e-περιοδικό της Ενορίας Μπανάτου εν Ζακύνθω. Ιδιοκτήτης: Πρωτοπρεσβύτερος του Οικουμενικού Θρόνου Παναγιώτης Καποδίστριας (pakapodistrias@gmail.com), υπεύθυνος Γραφείου Τύπου Ι. Μητροπόλεως Ζακύνθου. Οι δημοσιογράφοι δύνανται να αντλούν στοιχεία, αφορώντα σε εκκλησιαστικά δρώμενα της Ζακύνθου, με αναφορά του συνδέσμου των αναδημοσιευόμενων. Η πνευματική ιδιοκτησία προστατεύεται από τον νόμο 2121/1993 και την Διεθνή Σύμβαση της Βέρνης, κυρωμένη από τον νόμο 100/1975.

Τα νεότερα στα θεματικά ένθετα

Δευτέρα 3 Φεβρουαρίου 2014

Ο Πέτρος και ο Παύλος

Γράφει η ΔΙΟΝΥΣΙΑ ΜΟΥΣΟΥΡΑ ΤΣΟΥΚΑΛΑ

Έργο Γιάννη Γαΐτη.
Πριν από λίγες μέρες, αποχαιρετίσαμε έναν ακόμα αγαπητό φίλο και καλό συμπατριώτη, τον Πέτρο Τ.  Όπως κι αλλού αναφέρω, ομαδικώς καταφθάσαμε εδώ 50, 60 χρόνια πριν, ομαδικώς φεύγουμε! Διανύσαμε τον κύκλο της ζωής που αργά αλλά σταθερά όλο και στενεύει. Αφήνουμε πίσω, όμως, παιδιά κι εγγόνια, κάποιοι και δισέγγονα να συνεχίσουν την πορεία που σταδιακά τελειώνει για εμάς.

Η εκκλησία κατάμεστη όπως κάθε φορά... Αλί σ’ αυτούς που θα μείνουν τελευταίοι... Φτάσαμε να σμίγουμε πια μόνο σε τέτοιους αποχαιρετισμούς. Τα πρώτα χρόνια σμίγαμε σε γάμους, κάθε Κυριακή και γάμος, πολλές Κυριακές έφτανε να τρέχουμε από τον ένα γάμο στον άλλο, αφού, στην πλειοψηφία, ήλθαν  ελεύθεροι νέες και νέοι.  Κι αφού κόπασαν κάποια στιγμή οι πολλοί γάμοι, αρχίσαμε να σμίγουμε σε βαφτίσια!!! Βαφτίσια απανωτά, γιατί μπορεί ο γάμος να ήταν ένας για το κάθε ζευγάρι τα βαφτίσια, όμως, 2 και 3 και 4 για το καθένα! Αναπόφευκτα, λιγόστεψαν κάποια στιγμή  και τα βαφτίσια κι η ζωή τράβηξε το δρόμο της, αφού πια έπαψαν να έρχονται καινούργιοι. Όσοι είμαστε, είμαστε. Πριν καλά το καταλάβουμε και συνειδητοποιήσουμε ότι πέρασαν τα χρόνια, πάλι σε γάμους σμίγαμε! Στους γάμους των παιδιών μας πια!

Ο κύκλος συνέχισε έτσι, τους γάμους ακολούθησαν ξανά βαφτίσια, μόνο που αυτή τη φορά όλο και πιο λίγα για εμάς την πρώτη γενιά, αφού δεν  βαφτίζαμε πια εμείς, αλλά τα παιδιά μας τα παιδιά τους, όπου είχαν τους δικούς τους φίλους, τους δικούς τους κύκλους κι ο δικός μας ρόλος, δεύτερος. Με τους πολύ στενούς, είχε δημιουργηθεί φιλία κι ανάμεσα στα παιδιά μας, έτσι συνέχισαν και οι προσκλήσεις σε μας τους μεγάλους μη χάνοντας έτσι την επαφή.

Εμείς, η πρώτη γενιά, αρχίσαμε να απομονωνόμαστε, προβλήματα υγείας, πολλοί δεν οδηγούν πια κι οι αποστάσεις εδώ μεγάλες, οι περισσότεροι αν όχι όλοι, ασχολήθηκαν υπέρ του δέοντος με την ανατροφή των εγγονιών ώστε και οικονομία να κάνει το νέο ζευγάρι αλλά το κυριότερο να μην ταλαιπωρούνται σε ξένα χέρια όπως ταλαιπωρήθηκαν τα δικά τους γιατί εκείνοι δεν είχαν εδώ παππού και γιαγιά για τα παιδιά τους.  Συμπεθεριά και τέτοια, πού να μείνει χρόνος και διάθεση για επισκέψεις σε παλιούς γνωστούς και φίλους. Άντε κάνα τηλέφωνο Χριστούγεννα-Πάσχα! Την ίδια συζήτηση κάνουμε πάντα. «Πώς φτάσαμε ως εδώ να βλεπόμαστε πλέον μόνο σε κηδείες». Κι όμως, γεγονός αναμφισβήτητο !

Στην εξόδιο ακολουθία λοιπόν, όλα πήγαιναν ως αρμόζει σε τέτοιες ιερές και δύσκολες στιγμές μοιραζόμαστε όλοι τη θλίψη της οικογένειας και θυμόμαστε όλα αυτά  που είχαμε ζήσει και με τον Πέτρο! Προσωπικά, εκτός του ότι όλα τα χρόνια εδώ, είμαστε γείτονες, μας συνέδεε και στενή οικογενειακή φιλία και τα τρία παιδιά του, υπήρξαν μαθητές μου όλα τα σχολικά τους χρόνια και διατηρούσαν ακόμα στενή φιλία με τα παιδιά μου γιατί μεγάλωσαν σχεδόν μαζί.

Ξαφνικά, αναταραχή αθόρυβη... Ο ιερέας, αντί  να αναφερθεί στον κεκοιμημένον δούλον του Θεού Πέτρο, αναφέρθηκε στον Παύλο!!! Φυσικά καθ’ υπόδειξιν, το διόρθωσε γρήγορα, αλλά η ζημιά είχε γίνει κι ακούστηκαν εδώ κι εκεί πνιχτά γελάκια. Σ’ εκείνο το σημείο σηκώθηκα και βγήκα όσο πιο αθόρυβα μπορούσα. Ευτυχώς ήμουν στις τελευταίες σειρές και δεν έγινε πολύ αισθητή η αναχώρηση. Μπήκα βιαστικά στο αυτοκίνητο ώστε, ούτε να με βλέπουν, ούτε να με ακούν και άφησα τα γέλια, που με το ζόρι έπνιγα, ελεύθερα!

Ακούγοντας Παύλος αντί για Πέτρος, το μυαλό με ταχύτητα φωτός πήγε πίσω πολλές μα πολλές δεκαετίες, πού αλλού φυσικά, αλλά στα καμποχώρια του  νησιού  μας και σε περιστατικό που κρυφάκουσαν τα παιδικά μου αυτιά και μολονότι δεν τόλμησα να ζητήσω διευκρινίσεις, το συγκράτησα  μέχρι σήμερα.

Κάτι παρόμοιο έγινε και πριν 65  λίγα επάνω - λίγα κάτω χρόνια, δεν μπορώ να πω με ακρίβεια. Μόνο υπό εντελώς διαφορετικές, τραγικές συνθήκες που θα μπορούσαν να καταλήξουν  σε κωμικοτραγικές, αν το θέμα δεν ήταν τόσο λεπτό κι ευαίσθητο! Είχε γίνει φονικό σ’ ένα χωριό, αλλά ενώ όλοι υποψιάζονταν το δράστη και τα αίτια, ουδείς είχε στοιχεία που να σταθούν σε δικαστήριο αλλά ούτε επιθυμούσε  μπλεξίματα γιατί θα ήταν πολύ δύσκολη η θέση τους μετά. Κρυφομιλούσαν για δεσμό ανάμεσα σε μια παντρεμένη κι έναν νέο του χωριού, όπου ψιθυριζόταν ότι ο σύζυγος ξεπάστρεψε τον  νεαρό.

Φυσικά, παρά τις ανακρίσεις που διενήργησαν οι αρμόδιοι κι ακριβώς επειδή κανείς δεν ήταν διατεθειμένος να μιλήσει, ο Πέτρος, που φρόντισε να εξασφαλίσει γερό άλλοθι, όχι μόνο έμεινε ασύλληπτος αλλά και για να αποφύγει τα σχόλια, πήγε με την οικογένεια του, ναι και με τη σύζυγο, (για όλα υπάρχει κάποιο τίμημα κι ασφαλώς, το τίμημα της ελευθερίας προηγείται  από άλλα) και στην κηδεία του θύματος  Παύλου, περιτριγυριζόμενος κι από αδέλφια – ξαδέλφια, έτσι για κάθε ενδεχόμενο!

Είχαν καθίσει παράμερα, μακριά από την οικογένεια του νεκρού. Τα μάτια όλων στην εκκλησία φλυάρησαν πολύ με το που τους είδαν, αλλά φυσικά τσιμουδιά. Πάντως  εκκωφαντική η  σιωπηλή αναστάτωση, αλλά και ο φόβος για τι μέλλει γενέσθαι σε τέτοιες στιγμές. Ο ιερέας άρχισε την ακολουθία κι ακριβώς στον κεκοιμημένον δούλο του Θεού Παύλον, μπερδεύεται η γλώσσα του  και λέει Πέτρο!!! Πριν το εκκλησίασμα προλάβει να πάρει ανάσα, πατάει τις τσιρίδες η γιαγιά του νεκρού και, τι Πέτρο παπά μου;;; Ο Πέτρος ζει και βασιλεύει δεν τον βλέπεις; Είχε μούτρα ο φονιάς ο...κερατάς να έλθει και στην εκκλησία! Το παλικάρι μας τον Παύλο μας κηδεύουμε... Ας όψεται αυτός και η π…… του,  που έφαγαν το παιδί μας!!!! Αφορεσμόόόόόόόό, ρίξε τους αφορεσμόόόόόό τώρα!

Κινητοποιήθηκαν αμέσως όλοι κι απ’ τις δυο πλευρές, άστραψαν και κάτι σιδερικά στον αέρα,  γιατί προφανώς όλοι υποψιάζονταν ότι κάτι μπορεί να συμβεί κι έτσι πήγαν... προετοιμασμένοι, μπήκαν ενδιάμεσα κάμποσοι άνδρες, ο δόλιος ο παπάς με τρεμουλιαστή φωνή ξεμπέρδεψε την ακολουθία όσο πιο γρήγορα μπορούσε, εν τω μεταξύ είχε ειδοποιηθεί η Χωροφυλακή και κατέφθασαν όσοι χωροφύλακες  ήταν διαθέσιμοι, δεν έμειναν για την ταφή ο Πέτρος και η παρέα του και θάφτηκε ο Παύλος μέσα σε γενικό θρήνο για το αδικοχαμένο παλικάρι!!!

Με την αγάπη μου σε όλους,
δ.μ.τ.

6 σχόλια:

Μαρία Σ είπε...

Διονυσία γλώσσα λανθάνουσα την αλήθεια λέει!!!!Στην δεύτερη ιστορία δικαιολογείται το μπλέξιμο!Στην πρώτη όμως ο παπάς ο καυμένος που είχε το μυαλό του? Καλή σου μέρα!

Ανώνυμος είπε...

Μαρία μου, ένα μεγάλο Ευχαριστώ καλή και πιστή μου αναγνώστρια!!!! Ε, τι να κάνουμε...ανθρώποι κι οιπαπάδες...λάθη κάνουν! δ.μ.τ.

annatsoukalakoufou είπε...

Κατ αρχήν συγχαρητήρια Διονυσία μου, που με τον ωραίο αφηγηματικό σου τρόπο αποδίδεις πραγματικά γεγονότα.΄Εχω τη άποψη ότι ο Ιερέας από Θεία βουλή έκανε το λεκτικό λάθος , για να έλθει στο φως η αλήθεια.Η Θεία δίκη πάντοτε έρχεται, αργά ή γρήγορα.''Ουδέν κρυπτόν υπό τον ήλιον''᾿Με πολλή αγάπη. ΄Αννα Τσουκαλά Κουφού.

Ανώνυμος είπε...

Άννα μου, σ΄ευχαριστώ για μια ακόμα φορά που εξακολουθείς να με διαβάζεις! Άγνωσται αι βουλαί του Κυρίου ως προς το λάθος του ιερέως!!!! Σίγουρα, τίποτα δεν μένει κρυφό, τουλάχιστον για πολύ! Να είσαι πάντα καλά! Φιλιά πολλά!. δ.μ.τ.

Ειρήνη Φανίδου είπε...

Τι μου θύμισε αυτό το περιστατικό !Είχα μια γνωστή που πήγε σε κηδεία και ευχήθηκε ,και σε μια άλλη είπε Φυσικά οι συγγενείς θύμωσαν και στις δύο περιπτώσεις ,και ο άντρας της την έλεγε:Μην πάς ξανά σε κηδεία ,θα τις φάς κάποια φορά!

Ειρήνη Φανίδου είπε...

Θέλω να συμπληρώσω το προηγούμενο μου σχόλιο,Απο παραδρομή δεν μπήκαν οι φράσεις που έλεγε η κυρία στις κηδείς: στην μία είπε: και του χρόνου! και στην άλλη είπε: και στα δικά σας