Μια ποιητική ενότητα για τη βιβλική καταστροφή του '53 στη Ζάκυνθο

 

[Απειλή Σεισμού πάνω απ' τη Ζάκυνθο. Κολάζ του π. Π. Κ.]

π. Παναγιώτη Καποδίστρια

12 ΣΤΙΓΜΕΣ ΑΥΓΟΥΣΤΟΥ ΓΙΑ ΤΟ '53

[Από την ποιητική συλλογή "Mater Dolorosa", εκδ. το δίγαμμα, 2005]

I

Κάτι σάν Αὔγουστος πεπυρωμένος

ἀλλά στό καψερότερο

κάτι σάν ἀπό φιλονικίες θεῶν

ἀλλά στό μή ἀναστρέψιμο

κάτι σάν ἀκοές πολέμων ἤ λυγμῶν

ἀλλ' αὐστηρό καί σαφέστερο

κάτι σάν ἀπό ξυλογραφία τοῦ Ντίρερ

ἀλλά στό πιό συθέμελο

κάτι σάν προαίσθημα Νεκρόδειπνου

στά πεσμένα μαλλιά τσῆ Προνόννας.

II

Ὄνειρο

μιά μέρα λέει πρό τοῦ Χάσματος

τά φώναζα ἑνός ἑνός:

-Φυλαχτεῖτε φίλοι

προφυλάξτε

τήν κυρά Πισκοπιανή καί τούς Ἁγίους Πάντες

ὅσους ἀπό τή φουγκαρία Ἑλκόμενους

χαρές καί προικοσύμφωνα

τή λευκότη τοῦ Ἀγάλματος μήπως ραγίσει

τό Χάρτη τοῦ Ρήγα

κι ὅλα τῆς Ἀγάπης τά τιμαλφῆ...

Κανείς δέ μ' ἐννοοῦσε μήτε μ' ἔβλεπε

ζῶ πολύ πολύ μετά τους

ὄνειρο γάρ.

III

Ὄξωθες

ἀπορημένα γυναικόπαιδα στήν οὐρά

σκηνίτες τῆς ἀπελπισίας

θανάτου ἁρμόζονται μάσκες ὀργῆς

σέ πρόσωπα πού ἐλάτρεψες.

Μέσαθες

τ' ἀσημένια πουκάμισα στήν πυρά

θριάμβων ἀποφόρια

μέλη ἐγκλωβισμένα τῶν Ἀσωμάτων

βημόθυρα στό Χάος.

IV

Ὤ, Mater Dolorosa

ποιός δολερός σέ μάτιασε ὀφθαλμός

καί νέο σοῦ πρόσθεσε λυγμό;

Ὤ, Mater ἔαρ διαρκές

τί φθονερό σέ κατασπάραξε θεριό

γοερότατο θέρος;

V

Βιβλιοθῆκες

ράφια ὀνείρων καί ψυχῶν

βιβλία

λεία βιβλική

ὅλα στάχτη

ἄχτι τοῦ Ἀμελέτητου.

VI

Ξέρεις δέν ξέρεις

τό ἰδίωμα τοῦ Πανικοῦ

ἐδῶ σέ θέλω:

Κονίσματα Ψυχοπομποί

τά εἶδαν ὅλα τῆς Ἀβύσσου

σάβανα μουσαμάδες σπαργανώσανε

κακήν κακῶς

ἀρχαγγέλους πελεκάνους προφῆτες καλαθάδες

ἀποστόλους λογίους ἱεράρχες ποπολάρους

μάρτυρες κοντέσες ὁσίους ναυπηγομαραγκούς

ἀναργύρους φανοποιούς θεοπάτορες κουρεῖς

τούς γονεῖς ἡμῶν καί διδασκάλους

καί τούς ἄλλους Ὅλους

ἐπωνύμους Ἀνώνυμους.

VII

Ἡ κάμαρη

μυρίζει ἀκόμα

μαράζι ἐπιδεινούμενο

κλειστό καλά μπαοῦλο

μέ προικιά.

VIII

Δίχως τοπίο

νυχτολούλουδο

καί τίς ἄλλες αἰσθήσεις

πῶς νά τό μεταχειρισθεῖς νυχτιάτικα

λέω πῶς

τό ὑπέρκαλο τοῦ Αὐγούστου φέγγος;

Θές δέ θές

ἔρωτες ἄλλους δέν ἔχει ἐφέτος.

IX

Κάθιδρος ὁ Μιχαήλ

πάνω

κάτω

λίγο ἀκουμπᾶ σάν ἄλλοτε στό ἐρείπιο Θέατρο

τινάζει τίς καψαλισμένες του φτεροῦγες

κι ἀποξαρχῆς εὐαγγελίζεται

μυρωδίες μουσικές

Ψήλωμα λουλουδάτο Αὐροχαρές

Χρυσούς Ἀλέκτορες

Ἀλλά-

X

Τά ὡραῖα παρῆλθαν

ὡς ὡραῖα

Στράτα Μαρίνα ξανά

μέ 2003 καημούς

καί παιδεμούς ἄλλους τόσους

Πλατεία Ρούγα τῆς ἀπόγνωσης

Καμάρα τῶν βασάνων

τό Αὔριο λιτανεύεται

ἤδη Παρελθόν.

XI

Στήν ἄξενη πόλη

-τί παράξενο-

νυχτερινά ὀνόματα ἐφημερεύουν διακαῶς

φορεῖς ἀνατριχίλας τηροῦν τ' ἀφόρητα

μορέτες κουφότητας

ὀρέγονται πρόσωπο γιά νά ἰσχύσουν

καί ὅ,τι ὅ,τι

τοῦ νέου Καταποντισμοῦ

αἴτιοι μαζί καί τιμητές.

XII

Ἔθιμο γίνηκες

καί ξεφτιλίστηκες.

[Ἰούνιος 2003]