Τα πάντα εδόθησαν ως ατίμητη δωρεά από τον Θεό

ΟΜΙΛΙΑ ΣΤΟ ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΟ ΑΝΑΓΝΩΣΜΑ

της Κυριακής 21ης Σεπτεμβρίου 2014

ΚΥΡΙΑΚΗ ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΥΨΩΣΗ

(Γαλ. β΄, 16-20)

Γράφει ο Αρχιμανδρίτης Αναστάσιος Στεργιώτης

«Σκύβαλα» θεωρεί τους θησαυρούς της γης ο Απόστολος Παύλος μπροστά στο μεγαλείο της Πίστεως. Την Πίστη αυτήν, που φωτίζει και σώζει, ο Απόστολος την κήρυξε σε όλον τον τότε γνωστό κόσμο. Και, μέσω των θεόπνευστων επιστολών του, την παρέδωσε άρτια και ανόθευτη, αιώνιο δώρο και θησαυρό στην Εκκλησία.

Στο υψηλό αυτό έργο δεν έκανε διακρίσεις εθνοφυλετικές, κοινωνικές, οικονομικές, μορφωτικές. «Ἕλλησί τε καί βαρβάροις σοφοῖς τε καί ἀνοήτοις ὀφειλέτης εἰμί», έλεγε χαρακτηριστικά. Αισθάνθηκε τον εαυτό του βαθύτατα υποχρεωμένο να προσφέρει την ανόθευτη πίστη του Χριστού σε όλους τους ανθρώπους. Γνώριζε –και από προσωπική πείρα– ότι η Αλήθεια του Ευαγγελίου συγκινεί, φωτίζει, καθοδηγεί τον άνθρωπο. Τον απαλλάσσει από το βάρος της αμαρτίας και της ενοχής, τον κάνει τέκνο του Θεού «κατά χάριν» και τον βοηθά στην αξιοποίηση των χαρισμάτων και των ταλάντων του.

Ο ίδιος ο Παύλος, μέγιστο τάλαντο θεωρούσε την Πίστη του Χριστού και αφιέρωσε όλη την ζωή του στην αξιοποίηση του χαρίσματος αυτού. Βαθύτατα ταπεινόφρων, ποτέ δεν καυχήθηκε για τις δικές του γνώσεις και ικανότητες. Ήξερε ότι τα πάντα τού εδόθησαν ως ατίμητη δωρεά από τον Θεό και τίποτε δεν μπορεί να κάνει ο ίδιος από μόνος του.

Δυστυχώς όμως σήμερα, τόσους αιώνες μετά την έλευση του Σωτήρα, υπάρχουν γύρω μας άνθρωποι που ζούνε στην πλάνη και στην άγνοια. Είναι μακριά από την πίστη του Χριστού και το φως της Αλήθειας Του. Ζούνε τυραννισμένοι από την αμαρτία, που κατακλύζει σαν ωκεανός τα πάντα γύρω μας.

Ευτυχώς όμως η Χάρη του Θεού επεμβαίνει, μας καθοδηγεί και μας σώζει, επειδή ο Θεός, ως στοργικός πατέρας που είναι, δεν επιθυμεί το κακό και την απώλεια των τέκνων του. Διακηρύττουμε όμως με θάρρος την πίστη μας σήμερα, όπως το έκανε τότε ο Απόστολος Παύλος; Δυστυχώς, όχι! Πολλές φορές δείχνουμε να ντρεπόμαστε για την πίστη μας, να την θεωρούμε κάτι υποτιμητικό κυρίως απέναντι σε ψευδομορφωμένους και άθεους ανθρώπους που καυχώνται για την αθεΐα τους.

Αυτό πρέπει οπωσδήποτε να διορθωθεί! Χρειάζεται με θάρρος να ομολογούμε το θείο δώρο του Θεού, την πίστη μας. Αυτό και εμάς θα σώσει, αλλά και άλλους θα ελκύσει στο δρόμο της σωτηρίας. Γένοιτο!