Μητροπολίτης Ἰταλίας καί Μελίτης Γεννάδιος: «Ἡ θυσία καί
τό μαρτύριον τῶν Ἁγίων τῆς Μητρός Ἐκκλησίας μας εἶναι διά τόν ἄνθρωπον κάθε ἐποχῆς
δύναμις, εὐλογία, χάρις καί σωτηρία».
Η λαμπρά πανήγυρις του αγίου Γεωργίου εις την Βενετίαν
και η Πανορθόδοξος Ενότης εἰς τήν Γαληνοτάτην
Ὁ Ἅγιος Γεώργιος, Ὁ Προστάτης τῶν Ἱππέων, συνδεδεμένος ἄρρηκτα μέ τήν
Βενετίαν τῶν Ἑλλήνων, τό Βυζάντιον τῆς Δύσεως, τήν ξακουστήν πρωτεύουσαν τῆς
Γαληνοτάτης, τιμᾶται καί δοξάζεται καί ἀπό τάς νέας γενεάς τῶν θαλασσομάχων
σταυροφόρων Βενετῶν.
Διά πρώτην φοράν εἰς τήν ἱστορίαν τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας ἐν Ἱταλίᾳ ἀνεγνωρίσθη
καί ἐτιμήθη τόσον, ὅλως ἰδιαιτέρως, ἡ παρουσία τῆς προβολῆς καί δυνάμεως τῆς
«Πανορθοδόξου Ἑνότητος», ὅσον εἰς τήν σημερινήν μεγαλοπρεπῆ, λατρευτικήν καί πνευματικήν
πανδαισίαν, ἐπί τῇ ἱερωτάτῃ καί χαρμοσύνῳ ἑορτῇ τοῦ Ἁγίου Μεγαλομάρτυρος
Γεωργίου τοῦ Τροπαιοφόρου, Προστάτου τῆς Ὀρθοδόξου Μητροπόλεως Ἰταλίας καί
Μελίτης, καθώς καί τῆς ἱστορικῆς Κοινότητος τῶν Ὀρθοδόξων Ἑλλήνων Βενετίας.
Ἡ μεγάλη καί ἀξιοζήλευτη αὐτή ἀλήθεια τῆς «Πανορθοδόξου Ἑνότητος» εἰς τήν Ἰταλίαν,
ἀποτελεῖ τό σπουδαιότερον ἐπίτευγμα τῆς Συνελεύσεως τῶν Ὀρθοδόξων Ἐπισκόπων ἐν Ἰταλίᾳ
καί Μελίτῃ, ἡ ὁποία μέ τήν πάροδον τοῦ χρόνου ἑνώνει κλῆρον καί λαόν τῶν κατά
Τόπους Ὀρθοδόξων Ἐκκλησιῶν, ἀπαλλάσσει αὐτούς ἀπό τούς προσωπικούς ἐνδοιασμούς,
φόβους καί ἀνησυχίας καί καλλιεργεῖ τήν ἐμπιστοσύνην, σπουδαιοτάτην εἰς τήν
μεταξύ αὐτῶν ἐμπέδωσιν καί κυριαρχίαν εἰς τάς καρδίας αὐτῶν τῆς ἀγάπης, ἡ ὁποία
καθοδηγεῖ εἰς εὐδίους λιμένας, εἰς τόν σεβασμόν καί τήν έφαρμογήν τῶν ἱερῶν
Κανόνων, τῶν ὁποίων τό περιεχόμενον εἶναι θεσπισμένον ἀπό τούς ἁγίους Πατέρας,
καί τάς Ἁγίας καί Ἱεράς Συνόδους.
Οἱ Σεβασμιώτατοι Ἀρχιερεῖς τῆς Ὀρθοδόξου Ἐπισκοπικῆς Συνελεύσεως Ἰταλίας
καί Μελίτης, μέ τούς ἱερεῖς καί τούς πιστούς αὐτῶν, προσηυχήθησαν καί ἐδόξασαν
τό Ὄνομα τοῦ Ἀναστάντος Σωτῆρος μας Χριστοῦ διά τήν ἱστορικήν ταύτην ἡμέραν, ἡμέραν
ἀγάπης, εἰρήνης, ἐλπίδος καί ἑνότητος. Ὑπέρ τῆς ἐκδοχῆς ταύτης συνηγοροῦν τά
«Χρονικά, αἱ γραπταί καί ζῶσαι ἐμπειρίαι», αἱ ὁποῖαι μαρτυροῦν ὅτι ἡ ἑορτή τοῦ
Προστάτου μας Γεωργίου τοῦ Τροπαιοφόρου οὐδέποτε ἐλαμπρύνθη καί ἐπανηγυρίσθη οὕτω,
λαμπροφόρα καί ἀναστάσιμα, ὅσον ἐφέτος, μέ πολυαρχιερατικόν Συλλείτουργον, μέ ἱερεῖς
ἀπό τάς ἐν Ἰταλίᾳ παρούσας κατά Τόπους Ὀρθοδόξους Ἐκκλησίας, ἀλλά καί ἀπό ἐκατοντάδας
πιστούς, κυρίως ἐκ Βενετίας καί Παδούης, οἱ ὁποῖοι ἐν ἐνί στόματι καί μιᾷ καρδίᾳ
ἔψαλλον τά τροπάρια «Χριστός Ἀνέστη» καί «Ἀναστάσεως ἡμέρα», μέσα εἰς μίαν ἀτμόσφαιραν
καθαρά ἀδελφικήν καί ἀνεπανάληπτον, καί κοινωνικά, καί πνευματικά καί
πολιτιστικά.
Ὁ παλαίφατος Campo dei Greci, καί ὁ περιώνυμος Μητροπολιτικός Ναός τοῦ Ἁγίου
Μεγαλομάρτυρος Γεωργίου τῶν Ἑλλήνων, ἧτο τά μέγιστα φιλόξενος ὅσον ποτέ, οἱ δέ
προσκυνηταί καί ἐπισκέπται αὐτοῦ ἔχουν αὐξηθεῖ ὑπερβαλλόντως. Οὗτοι θαυμάζουν
τό μεγαλεῖον του καί γίνονται ἀγαθοί κήρυκες τῆς ἱστορίας τῆς μεγαλωνύμου
Κοινότητος τῶν Ὀρθοδόξων Ἑλλήνων Βενετίας. Οἱ Ἐπίσκοποι τῶν ἄλλων Τοπικῶν Ὀρθοδόξων
Ἐκκλησιῶν, κατασυγκινημένοι καί κατενθουσιασμένοι, θαυμάζουν τήν Ἑλληνικήν
φιλοξενίαν, ἡ ὁποία συντελεῖ εἰς τήν εἰρήνην καί τήν ἀγάπην μεταξύ τῶν ἀνθρώπων.
Τό Ἀρχιερατικόν Συλλείτουργον, μέ λειτουργούς τούς Σεβασμιωτάτους Ἐπισκόπους:
Ἀνδρέαν (Πατριαρχεῖον Σερβίας), Σιλουανόν (Πατριαρχεῖον Ρουμανίας), Ἰώβ (Ἐξαρχία
Ρωσικῆς Παραδόσεως), καί προεξάρχοντος τοῦ Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Ἰταλίας
καί Μελίτης κ. Γενναδίου, συνεκίνησε τόν πιστόν λαόν τοῦ Θεοῦ, ὁ ὁποῖος,
προσευχόμενος ἐν κατανύξει, ἐδοξολογοῦσε καί εὐχαριστοῦσε τόν Θεόν.
Τήν ἑόρτιον ὀργάνωσιν τῆς ἡμέρας ἀνέλαβεν ὁ Πρωτοσύγκελλος Εὐάγγελος Ὑφαντίδης,
Ἀρχιμανδρίτης τοῦ Οἰκουμενικοῦ Θρόνου, ὁ ὁποῖος, ἐν ἀρίστῃ συνεργασίᾳ μέ τήν
Πρόεδρον τῆς Κοινότητος Κωνσταντίναν Μπαλαφούτην, ἔφερε τά πάντα, μαζί μέ τούς δραστηρίους
συνεργάτας του, εἰς τέλειον πέρας.
Θά ἦτο μεγίστη παράλειψις, καί, ὁπωσδήποτε, δέν θά εἶχε τοιαύτην πανευτυχῆ ἐπιτυχίαν
ἡ ἑορτή τοῦ Ἁγίου Γεωργίου, ἐάν δέν ἐλάμπρυνε τό Ἀναλόγιον ὁ παραδοσιακός
Βυζαντινός Χορός «Οἱ Δομέστικοι τῆς Δράμας», ὑπό τήν μελωδικωτάτην καθοδήγησιν
καί διεύθυνσιν τοῦ Ἄρχοντος Πρωτοψάλτου κ. Γρηγορίου Παπαεμμανουήλ, νέου τῇ ἡλικίᾳ
ἀλλά μεγάλου διδασκάλου καί καλλιφωνωτάτου Πρωτοψάλτου, ὁ ὁποῖος συνεκίνησε
τόσον κατά τήν Θείαν Λειτουργίαν, ὅσον καί κατά τήν Συναυλίαν, ἡ ὁποῖα ἔλαβε
χώραν ἐν συνεχείᾳ εἰς τό προαύλιον τοῦ Μητροπολιτικοῦ Ναοῦ, μέ θαυμάσια
παραδοσιακά τραγούδια, καί, μάλιστα, μέ τήν ἐνεργόν παρουσίαν καί συμμετοχήν τῆς
Χορῳδίας καί τοῦ Χορευτικοῦ Τμήματος τοῦ Λυκείου Ἑλληνίδων Δράμας. Περιλαμβάνουσα
τραγούδια καί χορούς ἀπό ὅλην τήν Ἑλλάδα, κυρίως ἀπό τήν Μακεδονίαν καί τό Αἰγαῖον,
μέ ἕνα τέλος παραδοσιακόν τραγούδι τῆς Ρόδου -μέ Ρόδιον καλλιτέχνην-, τον κ.
Γιάννην Κλαδάκην, ἡ ἀναστάσιμος αὐτή ἡμέρα τοῦ Ἁγίου Γεωργίου ὑπῆρξε δι’ ὅλους
ζῶσα πηγή δυνάμεως, παραμυθίας, ἐλπίδος, ἑνότητος καί μακαριότητος. Οἱ κόποι
καί αἱ θυσίαι τοῦ Ἄρχοντος Πρωτοψάλτου, καθώς καί τῆς Προέδρου τοῦ Λυκείου Ἑλληνίδων,
ἐλλογιμωτάτης κ. Ἄννης Κονδυλάκη-Ντινάκη, μέ τούς ἐκλεκτούς Ἱεροψάλτας καί τάς
εὐγενεστάτας Κυρίας είς τούς χορούς καί τά τραγούδια, δέν ἔχουν τιμήν, ἀνταμοιβήν,
δέν πληρώνονται, διότι τό ἔργον αὐτῶν εἶναι ἐθνικόν καί Ὀρθόδοξον, ἀγάπης καί ὑπερασπίσεως,
διατηρήσεως καί διαδόσεως τῆς σωτηρίου Πίστεώς μας, τῶν ἠθῶν καί ἐθίμων τοῦ εὐσεβοῦς
Γένους μας.
Οἱ καιροί οὔ μενετοί: Ἡ Ὀρθόδοξος Μητρόπολις Ἰταλίας καί Μελίτης δέν
περιμένει, ἀγωνίζεται, δέν εἶναι στατική, θέλει πρόοδον, προχωρεῖ καί ἐπιζητεῖ
μαζί της τήν συμπόρευσιν τοῦ λαοῦ τοῦ Θεοῦ, προσεύχεται διά τήν πορείαν αὐτοῦ εἰς
τήν ὁδόν τοῦ Κυρίου, ἡ μοναδική δύναμις καί ἐλπίδα, ἡ ὁποία ἐλευθερώνει, ἀποκαλύπτει,
φωτίζει καί σώζει.
Ἡ Ἑλληνική Βενετία τοῦ Κ' αἰῶνος κ.ἐξ., μέ τά ἀνεκτίμητα κειμήλιά της,
προσκαλοῦσα καθημερινά κάθε προσκυνητήν, κάθε ἐπισκέπτην, νά τήν συναντήσῃ καί
νά ζήσῃ τήν νέαν ἐποχήν της, ἡ ὁποία, ἀναζητήσασα τά μεγαλεῖα της καί μελετήσασα
τήν ζωήν καί τήν δρᾶσιν της, μεγαλουργεῖ καί σήμερα, χάρις εἰς τήν ζῶσαν Ὀρθόδοξον
Μητρόπολίν της, ἡ ὁποία, καθοδηγουμένη ὑπό τοῦ ἐμπειροτάτου, συνετοῦ καί
σώφρονος Ποιμενάρχου της Σεβ. Μητροπολίτου κ. Γενναδίου, ἀνεγέννησε τήν Ὀρθοδοξίαν
καί ἐπραγματοποίησε ἕνα θαῦμα ἐκκλησιαστικῆς καί πολιτιστικῆς παρουσίας καί
παρρησίας τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας μέσα εἰς τήν καρδίαν τῆς Ρωμαιοκαθολικῆς Ἐκκλησίας,
ἡ ὁποία ἀναζητεῖ πάντοτε τήν στενήν μετά τῆς Ὀρθοδόξου Μητροπόλεως τοῦ Οἰκουμενικοῦ
Πατριαρχείου σχέσιν, ἐπικοινωνίαν καί συνεργασίαν, μάλιστα δέ ἐκτιμᾷ τό ἔργον
καί τήν προσφοράν αὐτῆς, ὅπως καί κάθε ἄνθρωπος καλῆς θελήσεως καί προτάσεως,
διά τήν ἐμπέδωσιν καί κυριαρχίαν τῆς ἀγάπης καί τῆς εἰρήνης εἰς τόν κόσμον.
