Το σαρκοβόρο θηρίο του εγωισμού και της φιλαυτίας σκοτίζει την ανθρώπινη ψυχή

ΟΜΙΛΙΑ ΣΤΟ ΕΥΑΓΓΕΛΙΚΟ ΑΝΑΓΝΩΣΜΑ

της Κυριακής ΤΗΣ ΤΥΡΙΝΗΣ

13^ης Μαρτίου 2016

(Ματθ. ς΄ 14-21)

Γράφει ο π. Αναστάσιος Στεργιώτης

Το σαρκοβόρο θηρίο του εγωισμού και της φιλαυτίας σκοτίζει με πυκνό πνευματικό σκοτάδι την ανθρώπινη ψυχή και κάνει τον άνθρωπο να αποπροσανατολίζεται από τον φωτεινό δρόμο της εν Χριστώ σωτηρίας.

Πολλές φορές στην ζωή μας, νιώθοντας –δικαίως ή αδίκως- αδικημένοι, βράζουμε από θυμό, κατακλυζόμαστε από νοσηρό φιλότιμο και ζητάμε ευκαιρία να ανταποδώσουμε τα ίσα και να εκδικηθούμε. Όμως αυτά τα αρνητικά συναισθήματα δεν μας ανακουφίζουν. Mας κάνουν ανήσυχους, δυστυχείς, ευερέθιστους, πικραμένους, αγχωτικούς, φοβισμένους και δεν μας αφήνουν να απολαύσουμε τις καθημερινές μικροχαρές. Πολύ διαφορετικά θα ήταν η κατάστασή μας όμως, αν βλέπαμε με επιείκεια και μεγαλοψυχία τα σφάλματα των αδερφών μας.

Πόσο μάλλον όταν ξέρουμε πολύ καλά ότι η συγχώρηση των συνανθρώπων μας από εμάς αποτελεί προϋπόθεση για την δική μας συγχώρηση από τον Πανάγαθο και Ελεήμονα Θεό.

Είναι, λοιπόν, για εμάς μέγιστο επίγειο και επουράνιο συμφέρον να συγχωρούμε τα σφάλματα των αδερφών μας. Ο ανθρώπινος εγωισμός καταστρέφει ό,τι καλό έργο πράξουμε, το αχρηστεύει, το ακυρώνει και το μετατρέπει από θετικό σε αρνητικό, από σωτήριο σε ζημιογόνο. Όταν νηστεύουμε επιδεικτικά και εξωτερικά, ακυρώνουμε ουσιαστικά τη νηστεία. Η επίδειξη της ελεημοσύνης και ο διατυμπανισμός των καλών πράξεών μας δεν ωφελεί ούτε εμάς, μήτε τους συνανθρώπους μας.

Μέγιστο καθήκον επίσης του ανθρώπου είναι να μην επιδιώκει να συνάξει θησαυρούς επί της γης. Να μην ρίχνεται στο κυνήγι του πλούτου, θεμιτού ή αθέμιτου, να μην επιδιώκει την απόκτηση μεγαλείων, αξιωμάτων, φήμης, χρημάτων, θησαυρών, χρημάτων, πολυτελών οχημάτων και ενδυμάτων.

Ποτέ ο άνθρωπος δεν πρόκειται να αποκτήσει όσα επιθυμεί. Πάντα θα ζητά πολλά, όντας ανικανοποίητος και ζημιώνοντας τελικά την αθάνατη ψυχή του. Δεν πρέπει, λοιπόν, να λησμονήσουμε τον αληθινό θησαυρό της σωτηρίας για χάρη του κάλπικου και του φθαρτού, που δεν παρέχουν ασφάλεια, αλλά υπόκεινται στην κλοπή, στην σαπίλα, στην κοινωνική αναστάτωση και εκτροπή. Αντίθετα, πρέπει να θησαυρίζουμε ουράνιους θησαυρούς, που θα είναι αιώνιο κτήμα μας και αυτούς θα τους κερδίσουμε μόνο δια των έργων της ανιδιοτελούς αγάπης, η οποία χρειάζεται όλους να μας χαρακτηρίζει. Γένοιτο!