Πλήθος κόσμου αποχαιρέτισε τον δημοσιογράφο Γιώργο Γεωργιάδη

Δευτέρα, 14 Νοεμβρίου, 2016

Πλήθος κόσμου, συνάδελφοι δημοσιογράφοι, φίλοι και συγγενείς, αποχαιρέτισαν το απόγευμα τον δημοσιογράφο Γιώργο Γεωργιάδη, ο οποίος πέθανε σε ηλικία 61 ετών, έπειτα από άνιση μάχη με τον καρκίνο.

Στον ναό του Αγίου Βασιλείου, στο Περιστέρι, όπου εψάλη η εξόδιος ακολουθία, παραβρέθηκαν ο πρόεδρος της Βουλής, Νίκος Βούτσης, ο επικεφαλής του Ποταμιού», Σταύρος Θεοδωράκης, ο δήμαρχος Περιστερίου, Ανδρέας Παχατουρίδης, η βουλευτής της ΝΔ, Σοφία Βούλτεψη, ο πρώην πρόεδρος της ΕΣΗΕΑ, Πάνος Σόμπολος, οι πρώην διευθυντές του Αθηναϊκού και Μακεδονικού Πρακτορείου Ειδήσεων, Αντώνης Σκυλλάκος και Ηλίας Μάτσικας, καθώς και πλήθος δημοσιογράφων.

Στον επικήδειο λόγο της, η γγ της ΕΣΗΕΑ, Νανά Νταουντάκη, μίλησε για το ήθος και τον επαγγελματισμό του εκλιπόντα, με ιδιαίτερη αναφορά στη στάση του τα τελευταία χρόνια της ανεργίας, μέσα σε μία Ελλάδα της κρίσης, που αλλάζει ραγδαία μέρα με την ημέρα.

Για έναν ακέραιο επαγγελματία δημοσιογράφο, ο οποίος ανατράφηκε στη γη του Περιστερίου και σε αυτήν επιστρέφει να αναπαυθεί, έκανε λόγο ο δήμαρχος Περιστερίου, Ανδρέας Παχατουρίδης.

Τέλος, το μέλος της διοίκησης του ΕΔΟΕΑΠ, Πόπη Χριστοδουλίδου, σε έναν φορτισμένο συγκινησιακά λόγο, στάθηκε στο ήθος που πρέπει να διέπει τους νεότερους δημοσιογράφους, παίρνοντας παράδειγμα από τον εκλιπόντα.

Στεφάνια έστειλαν ο υπουργός Δικαιοσύνης, Σταύρος Κοντονής, η πρεσβεία της Παλαιστίνης, τηλεοπτικοί σταθμοί, διαδικτυακές πύλες ενημέρωσης, καθώς και δημοσιογράφοι.

ΑΠΕ-ΜΠΕ

Η ιστορική Αναφωνήτρια της Ζακύνθου στα "Πρόσωπα" του Γιώργου Γεωργιάδη [πλήρης εκπομπή Ionian Channel, 6.9.2013]

Επικήδειος λόγος για την ποιήτρια Μάχη Μουζάκη από τον π. Παν. Καποδίστρια [video]

[Ναός Αγίου Γερασίμου στους Κήπους της Ζακύνθου, 13.11.2016]

Η Εξόδιος Ακολουθία για την ποιήτρια Μάχη Μουζάκη και οι Επικήδειοι Λόγοι [πλήρες video]

Κήποι της Ζακύνθου | Ναός του Αγίου Γερασίμου, 13 Νοεμβρίου 2016 

[σημείωση: Η κηδεία της διακεκριμένης Ποιήτριας μαγνητοσκοπήθηκε και δημοσιοποιείται -λόγω της ιστορικότητας του γεγονότος- με τη σύμφωνη γνώμη της Οικογένειας της Μάχης Μουζάκη. Αιωνία η μνήμη της!]

Το σέλφι του Πατριάρχη

Γράφει ο Γιάννης Γιγουρτσής από την Πόλη 

Η φωτογραφία αυτή δείχνει με τρόπο περίεργο, έμμεσο αλλά εύγλωττο ποια είναι η ιεραρχία – και ευρύτερα- ποια είναι Εκκλησία που αγαπούμε και επιθυμούμε να έχουμε. Ας διευκρινίσω.

Ο Οικουμενικός Πατριάρχης, ο πρώτος σε τιμή μεταξύ όλων των ορθοδόξων ιεραρχών στον κόσμο, φροντίζει μαζί με τα βαριά καθήκοντα αυτής της ιδιότητάς του, να εκπληρώνει και τις ποιμαντικές του υποχρεώσεις ως ποιμένας των Ρωμιών, των ελληνορθόδοξων, της Κωνσταντινούποληςˑ γιατί ο Πατριάρχης, αν ίσως δεν το γνωρίζετε, έχει και μία δεύτερη ιδιότητα ως κληρικός, είναι και Αρχιεπίσκοπος Κωνσταντινουπόλεως. Με απλά λόγια, είναι ο Δεσπότης μας. 

Στο πλαίσιο αυτού του ρόλου επισκέπτεται τις κοινότητες, τα σχολεία, τα ομογενειακά ιδρύματα και ασχολείται με θέματα που άμεσου ποιμνίου του που είμαστε εμείς, οι ορθόδοξοι της Πόλης. 

Παράλληλα, σε όλη την διάρκεια του χρόνου και με διάφορες ευκαιρίες, ο Πατριάρχης επιδιώκει την επαφή και την συναναστροφή με τα παιδιά και με τους νέους της ομογένειας, κομμάτι του ποιμνίου του που έχει ιδιαίτερη αδυναμία. Έτσι, το περασμένο Σάββατο, στις 12 Νοεμβρίου, κάλεσε μαθητές, δασκάλους και νέους εργαζομένους να πάμε μαζί μια εκδρομή στα Μουδανιά, στην Σιγή και στην Τρίγλια, όμορφοι τόποι στην ασιατική ακτή της Προποντίδας, στην Βιθυνία, μέρη όπου η ρωμιοσύνη έχει αφήσει ανεξίτηλα τα ίχνη της μακράς της παρουσίας. Γυρίσαμε, είδαμε, μιλήσαμε, φάγαμε ήπιαμε μαζί, σαν μια παρέα, σαν οικογένεια. Η γεμάτη μέρα πέρασε εξαιρετικά. Στο τέλος της εκδρομής ο Πατριάρχη μπήκε σε όλα τα λεωφορεία για να χαιρετίσει τα παιδιά και όλους μας προσωπικά και για να μας κεράσει σοκολάτες για το δρόμο. Από κει είναι και αυτή η φωτογραφία.

Ο Οικουμενικός Πατριάρχης λοιπόν, αγκαλιά με μερικούς μαθητές της Μεγάλης του Γένους Σχολής, κάνει χιούμορ, γελάει και στριμώχνεται μαζί τους για να βγάλει μια φωτογραφία. Μια σέλφι που αυθόρμητα του ζήτησαν τα παιδιά που τον νιώθουν δικό τους άνθρωπο και τον αποκαλούν, όπως όλοι μας άλλωστε μεταξύ μας, «παππού».

Το επιμύθιο

Για όσους, πιθανόν αναρωτιούνται τι σχέση έχει η σέλφι του Πατριάρχη με τον ρόλο (και το ύφος) της Εκκλησίας που αναφέρω στην αρχή του κειμένου, ας πω μονάχα πως «Εξ όνυχος των λέοντα».

Κατά τα άλλα, συγκρίσεις και παραλληλισμοί που πιθανόν σας έρχονται στο νου και σχετίζονται με τα εντός Ελλάδος είναι εύλογοι, αλλά περιττοί καθώς στην περίπτωση αυτή έχουμε να κάνουμε με δύο πολύ διαφορετικές μεταξύ τους νοοτροπίες και προσεγγίσεις.

Η αντίληψη για τον ρόλο της Εκκλησίας και της Ορθοδοξίας στον κόσμο, το οικουμενικό δηλαδή όραμα μιας Εκκλησίας που γεννήθηκε, διαμορφώθηκε και έδρασε μέσα στο πολύχρωμο μωσαϊκό δύο (ή τριών, αν προτιμάτε) αυτοκρατοριών με παγκόσμια επίδραση- της Ρώμης, της Ρωμανίας-Βυζαντίου και τη Οθωμανίας- μιας εκκλησίας που εξακολουθεί να υπάρχει και να θάλλει, με φλόγα μικρή αλλά ισχυρή, σε ένα περιβάλλον αλλόθρησκο, αλλόγλωσσο και αλλογενές, και παρόλα αυτά να φωτίζει και να παράγει έργο σημαντικό και παγκόσμιο, η αντίληψη αυτή λοιπόν δεν έχει περάσει ούτε έξω από την πόρτα όσων προσπάθησαν (και ακόμα προσπαθούν) να καθορίσουν και να επιβάλουν το ύφος και να δώσουν τον τόνο στα πράγματα της εν Ελλάδι εθνικής Εκκλησίας, και να περιορίσουν το οικουμενικό και πανανθρώπινο μήνυμα της Ορθοδοξίας στην παρωπιδοφόρο προοπτική τους, στις περιορισμένες δυνατότητές τους και στο ασφυκτικό πλαίσιο της στενής βαλκανικής -επαρχιώτικης και φοβικής δηλαδή- νοοτροπίας τους.