Ο άνθρωπος, που κοιτάζει μόνο το στενό ατομικό και οικογενειακό συμφέρον του, δεν είναι άνθρωπος

ΟΜΙΛΙΑ ΣΤΟ ΕΥΑΓΓΕΛΙΚΟ ΑΝΑΓΝΩΣΜΑ 

 της Κυριακής Θ΄ Λουκά 

 20 Νοεμβρίου 2016

(Λουκά ιβ΄ 16-21 )

Γράφει ο π. Αναστάσιος Στεργιώτης 

Καλός νοικοκύρης και πρότυπο σωστής οικονομικής διαχείρισης υπήρξε ο πλούσιος της παραβολής. Δεν αναφέρεται πουθενά στην περικοπή ότι τα πλούτη του τα απέκτησε με κλεψιές και αδικίες. Αντίθετα, υπονοείται η εργατικότητα και το πνεύμα της οικονομίας που τον διακατείχαν.

Όμως ο Θεός τον καταδίκασε! Του ανήγγειλε ότι την ίδια νύχτα θα έφευγε από την ζωή και θα άφηνε την εύφορη γη και τα πλούτη του. «Άφρονα» τον ονόμασε ο Θεός, δηλαδή απερίσκεπτο, ανόητο, υλιστή και συμφεροντολόγο, με τάση για τις υλικές και άνομες απολαύσεις και την καλοπέραση.

Όλα τα σκέφτηκε, ένα μόνο πράγμα δεν σκέφτηκε, το πιο σπουδαίο και πολύτιμο: την αθάνατη ψυχή του. Δεν σκέφτηκε ότι ο πλούτος είναι προσωρινός, ότι οι φυσικές μάστιγες τον καταστρέφουν: πόλεμοι, σεισμοί, πυρκαγιές και άλλες ατυχίες. Δεν σκέφτηκε, επίσης, ότι ο άνθρωπος φεύγει από αυτή την ζωή γυμνός και τίποτε δεν τον ακολουθεί, ούτε παίρνει μαζί του.

Σίγουρα πολλοί θα τον ζήλευαν και θα ήθελαν να του μοιάσουν. Γιατί ο άνθρωπος κρίνει πάντοτε επιφανειακά και επιπόλαια. Νομίζει ότι τα χρήματα, οι πολυτέλειες και οι απολαύσεις φέρνουν την ευτυχία. Κι αν του δοθεί η δυνατότητα, δεν διστάζει ακόμη και να αδικήσει για να τα αποκτήσει.

Όλοι οι πόλεμοι και οι συμφορές στην ιστορία του ανθρώπου και κάθε λογής αδικία συνέβησαν λόγω της ανθρώπινης απληστίας. Άπληστος υπήρξε και ο πλούσιος νοικοκύρης της παραβολής. Δεν σκέφτηκε ούτε στιγμή να διαθέσει μέρος του πλούτου του για να ανακουφίσει τους συνανθρώπους του. Δεν τον συγκινούσαν οι άρρωστοι, οι φτωχοί, οι χήρες και τα ορφανά. Ίσως τους θεωρούσε ανάξιους και τεμπέληδες για να ασχοληθεί μαζί τους. Όπως, δυστυχώς, και σήμερα κάνουν το ίδιο κάποιοι πλούσιοι και φαινομενικά καλοί χριστιανοί, οι οποίοι νομίζουν ότι η θρησκευτική υποκριτική τυπολατρία θα τους σώσει.

Ο άνθρωπος όμως, που κοιτάζει μόνο το στενό ατομικό και οικογενειακό συμφέρον του, όχι μόνο δεν είναι χριστιανός, δεν είναι καν άνθρωπος, σύμφωνα με τον Ψαλμωδό, αλλά γίνεται όμοιος με τα κτήνη.

Ας φροντίσουμε, λοιπόν, να αποκτάμε μόνο τα απαραίτητα για την διαβίωσή μας αγαθά, σκεπτόμενοι τη ματαιότητα και τη θνητότητά μας. Ας μην εξαρτήσουμε από αυτά την ευτυχία μας ανοήτως, αλλά- αντίθετα- η μέριμνα για τον συνάνθρωπο να γίνει πρώτιστος σκοπός της ζωής μας. Γένοιτο!