για την μετασεισμική Χώρα.

Ιδέα δεν έχω για το επίθετό του ή αν ήταν χωραΐτης ή από χωριό. Οι προσπάθειες μου για  περαιτέρω πληροφορίες, επικοινωνώντας με άτομα από τη Ζάκυνθο, απέβησαν άκαρπες, αφού εγώ θυμόμουν μάλλον περισσότερα από αυτούς. Θυμάμαι πολύ καλά όμως ότι τον συνάντησα και στο Μπανάτο μια-δυο φορές, που έτυχε να βρίσκομαι εκεί, χωρίς φυσικά αυτό να σημαίνει τίποτα, αφού, σαν πλασιέ που ήταν, γυρνούσε σε πολλά μέρη προωθώντας την πραμάτεια του.

 Τι πουλούσε, αφού η κύρια ασχολία του ήταν ράφτης; Μα, πουλούσε οικόπεδα στο Φεγγάρι!!! Καλοντυμένος και περιποιημένος πάντα, ευγενέστατος, υποχρεωτικός και ιπποτικός, γυρνούσε με μια μαύρη τσάντα, όπου μέσα είχε... συμβόλαια, σχεδιαγράμματα, χάρτες  κι άλλα χαρτιά έτοιμα για υπογραφή, αφού πίστευε ακράδαντα σε αυτό που έκανε!  Ζητούσε και ενίοτε έπαιρνε από τους μαντσιαδόρους Ζακυνθινούς, προκαταβολή για το οικόπεδο, τις περισσότερες φορές επιταγή χωρίς φυσικά αντίκρισμα, αλλά αυτό δεν τον ενόχλησε ποτέ, αφού δεν πήγαινε να εξαργυρώσει τις επιταγές, τις συγκέντρωνε ώστε να κάνει γερή μπάζα και να πάει για είσπραξη μια και καλή! 

 Δεν ήταν λίγοι εκείνοι που τον έπαιρναν πολύ στα σοβαρά, τον άκουγαν μετά μεγάλης προσοχής και αφοσίωσης, του υπέβαλαν πολλές ερωτήσεις για τη θέση και το μέγεθος του... δικού τους οικοπέδου, σε σχέση με αυτά που είχε ήδη... πουλήσει, διαπληκτίζονταν μαζί του αν διαπίστωναν πως έκαμε καλύτερη τιμή στο σιορ Νιόνιο, έπεφταν στα παζάρια, ανέβαιναν οι τόνοι και  απειλούσε ο πελάτης ν’ ακυρώσει την πιθανή αγορά, αν δεν του πρόσφερε καλύτερους όρους ο Γερασιμάκης! Σημειωτέον ότι έκανε και διευκολύνσεις στην εξόφληση του οικοπέδου, αφού τα έδινε και με γραμμάτια! Περιττό φυσικά να πούμε πως τον ακολουθούσε πάντα η... μαρίδα κι ότι από όπου περνούσε και προσπαθούσε να εξασφαλίσει πώληση, μαζεύονταν γύρω όχι μόνο περαστικοί χασομέρηδες, αλλά κι όλοι οι μαγαζάτορες από γύρω και το... γλέντι καλά κρατούσε πάντα!

Μιλάμε για εποχές που η κυριότερη, ίσως, ψυχαγωγία των Ζακυθινών ήταν οι μάντσιες που σκάρωναν ο ένας στον άλλον κι αν ήταν κάπως... ελαφρύς κανείς, σαν το Γερασιμάκη, τον περιλάμβαναν και τον αποτελείωναν, ενισχύοντας και τροφοδοτώντας διαρκώς τις όχι και τόσο λογικές σκέψεις / πράξεις του! Όμως, πρέπει να ομολογήσω ότι σε πολύ σπάνιες περιπτώσεις το τράβαγαν τόσο πολύ, ώστε να βλάψουν με οποιοδήποτε τρόπο ουδένα. Όλα ήταν καλοπροαίρετα και χωρίς ίχνος εσκεμμένης προσπάθειας για προσβολή ή ζημιά. 

Κανένας δε θυμόταν πότε και πώς την ψώνισε ο Γερασιμάκης με το φεγγάρι. Βλέποντας την εξέλιξη των πραγμάτων, θα μπορούσε να θεωρηθεί και ιδιοφυΐα, αφού τόσα χρόνια πριν, οραματίστηκε ότι θα έλθει η μέρα που ο άνθρωπος όντως θα πατούσε το πόδι του στο  φεγγάρι κι όπως πάει το πράγμα, μάλλον ζήτημα χρόνου η... πώληση οικοπέδων εκεί!!!

Το τι σάλος γινόταν με τα οικόπεδα που πουλούσε ο Γερασιμάκης, δε λέγεται! Πολλά μέλη της... υψηλής τότε κοινωνίας έφταναν σε ακρότητες, όπως να φροντίζουν να λαβαίνει τηλεγραφήματα ο Γερασιμάκης, πότε από τη... βασίλισσα, πότε από τον πρωθυπουργό και άλλα εξέχοντα και υψηλά ιστάμενα πρόσωπα, όπου άλλοτε τον συνέχαιραν για το έργο που επιτελεί, άλλοτε... εκδήλωναν ενδιαφέρον ν’ αγοράσουν κι εκείνοι οικόπεδο στο φεγγάρι και οπωσδήποτε στη γιορτή του λάβαινε σωρηδόν τα συγχαρητήρια τηλεγραφήματα!!!

Κάποιες φορές κατέφθαναν Ζακυνθινοί, δήθεν από το παλάτι που είχαν επισκεφθεί επί τούτου σε πρόσφατο ταξίδι τους στην Αθήνα να του μεταφέρουν προσωπικό μήνυμα από την Αυτού Μεγαλειότητα τον Βασιλέα των Ελλήνων, όπου του έστελνε προσωπική πρόσκληση, με όλα τα έξοδα πληρωμένα, ώστε να συζητήσουν αυτό το τόσο σοβαρό θέμα και να φροντίσουν  να επωφεληθούν αυτού όλοι οι Έλληνες και όχι μόνο οι Ζακυνθινοί! Κι ο καημένος ο Γερασιμάκης  πετούσε στα σύννεφα κι έφτανε ήδη στο φεγγάρι...

Ειλικρινά λυπάμαι που δεν μπόρεσα να βρω πληροφορίες για το πότε αποχώρησε από τον κόσμον τούτο και τράβηξε για το φεγγάρι, πραγματοποιώντας τ’ όνειρό του! Αν υπάρχει κάποιος/α που έχει αυτές τις πληροφορίες ή μπορεί να συμπληρώσει άλλες που δεν θυμάμαι πια εγώ, θερμή παράκληση να τις μοιραστεί μαζί μας!

Με τις καλύτερες των Ευχών μου σε όλους σας για Καλά κι Ευλογημένα Χριστούγεννα, και με την αγάπη μου πάντα,

δ.μ.τ.