ΟΜΙΛΙΑ ΣΤΟ
ΕΥΑΓΓΕΛΙΚΟ ΑΝΑΓΝΩΣΜΑ
της
Κυριακής 1ης Φεβρουαρίου 2015
(ΤΕΛΩΝΟΥ και
ΦΑΡΙΣΑΙΟΥ)
(Λουκ. η' 10-14)
Γράφει ο
Αρχιμανδρίτης Αναστάσιος Στεργιώτης
Πολλές φορές οι
άνθρωποι -και κυρίως εμείς όλοι που θεωρούμε τους εαυτούς μας πιστούς Xριστιανούς- κρίνουμε από τα φαινόμενα
και το εξωτερικό των ανθρώπων και των πραγμάτων. Μη εμβαθύνοντας στις
καταστάσεις, διατυπώνουμε κρίσεις επιπόλαιες και επιδερμικές. Το ίδιο και οι
τότε βλέποντες τους δύο ανθρώπους της παραβολής του Κυρίου.
Σίγουρα θα ένιωσαν θαυμασμό,
βλέποντας τον φαινομενικά ευσεβή και μεγαλοπρεπή Φαρισαίο, που πήγε με επίδειξη
να προσευχηθεί στον Ναό. Αντίθετα, θα ένιωσαν αποτροπιασμό και απέχθεια για τον
αμαρτωλό και ασήμαντο Tελώνη, ο οποίος στάθηκε σε μια απόμερη γωνιά του Ναού, μη
τολμώντας να πλησιάσει το θυσιαστήριο.
Μια βαθύτερη όμως και σωστότερη
εξέταση θα έπειθε το πλήθος που τους παρακολουθούσε ότι τα πράγματα δεν ήταν
όπως φαίνονταν. Ο Φαρισαίος, ο οποίος ανέβηκε να προσευχηθεί κουβαλώντας όλη
την ψευτιά, την υποκρισία και την αλαζονεία του, απορρίφθηκε από τον Θεό. Και
αυτό συνέβη, διότι δεν είχε συναίσθηση της αμαρτωλότητάς του, αλλά θεώρησε ότι
είναι ανώτερος και ευσεβέστερος από τους άλλους ανθρώπους.
Η αλαζονική ψυχή του είχε ανάγκη από
την επίδειξη, το αυτολιβάνισμα. Εγκωμιάζοντας τα καλά του, κατηγορούσε τον Tελώνη και τους άλλους ανθρώπους ως
ασεβείς, φαύλους, άρπαγες και διεφθαρμένους. Και δεν αναρωτήθηκε ούτε στιγμή,
αν ήταν άξιος να πράξει κάτι τέτοιο. Κρίση για τον κάθε άνθρωπο έχει δικαίωμα
να εκφέρει μόνον ο Παντοδύναμος Θεός και ουδείς άλλος!
Αντίθετα, ο ταπεινός Tελώνης, έχοντας συναίσθηση της
μικρότητας και της αμαρτωλότητάς του, χτυπούσε τα στήθη του με συντριβή.
Αναλογιζόταν τις αδικίες που διέπραξε και το παράνομο κέρδος που εισέπραξε εις
βάρος των φτωχών συνανθρώπων του. Δεν τον ενδιέφερε για τους γυμνούς και
πεινασμένους. Είχε αποξενωθεί η καρδιά του από κάθε φιλανθρωπία και καλοσύνη!
Τώρα όμως, σκεπτόμενος αυτά, η μετάνοια για την αθλιότητά του και η οδύνη
πλημμύριζαν την καρδιά του. Ένιωθε μεγάλη συντριβή για τις αμαρτίες του και
βυθιζόταν σε βαθιά ταπείνωση, παρακαλώντας τον Θεό να τον ελεήσει.
Ο Κύριος των Δυνάμεων, λοιπόν,
προτίμησε και δέχτηκε τις ταπεινές ικεσίες του αμαρτωλού Τελώνη, ενώ απέρριψε
τον αλαζόνα Φαρισαίο. Αυτό ας έχουμε όλοι ως μάθημα και παντοτινό παράδειγμα
ζωής! Στις δύσκολες στιγμές των δοκιμασιών και του πόνου, χρειάζεται να
απευθύνουμε βαθιά και ταπεινή προσευχή στον Θεό, έχοντας συναίσθηση της
μικρότητας και της παραβατικότητάς μας. Τότε μόνον η προσευχή μας θα γίνει
δεκτή από τον Θεό και θα κερδίσουμε την θέωση. Γένοιτο!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου