Τα ονομαστήρια του Μητροπολίτου Ιταλίας και Μελίτης Γενναδίου

Βενετία, 17 Νοεμβρίου 2016 

Προσφώνημα 

υπό του Πρωτοσυγκέλλου της Ιεράς Μητροπόλεως Ιταλίας και Μελίτης,

Αρχιμανδρίτου του Οικουμενικού Θρόνου Ευαγγέλου Υφαντίδη

Σεβασμιώτατε Πάτερ καί Δέσποτα

Διά μίαν εἰσέτι φοράν, ἡ 17η Νοεμβρίου εὐρίσκει τό εὐσεβές πλήρωμα τῆς Θεοσώστου ταύτης Ἐπαρχίας τοῦ Οἰκουμενικοῦ Θρόνου, κλῆρον καί λαόν, εἰς τόν Μητροπολιτικόν τοῦτον Ναόν, τήν Καθέδραν Αὐτῆς, προκειμένου νά τιμήσῃ τόν Σεμνόν καί Γεράσμιον Ποιμενάρχην του, ἐπί τοῖς σεπτοῖς Αὐτοῦ ὀνομαστηρίοις.

Ἡ ἐφετινη ὅμως ἐπέτειος τῆς ἑορτῆς τοῦ Πάτρονος τῆς Ὑμετέρας Σεβασμιότητος συμπίπτει μέ τήν εὐλογημένην καί θεάρεστον συμπλήρωσιν δύο δεκαετιῶν ἀπό τῆς ἐκλογῆς καί ἐνθρονίσεως τῆς Ὑμετέρας Σεβασμιότητος ὡς Μητροπολίτου τῆς νεοσυστάτου Μητροπόλεως Ἰταλίας, εἰς τήν ὁποίαν ἀργότερον προσετέθη καί ἡ ἀποστολική νῆσος τῆς Μελίτης.

Καί ἄς μοί ἐπιτραπῇ ἐνταῦθα ὅπως σημειώσω, διά τήν ἱστορίαν, ὅτι, ὅτε ἡ Ὑμετέρα Σεβασμιότης ἐπληροφορήθη τήν ἐπιθυμίαν προετοιμασίας εἰδικῶν ἐκδηλώσεων, μέ σκοπόν τήν δικαίαν ἔκφρασιν εὐγνωμοσύνης πρός Αὐτήν, μέ ἀφορμήν τήν ἐπέτειον ταύτην, ἐζήτησε ὅπως ἀναβληθῇ κάθε σχέδιον καί σκέψις σχετική, προκειμένου, κατά τό παρόν ἔτος, τιμηθῇ εἰς τήν Ὀρθόδοξον Μητρόπολιν ἡ εἰκοσιπενταετής ἐπέτειος ἀπό τῆς ἐκλογῆς εἰς τόν Πάνσεπτον Οἰκουμενικόν Θρόνον τῆς Α. Θ. Παναγιότητος, τοῦ ὁμογαλάκτου καί συνταξιώτου Αὐτῆς, Οἰκουμενικοῦ Πατριάρχου κ. κ. Βαρθολομαίου.

Παρά ταῦτα, ὁ Ἱερός Ἄμβων τοῦ Μητροπολιτικοῦ τούτου Ναοῦ δέν δύναται σήμερον να σιωπήσῃ καί νά μήν ἐκφράσῃ τόν δίκαιον εὐχαριστήριον ἔπαινον πρός τήν Ὑμετέραν Σεβασμιότητα, διά ὅσα Αὕτη ἔπραξε κατά τήν διαρρεύσασαν εἰκοσαετίαν τῆς ἀγλαοκάρπου Ποιμαντορίας Αὐτῆς, διά τήν ὁποίαν ὑπερηφανεύονται ἐν πρώτοις τό Οἰκουμενικόν ἡμῶν Πατριαρχεῖον καί ἰδιαιτέρως ὁ Σεπτός Προκαθήμενος τῆς Ὀρθοδοξίας, κατά τούς δημοσίους λόγους Αὐτοῦ πρός Αὐτήν, εἰς πᾶσαν ἀφορμήν καί εὐκαιρίαν.

Χάρις εἰς τάς ὑπερανθρώπους προσπαθείας τῆς Ὑμετέρας Σεβασμιότητος, ἡ Ὀρθοδοξία εἰς τήν Ἰταλίαν ἀπό ἀνύπαρκτος ἔγινε σήμερον ζῶσα, μέ παρουσίαν, παρρησίαν καί δρᾶσιν ἀνυπέρβλητον, ἐξηπλώθη εἰς ὁλόκληρον τήν Ἰταλικήν Χερσόνησον, δημιουργοῦσα καί προβάλλουσα τήν Ἁγίαν τοῦ Χριστοῦ Μεγάλην Ἐκκλησίαν, τό Οἰκουμενικόν μας Πατριαρχεῖον. Πράγματι, ἡ Ὑμετέρα Σεβασμιότης, ἀνεγέννησε τήν Ὀρθοδοξίαν χάρις εἰς τήν ἵδρυσιν ἐνοριῶν, χειροτονίαν κληρικῶν, ἀνέγερσιν, ἀπόκτησιν καί ἀνακαίνισιν ναῶν καί μονῶν, δραστηριοποίησιν εἰς τόν φιλανθρωπικόν τομέαν, ἀλλά καί εἰς τόν κατηχητικόν τομέαν, μέ τήν λειτουργίαν σχολείων κατηχήσεως διά ὅλας τάς βαθμίδας. Ἀπό σχεδόν ἀνύπαρκτος ἡ Ὀρθοδοξία ἐν Ἰταλίᾳ, χάρις εἰς τούς ἀκαμάτους ἀγῶνας τῆς Ὑμετέρας Γερασμίας Σεβασμιότητος, ἔχει ἀποκτήσει κῦρος, εἶναι μία δύναμις ὑπολογίσιμος μέσα εἰς τήν καρδίαν τῆς Ρωμαιοκαθολικῆς Ἐκκλησίας. Σήμερον ἡ Ἰταλία ἔχει ἕνα ἰσχυρότατον Ὀρθόδοξον δυναμικόν, τό ὁποῖον φέρει καρπόν πολύν, ἀλλά καί προσφοράν ἀνεκτίμητον μέσα εἰς τήν ζωήν τῶν ἀνθρώπων καί τῆς ἀρχοντικῆς ἰταλικῆς κοινωνίας, ἐντός τῆς ὁποίας ζεῖ καί κινεῖται καί δραστηριοποιεῖται ὁ πιστός - μέλος τῆς Μητροπόλεως.

Σεβασμιώτατε Πάτερ καί Δέσποτα,

Ὅταν ὁ ἱστορικός ἀναλυτής τοῦ μέλλοντος ξεκινήσῃ τό μέγαν ἔργον τῆς καταγραφῆς, τοῦ σχολιασμοῦ καί τῆς ἐρμηνείας τῆς ἐνδόξου Αὐτῆς Ποιμαντορίας, σίγουρα θά βρεθῇ ἐνώπιον τριῶν ἱστορικῶν δεδομένων ὑψίστης σημασίας, τά ὁποῖα ἀποτελοῦν τά κεντρικά σημεῖα ἀναφορᾶς αὐτῆς.

Κατά πρῶτον, αἱ Πατριαρχικαί Ἐπισκέψεις τῆς Α. Θ. Παναγιότητος τοῦ Οἰκουμενικοῦ ἡμῶν Πατριάρχου κ. κ. Βαρθολομαίου εἰς τήν Ἰταλίαν. Οὐδεμίαν ἄλλην ἐπαρχίαν τοῦ Θρόνου εἰς τήν λεγομένην «διασποράν», οὐδείς ἕτερος Ἱεράρχης τοῦ Θρόνου, εἶχον τήν μεγάλην χαράν νά ὑποδεχθοῦν τήν Κορυφήν τῆς Ὀρθοδοξίας, καί νά λάβουν τήν Εὐλογίαν Αὐτῆς τόσες φορές –πέραν τῶν δεκαπέντε ἐν συνόλῳ- ὅσον ἡ Μητρόπολις Ἰταλίας καί Μελίτης ἐπί τῶν ἡμερῶν τῆς Ὑμετέρας Σεβασμιότητος. Καί προκειμένου νά καταφανῇ ἡ σπουδαιότης τῶν Πατριαρχικῶν Ἐπισκέψεων, ἐπιτρέψατέ μοι ὅπως χρησιμοποιήσω τούς σοφούς λόγους Αὐτῆς, ὅτι δηλαδή ἐκάστη ἐπίσκεψις «εἰς τήν Πατριαρχικήν αὐτήν Δικαιοδοσίαν, τοῦ μοναδικοῦ καί προσφιλεστάτου Πατρός, Δεσπότου καί Αὐθέντου ἡμῶν, εἶναι διά κάθε Ὀρθόδοξον, διά κάθε προσκυνητήν, ἡ πλέον λαμπρά καί εὐτυχής εὐκαιρία, διά νά λάβῃ παρ’ Αὐτοῦ, ὁ Ὁποῖος εἶναι ‘Τύπος Χριστοῦ’, δύναμιν, ἔλεος καί χάριν, πᾶν ἀγαθόν τέλειον».

Δεύτερον σημεῖον ἀναφορᾶς τῆς πρώτης εἰκοσαετίας τῆς Ὑμετέρας Ποιμαντορίας, ἀποτελεῖ ἡ INTESA, (Συμφωνία), Ἰταλικοῦ Κράτους - Ὀρθοδόξου Μητροπόλεως, ἡ ὁποία ἤρχισε νά δίδῃ τούς καρπούς αὐτῆς. Ἡ INTESA, τό σπουδαιότερον ἐπίτευγμα τῆς Ὀρθοδόξου Μητροπόλεως, τήν ὁποίαν ἡ Ὑμετέρα Γερασμία Σεβασμιότης ἐπέτυχε μέ κόπους καί θυσίας, ἤνοιξε νέους δρόμους καί ἔκαμε νέας γεφύρας διά τήν ἐπί τά βελτίῳ πρόοδον καί ἀνύψωσιν τοῦ ποιμνίου.

Τρίτος κεντρικός πυρήν τῆς Ποιμαντορίας τῆς Ὑμετέρας Σεβασμιότητος ἀποτελεῖ τό μεταναστευτικόν ζήτημα. Ἡ Μητρόπολις, πρωτοστατούσης Αὐτῆς, βοηθεῖ καί συμπαρίσταται, συγκεντρώνει καί ἑνώνει τούς μετανάστας καί μέσῳ τῆς ἱδρύσεως ἐνοριῶν καί τῆς τοποθετήσεως ἐφημερίων, οἱ ὁποῖοι ἐργάζονται διά τήν κατήχησιν αὐτῶν καί τήν διαφύλαξιν τῆς παραδόσεως καί τῆς γλώσσης αὐτῶν, φροντίζει διά τήν ἐκκλησιαστικήν αὐτῶν ὁμόνοιαν καί γαλήνην, τήν ἁρμονικήν συμβίωσιν αὐτῶν καί τήν πνευματικήν αὐτῶν πρόοδον καί ἀνάτασιν, -σώζονται ἀπό τούς τρομερούς κινδύνους τοῦ προσηλυτισμοῦ καί τῆς ἀκολασίας-, ἐνισχύονται ὥστε νά μή λησμονήσουν τήν πίστιν, τήν παράδοσιν καί τήν λατρείαν των, τά ἤθη καί τά ἔθιμά των. Τέλος προσφέρει εἰς τό Ἰταλικόν Κράτος ἀνθρώπους τιμίους καί ἐργατικούς, ἀνθρώπους, οἱ ὁποῖοι σέβονται τόν Νόμον τοῦ Κράτους καί εἶναι εὐγνώμονες διά τήν φιλοξενίαν τήν ὁποίαν παρέχει εἰς αὐτούς ἡ Ἰταλία. Αὐτή εἶναι καί ἡ μεγάλη προσφορά τῆς Ὀρθοδόξου Μητροπόλεως Ἰταλίας καί Μελίτης εἰς τήν Ἰταλικήν Δημοκρατίαν. Καί ἄς τονισθῇ τέλος καί τοῦτο: Χάρις εἰς τήν καλήν καί ἀγαθήν καρδίαν τοῦ Ποιμενάρχου αὐτῆς, ἡ Μητρόπολις ἤνοιξε τάς χεῖρας καί τήν καρδίαν αὐτῆς, μέ ἀνιδιοτελῆ ἀγάπην, παρά τήν οἰκονομικήν αὐτῆς ἀδυναμίαν, πρώτη ἀπό ὅλους τούς ἐν Ἰταλίᾳ καί Ἑλλάδι ἐκκλησιασιαστικούς καί κοινωνικούς θεσμούς. Ἀκόμη καί ἡ ἀδελφή Ρωμαιοκαθολική Ἐκκλησία ἔπρεπε νά εὔρῃ τόν Πάπαν Φραγκίσκον, πολλά ἔτη ἀργότερον, διά νά ἴδῃ μέ ἄλλα ὅμματα, ὅτι οἱ μετανάσται δέν ἔχουν ἀνάγκην μόνον τροφῆς καί καταλύματος, ἀλλά πρωτίστως ἐκείνου τοῦ σεβασμοῦ εἰς τήν ταυτότητά των, καί ἐκείνης τῆς ἀγάπης, «ἤτις οὐ ζητεῖ τά ἑαυτῆς». Ἀκόμη καί ὁρισμέναι παλαίφατοι καί ἔνδοξοι ἐν Ἰταλίᾳ Κοινότηται καί θεσμοί, οἱ ὁποίοι ἐδήλωναν τούς προβληματισμούς αὐτῶν διά τήν ἀσφαλῆ παρηγορίαν τήν ὁποίαν εὖρον οἱ μετανάσται εἰς τάς ἱστορικάς ἑλληνικάς ἐκκλησίας ἐν Ἰταλίᾳ, ἔπρεπε νά δοῦν τόν Οἰκουμενικόν Πατριάρχην Βαρθολομαῖον καί τόν Πάπαν Ρώμης Φραγκίσκον, μαζί εἰς τήν Λέσβον, νά ἐνώνουν τάς καρδίας αὐτῶν ὑπέρ τῶν ἐν ἀνάγκαις εὐρισκομένων ἀδελφῶν ἡμῶν, προκειμένου νά ἐγκαταλείψουν τούς λογισμούς ἀμφιβολιῶν καί φοβιῶν.

Σεβασμιώτατε Πάτερ καί Δέσποτα,

Ἡ χαρμόσυνος ἡμέρα τῶν σεπτῶν Αὐτῆς ὀνομαστηρίων εἶναι ἑορτή διά ὁλόκληρον τήν Ἱεράν Μητρόπολιν Ἰταλίας καί Μελίτης, διά κλῆρον καί λαόν.

Καί ἡ ἐπέτειος τῶν εἴκοσι ἐτῶν σεπτῆς Ποιμαντορίας Αὐτῆς εἶναι «ἡμέρα χαρμόσυνος καί εὐφροσύνης ἀνάπλεως».

Μικρόν ἀντίδωρον ὑπέρ τῶν κόπων καί τῶν θυσιῶν εἰς ἄς ὑπεβλήθη Αὕτη, διά τήν μέχρι σήμερον διαποίμανσιν τῆς Ὀρθοδόξου Μητροπόλεως Ἰταλίας καί Μελίτης, ὁ κλῆρος τῆς Ὀρθοδόξου Μητροπόλεως προσφέρει υἱϊκῶς τήν πρότασιν μεταφράσεως εἰς τήν Ἰταλικήν γλώσσαν τῆς Θείας Λειτουργίας τοῦ ἐν Ἁγίοις Πατρός ἡμῶν Ἰωάννου τοῦ Χρυσοστόμου, τήν ὁποίαν ἐπεμελήθη κατά τό διαρρεῦσαν ἔτος εἰδική πενταμελής ἐπιτροπή, τήν ὁποίαν συνέστησε ἡ Ὑμετέρα Σεβασμιότης, καί ἡ ὁποία, μέ μοναδικήν ὁμοψυχίαν, κατέληξεν εἰς τό παρόν κείμενον, πρός τελικήν ἔγκρισιν ὑπ’ Αὐτῆς, ἐπί τῇ βάσει τῆς θεολογικῆς καί ποιμαντικῆς ἐμπειρίας τῆς Ὑμετέρας Σεβασμιότητος. Τοῦτο τό κείμενον παραδίδει εὐλαβῶς σήμερον ἡ Ἐπιτροπή, εὐγνωμονοῦσα τήν Ὑμετέραν Σεβασμιότητα διά τήν ὑψίστην τιμήν τῆς συμμετοχῆς εἰς τό θεάρεστον τοῦτον ἔργον, τό ὁποῖον θά ἀποδεικνύῃ εἰς τό διηνεκές τό ἔντονον ἐνδιαφέρον Αὐτῆς τόσον διά τάς νεωτέρας γενεάς, ὅσον καί διά τούς Ἰταλούς ἐνήλικας Ὀρθοδόξους, οἱ ὁποῖοι βιώνουν τήν μυσταγωγικήν καί πνευματικήν ζωήν τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας εἰς τάς ἀγκάλας τῆς Ὀρθοδόξου Μητροπόλεως Ἰταλίας καί Μελίτης.

Εἰς πολλά ἔτη, Σεβασμιώτατε Πάτερ καί Δέσποτα, πανένδοξα, καί εἰρηνικά, καί εὐλογημένα, παρά τοῦ Σωτῆρος ἡμῶν Χριστοῦ, πρός δόξαν τῆς Ἐκκλησίας Αὐτοῦ.

Ὅλοι εἴμεθα εὐγνώμονες καί ἀναφωνοῦμεν μέ ἀγάπη: ΑΞΙΟΣ!