Πρόσωπα του Πένθους σε άσπρο-μαύρο, κατά την ταφή του Μητροπολίτου Κεφαλληνίας Γερασίμου

Απόγευμα Τετάρτης, 24ης Ιουνίου 2015, στη Μονή του Αγίου Γερασίμου, στα Ομαλά Κεφαλληνίας

Λήψη φωτογραφιών, ειδικά για το Νυχθημερόν: π. Σεραφείμ Κονίδης και Σπύρος Νέγκας | Επεξεργασία φωτογραφιών: π. Παναγιώτης Καποδίστριας 

Το Χρονικό της Κηδείας του Μητροπολίτου Κεφαλληνίας Γερασίμου

Ρεπορτάζ για το Ραδιόφωνο της Εκκλησίας: Μάκης Αδαμόπουλος 

Στην Ιερά Μονή Αγίου Γερασίμου Ομαλών Κεφαλληνίας εψάλη η εξόδιος ακολουθία του μακαριστού Μητροπολίτη Κεφαλληνίας κυρού Γερασίμου προεξάρχοντος του Αρχιεπισκόπου Αθηνών και πάσης Ελλάδος κ. Ιερωνύμου. Παρέστησαν αρκετοί Μητροπολίτες, εκπρόσωποι της Τοπικής Αυτοδιοίκησης, Τοπικών Αρχών, των Σωμάτων Ασφαλείας, των Ενόπλων Δυνάμεων, Τοπικών Φορέων και Οργανισμών, κληρικοί και λαϊκοί από όλη την Μητρόπολη.

Ο Αρχιγραμματέας της Ιεράς Συνόδου της Εκκλησίας της Ελλάδος Επίσκοπος Μεθώνης κ. Κλήμης ως εκπρόσωπος της Συνόδου στον επικήδειο λόγο μεταξύ άλλων ανέφερε: «Ως κεραυνός εν αιθρία επήλθεν η είδησις της προς Κύριον εκδημίας του νεοεκλεγέντος Μητροπολίτου Κεφαλληνίας και συνεκλόνισε βαθέως την Ιεραρχίαν της Εκκλησίας της Ελλάδος, αλλά και σύσσωμον την Εκκλησίαν του Χριστού. Έμελλε η επί γης Αρχιερατική πορεία του να είναι πρόσκαιρος και βραχεία, ολιγόχρονος και ευμάραντος, και τα ίχνη αυτής ταπεινά και διακριτικά, ανάλογα προς το ταπεινό φρόνημα με το οποίο έζησε και έδρασε ως λειτουργός του Υψίστου. Ο Θεός ηθέλησε να μετασταθεί πολύ νωρίς στις ουράνιες μονές, καθιστώντας την επί γης Εκκλησία Του πτωχότερη και την της Κεφαλληνίας πάλιν ορφανή εντός ελαχίστου χρόνου».

Ο Αρχιγραμματέας αναφέρθηκε στη ζωή του μακαριστού Μητροπολίτη και στη συνέχεια τόνισε: «Έμελλε να καταστούν σχεδόν προορατικοί οι στοχασμοί του εκλιπόντος Ιεράρχου κατά τον χειροτονητήριο λόγο του, την Κυριακή της Πεντηκοστής, 22 ημέρες προ της κοιμήσεώς του. Μνημονεύων τον λόγον του μακαριστού Μητροπολίτου Κερκύρας Πολυκάρπου, είπε: «τα δένδρα τα καλλίκαρπα και πολύκαρπα πεθαίνουν όρθια και οι άγιοι αρχιερείς με τον Σταυρόν εις το χέρι». Και ότι «δεν έχουν τελειωμό τα πάθη και οι καημοί του κόσμου», κατά τον λόγον του σκιαθίτη δημιουργού. Μολονότι η επί γης Εκκλησία εστερήθη της διακονίας, της διδασκαλίας και του έργου του, ο ίδιος ο εκλιπών είχε βαθύτατη συναίσθηση του ύψους και της ευθύνης του Αρχιερατικού λειτουργήματος, το οποίον επωμίσθη μετά πάσης ταπεινοφροσύνης, όπως εμφαίνεται και στους απλούς λόγους της Χειροτονίας του, διότι «ο αγαθός άνθρωπος εκ του αγαθού θησαυρού της καρδίας αυτού προφέρει το αγαθόν, εκ γαρ του περισσεύματος της καρδίας λαλεί το στόμα αυτού». Από την απλότητα και καλοσύνη της καρδιάς, από την πνοή του Χριστού που συνείχε τον μακαριστό Γεράσιμο εξεπήγασε και η ενάρετος διδαχή του να συνεχίσει ο καθένας την προσωπική πνευματική ζωή του, να μη λυγίσει, να μη βουλιάξει, να μην αγανακτεί κατά τις φοβερές δοκιμασίες.

Ευτυχής όποιος είχε την ευκαιρία να αντλήσει από την πείρα του και να περιβληθεί την αγάπη του. Διότι, πέραν του έργου του, ο δίκαιος οικοδομεί πρωτίστως δια του βίου του, όσο βραχύτερον κι αν τον καταστήσει ο θάνατος. Ο Θεός του χάρισε, κατά τους λόγους του ιδίου μακαριστού Γερασίμου «πολλές μητέρες, πολλούς πατέρες, πολλά αδέλφια και πολλά παιδιά». Ασκητικός και φιλομόναχος, άνθρωπος με βαθειά και ανυπόκριτη ευσέβεια, ο εκλιπών Ιεράρχης υπήρξεν η ψυχή της Εκκλησίας της Κεφαλλονιάς, γέννημα - θρέμμα της αγιοτόκου αυτής νήσου με την βαρειά ιστορία, αλλά και πνευματικό κεφάλαιο και ολόφωτο κόσμημα συνολικώς για την Εκκλησία της Ελλάδος.

Σε άλλο σημείο του επικήδειου λόγου ο Επίσκοπος Μεθώνης επεσήμανε: «Η Κεφαλληνία ευλογήθηκε με εκλεκτό και άξιο Ποιμενάρχη, δυστύχησε όμως να τον χάσει σύντομα, προτού ολοκληρώσει την επίγεια ιερή του αποστολή και διαδρομή. Ο εκδημήσας Αρχιερεύς ήταν προορισμένος για σπουδαιότερο έργο. Ακόμη όμως και στη διάρκεια της σύντομης διακονίας του καταλείπει πολύτιμη παρακαταθήκη, την οποία πάντα θα τιμούμε. Φεύγει πράος και άδολος, ακλόνητος και ανέγγιχτος από τους πόνους του επισκοπικού βίου και τις ευπερίστατες και πολυτάραχες πτυχές του. Απέρχεται ήρεμος και ειρηνικός για την Βασιλεία του Θεού, ευλαβικός ικέτης στον ουράνιο Πατέρα για όλους μας. «Τον μεν γαρ πόνον ενταύθα συνεκλήρωσεν, ένθα βραχύς ο βίος• τους δε στεφάνους εις το μέλλον εταμιεύσατο, ένθα αγήρως και ατελεύτητος ο αιών».

Αμέσως μετά μίλησε ο Τοποτηρητής της Μητρόπολης Κεφαλληνίας, Μητροπολίτης Ηλείας κ. Γερμανός, ο οποίος μεταξύ άλλων επεσήμανε πως «ο μακαριστός Μητροπολίτης δεν πέθανε, αλλά κοιμάται και πάει στον Παράδεισο, ίνα μην η κακία του κόσμου αλλάξει σύνεση αυτού. Δεν πρόφτασε να ενθρονιστεί στον Μητροπολιτικό Θρόνο της Κεφαλληνίας, όμως έχει ήδη ενθρονιστεί στον Ουράνιο Θρόνο του Θεού, αλλά και στις καρδιές των συμπολιτών του».

Η Βουλευτής Κεφαλληνίας κ. Αφροδίτη Θεοπεφτάτου τόνισε ότι «ο μακαριστός Γεράσιμος έζησε για να ενώσει την κοινωνία και να την εμπνεύσει. Μεγάλη απώλεια για τον τόπο, μέγιστη για την Εκκλησία».

Ο Αντιπεριφερειάρχης Κεφαλληνίας κ. Παναγής Δρακουλόγκωνας ανέφερε πως «ο μακαριστός δεν ζήτησε ποτέ τον έπαινο, ήταν ταπεινός και μας έδειχνε το δρόμο της καλοσύνης».

Στη συνέχεια μίλησε ο Δήμαρχος Κεφαλληνίας κ. Αλέξανδρος Παρίσης κι αμέσως μετά ο αδελφός του εκλιπόντος Ιεράρχη κ. Αθανάσιος Φωκάς, ο οποίος ευχαρίστησε τον Αρχιεπίσκοπο και τους Αρχιερείς που βρέθηκαν εκεί, καθώς και όλους τους παρευρισκόμενους που του δίνουν κουράγιο αυτήν τη στιγμή. «Η εγκαθίδρυση του Γερασίμου ως Μητροπολίτη Κεφαλληνίας ήταν απαραίτητη για να καταστεί σαφές στους Ορθόδοξους Χριστιανούς ότι η καταξίωση δεν υπάρχει μόνο στους ουρανούς, αλλά και επί της γης» είπε ο κ. Φωκάς και προσέθεσε πως «μία μόνο λέξη εκφράζει την πεμπτουσία της Ορθοδοξίας και αυτή η λέξη είναι αγάπη. Όλη η ζωή του Γεράσιμου ήταν μία μετουσίωση αυτής της έννοιας», ενώ μιλώντας για τη ζωή του μακαριστού επεσήμανε: «Για μένα ο Γεράσιμος ήταν Άγιος» και ολοκλήρωσε την ομιλία του λέγοντας «αδελφέ μου υπάρχει η άποψη ότι ουδείς αναντικατάστατος, όμως δεν ισχύει αυτό για σένα, γι’ αυτό το λόγο συμπάσχω με τους Κεφαλλήνες, τους αδελφούς σου, όπως ο ίδιος έλεγες. Αισθάνομαι τόσο τυχερός που σε έχω αδελφό. Συγχώρησε με αν δεν στο έδειξα όσο έπρεπε, αν και είμαι σίγουρος ότι ένιωσες την υπερηφάνεια που ένιωθα και νιώθω για σένα».

Ο μακαριστός Μητροπολίτης γεννήθηκε στο Αργοστόλι το 1951. Σπούδασε στη Θεολογική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών, εξ ης απεφοίτησε το 1988. Το ίδιον έτος εκάρη μοναχός στην Ιερά Μονή Κουτλουμουσίου του Άθω. Διάκονος χειροτονήθηκε το 1989 και Πρεσβύτερος το 1998 από τον αοίδιμο Μητροπολίτη Κεφαλληνίας κυρό Σπυρίδωνα, λαβών και το οφφίκιο του Αρχιμανδρίτου. Υπηρέτησε επί μακρόν ως Πρωτοσύγκελλος της Ιεράς Μητροπόλεως Κεφαλληνίας από του 1998 έως και της ημέρας της εκλογής του, την 26ην παρελθόντος Μαΐου και της χειροτονίας του, την 31ην του ιδίου μηνός.

Επιμνημόσυνη δέηση, ανήμερα της κηδείας του Κεφαλληνίας Γερασίμου, στη Μονή Στροφάδων και Αγίου Διονυσίου Ζακύνθου

Χθες, 24 Ιουνίου 2015, κατά την τέλεση της θείας Λειτουργίας προς τιμήν του Αγίου Ιωάννου του Προδρόμου, στο Καθολικό της Μονής Στροφάδων και Αγίου Διονυσίου, ετοιμάστηκε μνημόσυνος τόπος για τον μεταστάντα Μητροπολίτη Κεφαλληνίας Γεράσιμο και έγινε δέηση για την ανάπαυση της αγνής ψυχούλας του, δεδομένου ότι ο κεκοιμημένος είχε στενούς δεσμούς με τον Ηγούμενο και τους Πατέρες της Μονής, ευλαβείτο υπερβαλλόντως τον Άγιο της Συγνώμης, ενώ φρόντιζε να είναι παρών κατά τις πανηγύρεις του Αγίου Διονυσίου στη Ζάκυνθο και τη Μονή Του. 

Την πρωτοβουλία των Πατέρων για Επιμνημόσυνη Δέηση πραγμάτωσε ο π. Δανιήλ Μπιάζης (Ηγουμενοσύμβουλος, ιεροκήρυκας Ι. Μ. Ζ. και εκ των απορρήτων του μεταστάντος Ιεράρχου), ενώ εκ μέρους της Αδελφότητας μετέβησαν στην Κεφαλληνία για την κηδεία ο Ηγούμενος π. Διονύσιος Λιβέρης και ο π. Σεραφείμ Κονίδης.

Η ταφή του Μητροπολίτου Κεφαλληνίας Γερασίμου σε 4 videos

Απομεσήμερο 24ης Ιουνίου 2015, στη Μονή του Αγίου Γερασίμου, στα Ομαλά Κεφαλληνίας.

Βιντεοσκόπηση ειδικά για το Νυχθημερόν: π. Σεραφείμ Κονίδης 

Στη Γενεύη για στεφανιογραφία ο Οικουμενικός Πατριάρχης

ΑΝΑΚΟΙΝΩΘΕΝ 25ης ΙΟΥΝΙΟΥ 2015

Τό ἑσπέρας τῆς Τρίτης, 23ης Ἰουνίου, ἡ Α. Θ. Παναγιότης ὁ Οἰκουμενικός Πατριάρχης κ. κ. Βαρθολομαῖος μετέβη ἀεροπορικῶς εἰς Γενεύην, ὅπου τήν πρωΐαν τῆς σήμερον, Πέμπτης, 25ης ἰδίου, ὑπεβλήθη εἰς στεφανιογράφημα ἐν τῷ Πανεπιστημιακῷ Νοσοκομείῳ τοῦ Καντονίου τῆς Γενεύης. Τά ἀποτελέσματα ἦσαν τῇ χάριτι τοῦ Κυρίου ἰδιαιτέρως ἱκανοποιητικά. Ὁ Πατριάρχης θά ἐξέλθῃ τοῦ Νοσοκομείου αὔριον, Παρασκευήν. Μεταξύ τῶν θεραπόντων Αὐτοῦ ἰατρῶν εἶναι καί ὁ Ἐντιμολ. κ. Αὐξέντιος Καλαγκός, Καθηγητής, Ἄρχων Ὀστιάριος τῆς Ἁγίας τοῦ Χριστοῦ Μεγάλης Ἐκκλησίας. 

Τό Σάββατον, 27ην τ.μ., ἡ Α. Θ. Παναγιότης ὁ Πατριάρχης θά συναντηθῇ ἐν τῷ Ὀρθοδόξῳ Κέντρῳ τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου Γενεύης μετά τῆς Α. Μακαριότητος τοῦ Ἀρχιεπισκόπου Ἀθηνῶν καί πάσης Ἑλλάδος κ. κ. Ἱερωνύμου, μεταβαίνοντος προφρόνως ἐκεῖσε διά νά εὐχηθῇ τῇ Α. Θ. Παναγιότητι τά εἰκότα. 

Τόν Οἰκουμενικόν Πατριάρχην συνοδεύουν εἰς τήν ἀποδημίαν Του ταύτην ὁ Πανοσιολ. Μέγας Ἀρχιδιάκονος κ. Ἀνδρέας, ὁ Ἐντιμολ. κ. Παντελεήμων Βίγκας, Ἄρχων Μέγας Χαρτοφύλαξ, καί ὁ ἐν τῇ Πόλει θεράπων Αὐτοῦ ἰατρός Ἐλλογ. κ. Jan Klod Kayuka.

Σύν Θεῷ, ἡ Α. Θ. Παναγιότης ὁ Πατριάρχης θά ἐπιστρέψῃ εἰς τήν ἕδραν Αὐτοῦ τήν Κυριακήν, 28ην τ.μ. .

Ἐκ τῆς Ἀρχιγραμματείας τῆς Ἁγίας καί Ἱερᾶς Συνόδου

Η στεντόρεια φωνή μιας ανδρείας γυναίκας υπέρ του πολυ-αδικημένου Μητροπολίτου Κεφαλληνίας μακαριστού Γερασίμου

Δεν μπορέσατε ούτε τη σκόνη των τρύπιων παπουτσιών Του να αγγίξετε.. Θα Τον αγγίξετε τώρα;;

Κάποιοι παπάδες «πνίξανε τον πόνο τους» στα καφέ της Πλατείας...

Δεν περιμέναμε τίποτε περισσότερο και τίποτε λιγότερο από εσάς που του κάνατε το βίο αβίωτο. Σας είδαμε να «σπαράζετε» στο κλάμα επιμελώς μπροστά στους φωτογραφικούς φακούς, σας είδαμε να βγάζετε σέλφις με το σκήνωμά του...

Σας βλέπαμε χρόνια να κομπάζετε για τους ακριβούς σταυρούς σας, να τινάζετε με χάρη προς τα δεξιά το μαύρο σας μαντίλι...

Σας βλέπαμε να βγάζετε φωτογραφίες μεταξύ σας μέσα στα ιερά των εκκλησιών ακόμα και την στιγμή των αχράντων μυστηρίων...

Για σας η «εκκλησία» φαίνεται να έχει μετατραπεί σε «πίστα» επίδειξης ακριβών σταυρών και χλιδάτων αμφίων.

Ανίκανοι και ανάξιοι να αντιληφθείτε έστω και ένα κόκκο της Αγάπης Του για τους ανθρώπους, τον κατηγορούσατε ασύστολα, τον υπονομεύατε στο έργο του προς τον συνάνθρωπο, του κάνατε τη ζωή δύσκολη.

Πότε ζητήσατε τη βοήθειά Του και δεν την είχατε; Πότε αρρωστήσατε και δεν έτρεξε δίπλα σας; Πότε χρειαστήκατε χρήματα για νοσηλεία ακόμα και στο εξωτερικό και δεν έλιωσε τα πόδια του να σας τα βρει; Και εσείς τι κάνατε; Ανάξιοι να σταθείτε δίπλα Του ακόμα και στο μνήμα Του.

Έπεσε πολύ κλάμα τρεις μέρες τώρα... και μερικοί είπατε ψες το βράδυ να τον ξενυχτήσετε στο στέκι σας στην Πλατεία. Εξάλλου το κονιακάκι συνηθίζεται στις κηδείες...

Και ενώ εσείς πίνατε τον «καφέ της παρηγοριάς» στα στέκια του Αργοστολιού, οι πραγματικοί παπάδες, γέροι, ταλαιπωρημένοι, απελπισμένοι, νηστικοί μέρες, ήταν στον Άγιο και ξενυχτούσαν και χθες το βράδυ το Δεσπότη τους. Δεν τον άφησαν μόνο μέσα στον κρύο τάφο. Η αγάπη τους τον ζέστανε και θα τον ζεσταίνει πάντα...

Τώρα, άντε πάλι από την αρχή την ίντριγκα... παλιά μου τέχνη κόσκινο...

Πορευτείτε το δρόμο σας έτσι όπως ξέρετε, έτσι όπως κάνατε τόσα χρόνια... υπογείως, κρυφίως , στα σκοτάδια...

Πολύ μικροί, πολύ μικρόψυχοι ακόμα και για «καριερίστες» μιας εκκλησίας αποκομμένης από τη κοινωνία και τον Άνθρωπο. Γιατί αυτή είναι η δική σας «εκκλησία», ίδια με εκείνη που ο Κύριος πήρε το φραγγέλιο να τα έκαμε λίμπα!

Όμως, ότι και να κάνατε δεν μπορέσατε να μολύνετε τη ψυχούλα του Δεσπότη μας! Τα νεύρα του τινάζατε στον αέρα... Την καρδούλα του μαυρίσατε μόνο και έσπασε... 

Δεν μπορέσατε ούτε τη σκόνη των τρύπιων παπουτσιών του να αγγίξετε όσο ζούσε... Θα τον αγγίξετε τώρα; Τώρα που βρίσκεται στο θρόνο της καρδιάς του κάθε Κεφαλονίτη; Τώρα που βρίσκεται στο θρόνο των Αγίων του Παραδείσου;

Χορέψτε, χαρείτε, επιδείξτε τους πολυτελείς σταυρούς σας, φωτογραφίστε τη μαγκουφιά σας όσο θέλετε και τρέξτε με τα λουστρίνια σας να προλάβετε την επόμενη ψηφοφορία... 

Μόνο που… στο τέλος σας περιμένει μια μεγάλη έκπληξη!

Ε, μα! Τι νομίζατε;!

Ελένη Δ. Χιόνη, εγγονιά του παπα-Βαγγέλη.

Άθρησκη της δικής σας "εκκλησίας", ταπεινά υποκλινόμενη στη Δική Του πίστη.

Υ. Δεν μου επέτρεψε να τον υπερασπιστώ όσο ζούσε και πάλευε με τα "θηρία". Τι ανάγκη με είχε, άλλωστε; "Όλοι χωράνε στην αγκαλιά της εκκλησίας, κυρά μου" , μου έλεγε και μου ξανάλεγε και με εξόργιζε...