Η Ευχαριστιακή Σύναξη για την Αγία Βαρβάρα στο Μπανάτο της Ζακύνθου

Πολλές ενορίες της Ζακύνθου τιμούν και γεραίρουν την Αθληφόρο Αγία Βαρβάρα, την θαυματουργό Ιατρό και Σώτειρα του νησιού μας, το 1628, από την επιδημία της Βλογιάς. Προς τούτο έχουν ιστορηθεί σημαντικά έργα τέχνης - εικονίσματά Της, που κοσμούν τους ναούς μας. Το αυτό συμβαίνει και στην Ενορίας μας, εδώ στο Μπανάτο της Ζακύνθου, μάλιστα δε στον Ναό της Παναγούλας μας. 

Έτσι σήμερα, 4 Δεκεμβρίου 2016, ευάριθμοι Μπανατιώτες βρέθηκαν στον εν λόγω Ναό σε Αναστάσιμη Ευχαριστιακή Σύναξη, αποδίδοντας τιμή και προσκύνηση στην Παρθενομάρτυρα. Μαζί με Αυτήν τιμήθηκε μεθεορτίως η μνήμη του νέου Αγίου της Ορθοδοξίας, Πορφυρίου του Καυσοκαλυβίτου, για τον Οποίον από διετίας έχει ιστορηθεί εκφραστικό εικόνισμα εν Βανάτω. 

Τιμώντες, λοιπόν, τους ανωτέρω Αγίους (συνάμα όμως τους Αγίους Ιωάννη τον Δαμασκηνό και Σεραφείμ Φαναρίου) έγινε η καθιερωμένη Αρτοκλασία, ο δε Εφημέριος π. Παναγιώτης Καποδίστριας, ομιλώντας απ' άμβωνος, αναφέρθηκε συνοπτικά στο μαρτύριο της Αγίας Βαρβάρας και, αφορμώμενος από το θαύμα του 1628 εν Ζακύνθω, εκθείασε την παρρησία και πρεσβεία Της ενώπιον της θείας Μεγαλειότητος υπέρ εξαλείψεως των λοιμικών νόσων τους ευσεβούς λαού μας. Στο αναλόγιο έψαλαν κατανυκτικά οι Ιεροψάλτες Μπανάτου κ.κ. Δημήτριος Κάνδηλας και Χρυσοβαλάντης Δρογγίτης, συνεπικουρούμενοι από τους βοηθούς τους κ.κ. Σπυρίδωνα Σαρατσένο και Σωτήριο Στραβοπόδη. 

[Φωτογραφίες: Ιωάννης Πορφύριος Καποδίστριας]

Πανήγυρις στο χιονισμένο Ησυχαστήριο του Αγίου Νικολάου στην πόλη Rättvik της Σουηδίας

Την Κυριακή, 4 Δεκεμβρίου 2016, ο Σεβ. Μητροπολίτης Σουηδίας και πάσης Σκανδιναυΐας κ. Κλεόπας προέστη της Θείας Λειτουργίας στο Ησυχαστήριο του Αγίου Νικολάου στην πόλη Rättvik (Ρέττβικ) της Σουηδίας και στη συνέχεια τέλεσε το μνημόσυνο του ιδρυτού του Ησυχαστηρίου, μακαριστού Ιερομονάχου Ευσεβίου Βίττη, με την συμμετοχή του Ιερού Κλήρου της Ι. Μητροπόλεως και μελών του χριστεπωνύμου πληρώματος της τοπικής Εκκλησίας. Τον θείο λόγο κήρυξε ο Παν/τος Αρχιμανδρίτης κ. Αλέξανδρος Λουκάτος. Ο επίσκοπος ευχήθηκε σύντομα να επανδρωθεί το ησυχαστήριο με μία άξια και αφοσιωμένη αδελφότητα.

Την παραμονή, 3 Δεκεμβρίου, έλαβε χώρα ο πανηγυρικός Αρχιερατικός Εσπερινός, χοροστατούντος του Σεβ. Μητροπολίτου κ. Κλεόπα.

Ακολούθησε γεύμα μετά την Αρχιερατική Θεία Λειτουργία, για όλους τους προσκυνητές, πολλοί εκ των οποίων ήλθαν από την Στοκχόλμη, την Ουψάλα και το Βεστερώς. Την οργάνωση προσέλευσης των προσκυνητών είχε αναλάβει η κ. Χριστίνα Χρυσοβέργη, την οποία ευχαρίστησε ο ποιμενάρχης για την πολυετή αφοσίωσή της στον μακαριστό πνευματικό της πατέρα, Γέροντα Ευσέβιο Βίττη, και στην μέχρι τούδε ποικιλότροπη υποστήριξή της στο έργο του Ησυχαστηρίου. Εκ παραλλήλου, ευχαρίστησε και τον κ. Γεώργιο Τζανή για την προετοιμασία του γεύματος, προσφορά ανωνύμου δωρητού, εις μνήμην του αδελφού του Νικολάου.

Παρόντες στην πανήγυρη του Ησυχαστηρίου ήταν ο αγιογράφος κ. Μιχαήλ Ανδρούτσος εξ Ιωαννίνων και οι συνεργάτες του κ.κ. Δημήτριος Ανδρούτσος και Σπυρίδων Μέτσης, οι οποίοι ήλθαν επί τούτου για να τοποθετήσουν εντός του Ιερού Βήματος τις εικόνες των Αγίων Ιωάννου του Χρυσοστόμου, Γρηγορίου του Θεολόγου, Βασιλείου του Μεγάλου, Σπυρίδωνος Τριμυθούντος του εν Κερκύρα, Διονυσίου Αιγίνης του εν Ζακύνθω και Γερασίμου του εν Κεφαλληνία, καθώς και την εικόνα του Χριστού στον αρχιερατικό θρόνο, τις οποίες οι ίδιοι ιστόρησαν. Επίσης, ο Εσταυρωμένος εντός του Ιερού Βήματος και οι εικόνες του τέμπλου είναι των ιδίων αγιογράφων. Ο Σεβασμιώτατος συνεχάρη τους ως άνω αγιογράφους για το ταλέντο τους και τους ευχαρίστησε για τον κόπο στον οποίο υπεβλήθησαν να έλθουν από την Ελλάδα και να επισκεφθούν το μοναστήρι και να το κοσμήσουν με τα έργα τους.

Το Ησυχαστήριο ιδρύθηκε από τον    μακαριστό π. Ευσέβιο Βίττη το 1973, μετά δε την οριστική μετάβασή του στην Ελλάδα το 1980 και την κοίμησή του το 2009, την συντήρηση του Ησυχαστηρίου ανέλαβε ο σύλλογος φίλων του Ησυχαστηρίου, γνωστός με την επωνυμία "Ορθόδοξη Αδελφότητα Άγιος Νικόλαος". Το Ησυχαστήριο κατεστράφη ολοσχερώς από πυρκαγιά τον Οκτώβριο του 2010 και μετά την ανέγερση του νέου κτιρίου έμεινε ακατοίκοιτο μέχρι τον Οκτώβριο του 2014 όπου μετεβιβάσθη στην Ι. Μητρόπολη Σουηδίας, η οποία και ανέλαβε την ολοκλήρωση της εκ βάθρων ανακαινίσεώς του και τον πλήρη εξοπλισμό του. Το εν λόγω ησυχαστήριο είναι το πρώτο Ελληνορθόδοξο μοναστήρι στη Σουηδία και σε ολόκληρη την Σκανδιναυΐα.

Ο Παναγιώτης Μαρίνος νέος Λαμπαδάριος της Μονής Στροφάδων και Αγίου Διονυσίου | Νέος Πρωτοψάλτης ο Σάββας Βοζαΐτης

Γράφει ο π. Παναγιώτης Καποδίστριας

Παναγιώτης Μαρίνος

Μετά χαράς πληροφορούμαστε ότι, με σύμφωνη γνώμη του Καθηγουμένου της Ιεράς Αυτοκρατορικής και Κοινοβιακής Μονής Στροφάδων και Αγίου Διονυσίου Ζακύνθου και της Ιεράς Μητροπόλεως Ζακύνθου, την θέση του Λαμπαδαρίου (δηλαδή, του αριστερού Ψάλτου) της περιώνυμης Μονής αναλαμβάνει από σήμερα ο έγκριτος Ιεροψάλτης και Μουσικός κ. Παναγιώτης Μαρίνος. 

Την εν λόγω θέση κατείχε έως τώρα ο κ. Σάββας Βοζαΐτης, ο οποίος πλέον αναλαμβάνει την θέση του Πρωτοψάλτου της Μονής, καθότι ο μέχρι τούδε Πρωτοψάλτης κ. Ιωάννης Σούλης, ιατρός, αποχωρεί για προσωπικούς λόγους. 

Μια νέα σελίδα ανοίγει στη μακρά ιστορία του αναλογίου του Αγίου μας. Οι προεστώτες των ψαλτικών χορών της Μονής του Προστάτη και Πολιούχου μας έχουν την μεγάλη ευθύνη της ανάδειξης αφενός μεν του εντόπιου ψαλτικού ιδιώματος, αφετέρου δε της μετάδοσης των μύχιων προσευχητικών λυγμών κάθε ζακυνθινής ψυχής ενώπιον του Αγίου της Συγγνώμης και της Ανεξικακίας, όπου μάλιστα -ως γνωστόν- συρρέουν χιλιάδες χιλιάδων προσκυνητές εκ περάτων. 

Ο νέος Λαμπαδάριος Παναγιώτης Μαρίνος έχει επί σειρά ετών δοκιμασθεί ανά τα ψαλτήρια της Ζακύνθου, κυρίως δε ως διευθύνοντος τους δύο Χορούς σε ένα ψαλτικό σώμα, στις πανηγύρεις του Αγίου Διονυσίου κατά τα τελευταία χρόνια! Για τον νέο Πρωτοψάλτη Σάββα Βοζαΐτη, τα λόγια είναι φτωχά. Συνοψίζονται στις λέξεις: Ήθος, Συνέπεια, Ποιότητα!

Ευχόμαστε από καρδιάς να επιτύχουν και οι δύο, μαζί με τους συνεργάτες τους στους δύο Χορούς, μακροημερεύοντας και αναπέμποντας μελωδικά και κατανυκτικά τις προσευχές όλων μας στον Ουρανό! Άξιος!!!

Πατριαρχική Χοροστασία στον Ελληνορθόδοξο Ναό του Αγίου Νικολάου Lecce της Ιταλίας

Ελληνορθόδοξος Ναός του Αγίου Νικολάου της πόλης Lecce της Ιταλίας, πρωί Κυριακής, 4ης Δεκεμβρίου 2016. Χοροστάτησε ο Οικουμενικός Πατριάρχης Βαρθολομαίος, λειτουργούντος του Αρχιμανδρίτου του Οικουμενικού Θρόνου Ευαγγέλου Υφαντίδη (Πρωτοσυγκέλλου Ι. Μ. Ιταλίας και Μελίτης) και ψαλλόντων ορισμένων μελών του Βυζαντινού Χορού "Ηδύμελον". Η Πατριαρχική Ομιλία, ιταλιστί, παρατίθεται ακολούθως. 

SALUTO IN LINGUA ITALIANA

DI SUA SANTITA’ BARTOLOMEO

ARCIVESCOVO DI COSTANTINOPOLI – NUOVA ROMA

E PATRIARCA ECUMENICO

DURANTE LA DIVINA LITURGIA 

NELLA CHIESA GRECO-ORTODOSSA DI LECCE

(Lecce, 4 Dicembre 2016)

Ἱερώτατε Μητροπολῖτα  Ἰταλίας καί Μελίτης κ. Γεννάδιε καί λοιποί ἀδελφοί Ἱεράρχαι, 
Eminenza Reverendissima, Arcivescovo Metropolita di Lecce,
Egregio signor Presidente della Comunità Ellenica del grande Salento,
Fratelli e Sorelle in Cristo,

Permetteteci ora di rivolgere un caloroso saluto a tutti voi, qui presenti oggi a questa Santa e Divina Liturgia, che non comprendete la Lingua Greca, ai nostri fedeli Ortodossi che giungono da altri paesi dell’Europa Orientale e dal Medio Oriente e che trovano in questa Parrocchia di San Nicola il loro sostegno ed aiuto spirituale.

E’ una grande gioia oggi per noi incontrarvi e abbracciarvi, secondo l’insegnamento del Signore e la Tradizione della Chiesa e dire: Pace a Tutti! Εἰρήνη πᾶσι! E ancora, seguendo le parole della Divina Liturgia,  affermare: “Amiamoci gli uni gli altri, affinché in concordia professiamo: il Padre, il Figlio e lo Spirito Santo, Trinità consustanziale ed indivisibile!” Per questo siamo giunti dal Fanar, da Costantinopoli, la sede del Patriarcato Ecumenico, che presiede nella carità la sinfonia delle Sante Chiese Ortodosse Autocefale locali. Infatti, la Chiesa di Costantinopoli, fin dalla sua fondazione, si è occupata dei fedeli, a qualsiasi nazione o gruppo etnico appartenessero. Questa è anche la missione delle nostre Diocesi attraverso il mondo, dove viene testimoniata e vissuta la unità delle nostre Chiese. Pertanto, non ha importanza rilevante la lingua in cui viene celebrata la Divina Liturgia, perché è il Santo Mistero del Corpo e del Sangue del Signore che ci vivifica e ci rende uno. 

Le nostre Diocesi attraverso il mondo, così come la amatissima nostra Arcidiocesi Ortodossa d’Italia e Malta, guidata dal nostro Fratello Metropolita Signor Gennadios e con la collaborazione del suo Sacro Clero e di tutti i fedeli, testimoniano difronte a Dio che: “Non c'è più giudeo né greco; non c'è più schiavo né libero; non c'è più uomo né donna, poiché tutti voi siete uno in Cristo Gesù.” (Gal. 3,28).

In questo modo rendiamo testimonianza anche davanti al mondo che la Chiesa di Dio è unità nell’amore, nello spezzare il pane e nel bere al Suo Calice, nella preghiera e nella Tradizione della vita ecclesiastica.  Ma anche l’incontro tra tante lingue e culture è una ricchezza che arricchisce ogni Comunità ed è garanzia del vivere sociale.

Siamo giunti anche per incontrare i nostri Fratelli e Sorelle di questa splendida terra, in primis il suo Arcivescovo, e gioire con loro nel nome del Signore, il cui Nome “è al di sopra di ogni altro nome; perché nel nome di Gesù ogni ginocchio si pieghi nei cieli, sulla terra e sotto terra; e ogni lingua proclami che Gesù Cristo è il Signore, a gloria di Dio Padre” (Fil. 2,9-11). 

Incontrandoci come cristiani, possiamo rendere testimonianza al mondo, possiamo conoscerci e amarci, possiamo superare le barriere e quindi i problemi teologici che ancora ci sono di ostacolo per una piena comunione. Il Dialogo deve “raggiungere  il mondo esterno, e se non passa prima attraverso tutti coloro che  portano il nome di cristiano, è vano. Bisogna che noi  cristiani conversiamo prima tra di noi e che risolviamo le nostre differenze, affinché la nostra testimonianza sia credibile verso il mondo esterno.  L’impegno per l’unità dei cristiani è volontà e comandamento del Signore, il Quale prima della Sua Passione, ha pregato il Padre “affinché tutti (i suoi discepoli) siano uno,  affinché il mondo creda che Tu mi hai mandato” (Gv. 17,21). Non è possibile che il Signore sia angosciato per l’unità dei cristiani  e che noi restiamo indifferenti. Questo rappresenterebbe un tradimento criminoso e una trasgressione del Suo comandamento.” (Enciclica Domenica dell’Ortodossia 2010).

Fratelli e figli carissimi, 

in questo giorno che la nostra Chiesa festeggia due grandi Santi dell’Ecumene, Santa Barbara Megalomartire e San Giovanni di Damasco, voglia Dio accompagnavi e benedirvi durante tutti i giorni della Vostra vita.

Το Οικουμενικό Βραβείο "San Nicola" στον Οικουμενικό Πατριάρχη, αύριο στο Bari

S. Ecc. Rev.ma Mons. Francesco Cacucci
Gran Cancelliere della Facoltà Teologica Pugliese

il Rev.mo Prof. Angelo Panzetta
Preside della Facoltà Teologica Pugliese

sono lieti di invitarLa all’Inaugurazione dell’Anno Accademico 2016-2017
dellaFacoltà Teologica Pugliese
nella quale verrà conferito il Premio Ecumenico “San Nicola”
a
Sua Santità
Bartolomeo I
Arcivescovo di Costantinopoli - Patriarca Ecumenico

---

Programma

ore 10.30
Introduzione musicale

Saluto delle Autorità accademiche, religiose e civili

Laudatio di S. Santità il Patriarca Bartolomeo I
(S. Ecc. Rev.ma Mons. Francesco Cacucci)


Lectio Magistralis
di S. Santità Bartolomeo I
Arcivescovo di Costantinopoli - Patriarca Ecumenico


Consegna del Premio Ecumenico “San Nicola”

---

    Il Premio Ecumenico “San Nicola” è un importante riconoscimento che la Facoltà Teologica Pugliese assegna ad eminenti personalità cattoliche ed ortodosse per il servizio reso alla promozione dell'unità dei cristiani.
    Il Premio è stato promosso nel 1995 per solennizzare il XXV anniversario di fondazione dell'Istituto di Teologia ecumenico-patristica “San Nicola”. Consiste in una fedele riproduzione in scala 1/3 in argento e oro della “lampada uniflamma” che arde perennemente dal 1936 presso le reliquie di San Nicola nella cripta della Basilica a lui dedicata. 
    Durante la sua visita pastorale a Bari il 26 febbraio 1984, Papa Giovanni Paolo II, pellegrino ecumenico, in segno profetico di comunione con la chiesa sorella ortodossa, volle alimentare la lampada insieme al rappresentante del Patriarcato Ecumenico, il metropolita Konstantinidis. 
    L'opera è stata realizzata dall'orafo barese Felice Caradonna.