Ο Θεός Πατέρας περιμένει τη μετάνοια των άσωτων παιδιών Του

ΟΜΙΛΙΑ ΣΤΟ ΕΥΑΓΓΕΛΙΚΟ ΑΝΑΓΝΩΣΜΑ

της Κυριακής  8^ης Φεβρουαρίου 2015

(ΑΣΩΤΟΥ)

(Λουκ. ιε' 11-32)

           

Γράφει ο Αρχιμανδρίτης Αναστάσιος Στεργιώτης

Κουραστική και μονότονη έβρισκε ο νεότερος γιος της σημερινής παραβολής την ζωή του στο πατρικό σπίτι. Τον έλκυαν οι τέρψεις, οι αμαρτωλές απολαύσεις, η απόλυτη και ασύδοτη ελευθερία χωρίς υποχρεώσεις και δεσμεύσεις.

            Πριν απομακρυνθεί σωματικά από το πατρικό σπίτι, είχε αποξενωθεί ψυχικά από αυτό. Ζήτησε το μερίδιό του από τον πατέρα, ο οποίος, με πόνο ψυχής, του το έδωσε. Ο γιος το έλαβε και, χωρίς ούτε καν να ευχαριστήσει, ή να αποχαιρετήσει τον πατέρα του, έφυγε σε χώρα μακρινή.

            Εκεί επιδόθηκε σε σαρκικές αμαρτίες, σπατάλες και ασωτίες, περιστοιχισμένος από πόρνες, κόλακες και ψεύτικους φίλους. Όλοι αυτοί κατέφαγαν τα χρήματά του, τον απογύμνωσαν από τα αγαθά του και, όταν τον είδαν φτωχό και γυμνητεύοντα, τον εγκατέλειψαν για να βρουν αλλού θύματα, να συνεχίσουν αλλού την παρασιτική ζωή τους.

            Μόνος και εγκαταλειμμένος από όλους στις δύσκολες στιγμές, ο νέος αυτός κατάντησε χοιροβοσκός. Και άρχισε να μοιράζεται την άθλια ζωή και τροφή των χοίρων που έβοσκε, αναλογιζόμενος τι είχε και τι έχασε!

            Η μεγάλη θλίψη, που του προκάλεσε η συναίσθηση της αμαρτωλότητάς του, τον έκανε να συνέλθει. Τον έκανε να θυμηθεί την αγάπη του πατέρα του, του οποίου οι υπηρέτες ζούσαν πολύ καλύτερα από αυτόν. Αποφάσισε, λοιπόν, τον γυρισμό του στο πατρικό σπίτι, έστω και ως υπηρέτης, εκεί που άλλοτε ήταν αρχοντογεννημένος αφέντης.

            Και προσπέφτει, ρακένδυτος, ανυπόδητος και ρυπαρός, στα πόδια του πατέρα του, ο οποίος τον δέχεται με απέραντη στοργή και αγάπη και ετοιμάζει λαμπρά ενδύματα, πλούσιο τραπέζι και εορταστικές μουσικές, για να δείξει την αμέτρητη χαρά του για την επιστροφή του γιου του. Απέραντη είναι η πατρική αγάπη τού πατέρα της παραβολής! Το ίδιο αμέτρητη, ασύλληπτη, απερίγραπτη και απεριόριστη είναι η αγάπη του Θεού–Πατέρα προς όλους εμάς, τα παραστρατημένα τέκνα του, παραδέχεται ο ιερός ψαλμωδός. «Το έλεός σου, Κύριε, καταδιώξει με πάσας τας ημέρας της ζωής μου» (Ψαλμ. κβ' 6).

            Όλοι μας -από λίγο έως πολύ- είμαστε άσωτοι. Σπαταλήσαμε και σπαταλάμε τα υλικά και πνευματικά δώρα του Πατέρα μας. Εξευτελίζουμε το Άγιο Όνομά Του! Μολύνουμε την ιερή εικόνα Του! Καταφρονούμε την αγάπη Του! Θέλουμε να ζήσουμε μακριά από την προστασία Του, την οποία θεωρούμε καταπιεστική! Εν τούτοις, ο Θεός–Πατέρας ουδέποτε φεύγει από κοντά μας. Μιλάει στην καρδιά μας με χίλιους τρόπους! Μας παρακολουθεί με στοργή και μας οδηγεί στο δρόμο της σωτηρίας και της επιστροφής. Φωτίζει τον νου μας και δεν καταφρονεί τον αμαρτωλό! Περιμένει την μετάνοιά μας! Ας κοιτάξουμε, λοιπόν, να ωφεληθούμε από το έλεός Του. Γένοιτο!