Φωτογραφίζει και γράφει ο π. Παναγιώτης Καποδίστριας
Νοεμβριάτικος κι εντελώς μοναχικός ο Εσπερινός, στο ανίδεο χωριό μας! Όλα κι απόψε λειτουργούνται μυστηριακά μεταξύ ψιχάλας και βουβού φωτός ιλαρού. Τα έγχρονα συνωστίζονται εντός της άδειας εκκλησιάς, επιποθώντας το Άχρονο, ενώ το Πρόσφορο έχει κιόλας βρει θέση στην Πρόθεση. Έξω τα περιστέρια του πλατώματος κουρνιάζουν ολοένα -ως ετάχθησαν- στου καμπαναρίου τον φεγγίτη. Στην εξέλιξη του τοπίου, ένας πολυμελισμένος ήλιος κρύβεται βεβιασμένα πίσω απ' τα σύγνεφα του Βραχιώνα. Τότε ακούω τη Μάνα Πλατυτέρα να μαζεύει γλυκότροπα (πλην ανησυχισμένη) το παιδί στην κόγχη τους:
-Φτάνει το παιχνίδι με τ' Αγγελάκια, τα γειτονόπουλα... Νυχτώνει κι έχει ψύχρα, παιδάκι μου... Έλα μέσα πια... Πρέπει να σ' ετοιμάσω, να κοιμηθείς νωρίς - αύριο θα ξυπνήσεις χαράματα, μελιζόμενος και μη διαιρούμενος, πάντοτε εσθιόμενος και μηδέποτε δαπανώμενος..."
-Φτάνει το παιχνίδι με τ' Αγγελάκια, τα γειτονόπουλα... Νυχτώνει κι έχει ψύχρα, παιδάκι μου... Έλα μέσα πια... Πρέπει να σ' ετοιμάσω, να κοιμηθείς νωρίς - αύριο θα ξυπνήσεις χαράματα, μελιζόμενος και μη διαιρούμενος, πάντοτε εσθιόμενος και μηδέποτε δαπανώμενος..."
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου