ΟΜΙΛΙΑ ΣΤΟ ΕΥΑΓΓΕΛΙΚΟ ΑΝΑΓΝΩΣΜΑ
της Κυριακής 22ας Φεβρουαρίου 2015
ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΗΣ ΤΥΡΙΝΗΣ
(Ματθ. ξβ' 14-21)
Γράφει ο Αρχιμανδρίτης Αναστάσιος Στεργιώτης
Ο εγωισμός και η νοσηρή νοοτροπία μας επαναστατούν, όταν κάποιος διαπράξει ένα σφάλμα απέναντί μας. Αγανακτούμε και μνησικακούμε εναντίον του φταίχτη, ζητάμε ευκαιρία να τον τιμωρήσουμε και να τον εκδικηθούμε, αποδίδοντας πολλές φορές στο πολλαπλάσιο το κακό που μας έκανε. Όμως αυτή η κατάσταση δεν μας ωφελεί. Δημιουργεί μέσα μας αναστάτωση και πικρία, ερεθίζει το νευρικό μας σύστημα, κλονίζει την σωματική και ψυχική μας υγεία. Μας αφαιρεί τον ύπνο, κόβει την όρεξη για τροφή και δημιουργική εργασία.
Πόσο διαφορετικά θα νοιώθαμε, αν βλέπαμε το σφάλμα του αδελφού μας με κατανόηση και αδελφική στοργή! Αν αναλογιζόμαστε ότι και εμείς σφάλουμε ενώπιον του Θεού και των συνανθρώπων μας και περιμένουμε την κατανόηση και την συγνώμη απ’ αυτούς, το συναίσθημα αυτό θα μας χάριζε εσωτερική ειρήνη και χαρά, εκτίμηση και ικανοποίηση. Και το κυριότερο, θα έκανε τον Θεό να δει με σπλαχνικό μάτι την δική μας πτωτικότητα και αμαρτωλότητα. Εξάλλου και ο ίδιος ο Κύριος είπε ότι, αν συγχωρούμε, θα συγχωρηθούμε από τον Θεό, ενώ, αν δεν συγχωρούμε τον συνάνθρωπό μας, ούτε ο Θεός θα συγχωρέσει εμάς. Πολλές φορές όμως, ο εγωισμός επιφέρει πολλαπλές βλάβες και μας οδηγεί στον χαμό.
Ένα άλλο προϊόν του ανθρώπινου εγωισμού είναι η καύχηση για τα καλά έργα που κάνουμε. Η νηστεία π.χ. είναι ένα θεάρεστο έργο. Αν γίνεται όμως με καύχηση και για επίδειξη, χάνει κάθε αξία και ωφελιμότητα γι’ αυτόν που την κάνει. Οι νηστεύοντες δεν πρέπει να είναι σκυθρωποί και να δείχνουν υποκριτικά ότι νηστεύουν. Μπορεί να απολαμβάνουν έτσι τον ανθρώπινο έπαινο, αλλά χάνουν τον έπαινο και την αμοιβή από τον Θεό.
Ο εγωισμός επίσης απομακρύνει τον άνθρωπο από τον Θεό και τον οδηγεί στην λατρεία του κέρδους και της ύλης. Τον κάνει δηλαδή να εξαρτά την επιτυχία του μόνο από τα υλικά αγαθά. Αυτό αποτελεί ειδωλολατρία χειρότερη από την αρχαία προχριστιανική ειδωλολατρία. Η αδιάκοπη προσπάθειά του να αποκτήσει πολυτελή ενδύματα, κοσμήματα, καταθέσεις, κτήματα, ακίνητα, τον κάνει να μετέρχεται ακόμη και αθέμιτους τρόπους. Δεν τον ενδιαφέρει, αν τα μέσα που χρησιμοποιεί είναι καλά ή κακά, δίκαια ή άδικα, νόμιμα ή παράνομα.
Ποτέ ο άπληστος άνθρωπος δεν θα αποκτήσει αυτά που θέλει η καρδιά του. Όμως κι αν ακόμη τα αποκτήσει, τίποτα δεν θα διαρκέσει αιώνια. Η σκουριά, η σαπίλα, οι κλέφτες, οι φυσικές καταστροφές τα εξαφανίζουν. Πάντοτε η ανησυχία και ο φόβος θα υπάρχουν στην καρδιά του υλιστή και φιλάργυρου κι έτσι χάνεται η εσωτερική ισορροπία και η γαλήνη του ανθρώπου. Γι’ αυτό ο Κύριός μας συνιστά να θησαυρίζουμε τους θησαυρούς του ουρανού. Αυτοί είναι οι μόνοι ασφαλείς. Όποιος συμπαρίσταται στον πάσχοντα αδελφό του, θα έχει τον Θεό αιώνιο συμπαραστάτη. Γένοιτο!
