Σχολιάζει ο ΓΙΩΡΓΟΣ ΒΛΑΝΤΗΣ
Στην αφήγηση της Καινής Διαθήκης ο Ιούδας προδίδει (δια φιλήματος), ο Χριστός σταυρώνεται, αλλά και ανίσταται εκ νεκρών. Οι μαθητές λιγοστεύουν, όχι επειδή ο Ιούδας δείχνει τον Ιησού στους σταυρωτές του, αλλά διότι δεν επιλέγει εν τέλει το δρόμο της μετάνοιας. Ακόμη και μετά την Ανάσταση, και αυτό είναι πολύ χαρακτηριστικό, δεσπόζει αμηχανία μεταξύ των πιστών του Κυρίου. Συμβαίνουν παράδοξα πράγματα, όμως κυριαρχεί ο δισταγμός, ίσως όμως μεταξύ κάποιων και μια διάθεση μελαγχολίας και παραίτησης. Πρέπει να έλθει το Πνεύμα για να πυροδοτηθεί το θαύμα της εξάπλωσης της Εκκλησίας. Και έρχεται, ως λυτρωτική βιαία πνοή.
Πρέπει να αποφεύγουμε τους επιπόλαιους παραλληλισμούς, από τη Βίβλο όμως αντλούμε διδάγματα και έμπνευση. Η Σύνοδος θα γίνει. Το Πνεύμα δύναται να ενεργήσει ακόμη και σε μια μικρή ζύμη, η οποία θα κληθεί να ζυμώσει όλο το φύραμα. Αρκεί η πίστη. Ο Πέτρος σταμάτησε να περπατάει στα κύματα όταν την έχασε. Νομίζω πως είναι και καιρός προσευχής: Αυτοί που εκίνησαν την πτέρναν, αυτοί που επέλεξαν το δρόμο της προδοσίας, να μετανοήσουν. Να μην έχουν την τύχη του Ιούδα. Γένοιτο!
Πρέπει να αποφεύγουμε τους επιπόλαιους παραλληλισμούς, από τη Βίβλο όμως αντλούμε διδάγματα και έμπνευση. Η Σύνοδος θα γίνει. Το Πνεύμα δύναται να ενεργήσει ακόμη και σε μια μικρή ζύμη, η οποία θα κληθεί να ζυμώσει όλο το φύραμα. Αρκεί η πίστη. Ο Πέτρος σταμάτησε να περπατάει στα κύματα όταν την έχασε. Νομίζω πως είναι και καιρός προσευχής: Αυτοί που εκίνησαν την πτέρναν, αυτοί που επέλεξαν το δρόμο της προδοσίας, να μετανοήσουν. Να μην έχουν την τύχη του Ιούδα. Γένοιτο!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου