Ο Θεός αποστρέφεται τον μνησίκακο άνθρωπο

ΟΜΙΛΙΑ ΣΤΟ ΕΥΑΓΓΕΛΙΚΟ ΑΝΑΓΝΩΣΜΑ 

 της Κυριακής ΙA΄ Ματθαίου 

 4 Σεπτεμβρίου 2016

(Ματθ. ΙΗ΄ 23-35)

Γράφει ο π. Αναστάσιος Στεργιώτης 

Άσπλαχνος και πωρωμένος είναι ο οφειλέτης της ευαγγελικής περικοπής. Στον ίδιο, ο φιλεύσπλαχνος Κύριος του χάρισε ένα πολύ μεγάλο οφειλόμενο ποσό, ο ίδιος όμως, όχι μόνον αρνήθηκε να περιμένει έστω και λίγο για μια μικρή οφειλή προς αυτόν ενός συναδέλφου του, αλλά αντίθετα βιαιοπράγησε εναντίον του και τον οδήγησε τελικά στη φυλακή.

Φανερό το νόημα της παραβολής και ιδιαίτερα βαθύ. Βασιλεία είναι ο Δίκαιος και Πανάγαθος Θεός. Δούλοι του οι άνθρωποι, τους οποίους –ως τα τελειότερα δημιουργήματά Του- πλουτίζει καθημερινά με πλήθος πνευματικές και υλικές δωρεές. Καιρός αποδόσεως λογαριασμού των οφειλών, η φοβερή Κρίση του Θεού. Χρέος ανεξόφλητο, η κακή χρήση των ταλάντων και των απείρων δωρεών του από μέρους των ανθρώπων. Καταδίκη, η αιώνια Κόλαση που περιμένει κάθε παραβάτη των θείων εντολών.

Ο Θεός όμως, ως Οικτίρμων και Παντοδύναμος, απαλλάσσει τον άνθρωπο από την φοβερή αυτή κατάσταση, από την οποία ουδέποτε θα απαλλασσόταν με δικές του δυνάμεις. Μόνη απάντηση του Θεού και προϋπόθεση γι’ αυτόν, η ειλικρινής μετάνοια του αμαρτωλού και η συναίσθηση της μικρότητας και της αθλιότητάς του.

Μέγιστη ζημία παθαίνει καθένας από εμάς, που δεν συγχωρεί τον πλησίον του, όπως ο κακός δούλος της παραβολής. Νομίζει ότι θριαμβεύει και ικανοποιείται, αλλά οδηγείται σε φοβερή πτώση.

Ας αναλογιστεί ο καθένας μας πόσα άτοπα και άνομα κατά του Θεού πράττουμε καθημερινά. Πόσες κακές σκέψεις, πράξεις, λόγια και ποια ασεβή συμπεριφορά δείχνουμε στους οικείους, τους φίλους μας, σε αυτούς που μας ευεργέτησαν κι εμείς τους πληρώνουμε με το διαβολικό νόμισμα της αγνωμοσύνης. Ας συλλογισθούμε πόσους μολυσμούς σαρκικούς και πνευματικούς υφιστάμεθα καθημερινά με την θέλησή μας. Για όλα αυτά ποθούμε εναγωνίως την θεία συγχώρεση, θέλουμε να λυτρωθούμε από τις τύψεις, την ενοχή και το φόβο. Παρόλα αυτά όμως μνησικακούμε κατά των συνανθρώπων μας και ο Θεός αποστρέφεται τον μνησίκακο άνθρωπο.

Ο άνθρωπος δεν γνωρίζει τι τον ωφελεί πνευματικά. Ενώ στα υλικά θελήματα είναι δραστήριος, στα πνευματικά είναι αμελής και απρόθυμος. Σκέφτεται, ερευνά και μεγαλοποιεί τα αμαρτήματα των συνανθρώπων του, ενώ μειώνει την σημασία των δικών του.

Ας φροντίσουμε να αποφύγουμε το παράδειγμα του κακού δούλου, αλλά, μιμούμενοι τον Αδικηθέντα και Σταυρωθέντα υπέρ ημών Ιησού και τους Αγίους του, να είμαστε ταπεινόφρονες και μακρόθυμοι. Γένοιτο!