Στην οικεία ξενιτιά των Στροφάδων Νήσων, ενός επί γης παραδείσου

Φωτογραφίζει και γράφει ο π. Παναγιώτης Καποδίστριας

Ίσως δεν είναι τόσο γνωστό στους πολλούς ότι η εν τη πόλει της Ζακύνθου Μονή του Αγίου Διονυσίου, Προστάτη και Πολιούχου μας, προήλθε από μεταφορά της κατεξοχής έδρας της ιεράς Αυτοκρατορικής και Σταυροπηγιακής Μονής Στροφάδων από τα νησιά Στροφάδες, που κείνται στο νοτιότερο Ιόνιο Πέλαγος και της Ζακύνθου, στο ύψος της Κυπαρισσίας. 

Δεν θα αναφερθούμε στη σημερινή δημοσίευσή μας στο πώς και το πότε των Στροφάδων Νήσων. Απλώς επισημαίνουμε ότι εκεί παρέμεινε το ιερό Σκήνωμα του Αγίου Διονυσίου έως την Μετακομιδή Του, το 1717, στη Ζάκυνθο (για τον φόβο των κάθε λογής επιδρομέων), όπου έκτοτε συνεχίζει να υπάρχει ανάμεσά μας και να θαυματουργεί νυχθημερόν. Η 6η ανωτέρω φωτογραφία αποτυπώνει τον τάφο του Αγίου. 

Εκεί, στην οικεία και γλυκιά ξενιτιά του μεγάλου νησιού των Στροφάδων, εγκαταβιοί επί πάμπολλα χρόνια ένας μόνον αδελφός της περιώνυμης παλαίφατης Μονής και του Κάστρου, ο ιερομόναχος Γρηγόριος Κλάδης, ο οποίος έχει πλέον οριστικά αναχωρήσει από την τριβή και τον θόρυβο του ενταύθα κόσμου! Σημειολογικά καταγράφουμε ότι ο παπά Γρηγόρης έχει αρνηθεί στον προηγούμενο Μητροπολίτη να λάβει το οφίκιο του Αρχιμανδρίτη που εκείνος του προσέφερε, διότι, όπως λέγεται ότι είπε, δεν θέλει να κρεμάσει εμπρός του "λιλιά"!... Αναχωρητής, με τα όλα του δηλαδή!!! 

Εμείς πάντως -κατά το πρώτο και μόνο μέχρι τώρα ταξίδι μας εκεί, τον Μάιο του 2007- φροντίσαμε ν' αποτυπώσουμε τον παπά Γρηγόρη να προσπαθεί να κάνει τις δουλειές του, στεναχωρούμενος με την επίσκεψή μας - την κάθε επίσκεψη, μπήκαμε στο απέριττο κελάκι του, θαυμάσαμε τον ιδιότυπο χωροχρόνο του κι εντέλει δοξάσαμε "πάλιν και πολλάκις" τον Ποιητή του Παντός για όσα εξαίσια και μοναδικά επεφύλαξε, ως "ποίησιν χειρών αυτού", για τον παραδείσιο αυτό τόπο!