Χαιρετισμός Μητροπολίτου Δωδώνης εκ προσώπου του Οικουμενικού Πατριάρχου στην 2η Διεθνή Συνάντηση για τη Συντήρηση και την Καταγραφή Εκκλησιαστικών Έργων Τέχνης [Ζάκυνθος, 14.12.2016]

Με ιδιαίτερη χαρά χαιρετίζουμε και καλωσορίζουμε στο νησί της Ζακύνθου την 2^η Διεθνή Συνάντηση για τη Συντήρηση και την Καταγραφή Εκκλησιαστικών Έργων Τέχνης του ΤΕΙ Ιονίων Νήσων, σε συνεργασία με την Θεολογική Σχολή της Χάλκης.

Επιτρέψτε μου να εκφράσω από αυτήν την θέση την προσωπική χαρά μου, ότι ο ίδιος ο Παναγιώτατος Προεστός της υπ’ ουρανόν Ορθοδοξίας, ο Πατριάρχης του Γένους κ.κ. Βαρθολομαίος ανέθεσε στην ταπεινότητά μου να τον εκπροσωπήσω εδώ και να Σας μεταφέρω την αγάπη, τη συναντίληψη και τις ευλογίες του για επιτυχία στις εργασίες της Συνάντησης. 

Γνωρίζετε, ασφαλώς, αγαπητοί Σύνεδροι, ότι η Αυτού Θειοτάτη Παναγιότης εκτιμά ιδιαίτερα τις προσπάθειες, όπου γης, για την προστασία και ανάδειξη κάθε μορφής περιβάλλοντος, είτε αυτό είναι το φυσικό, είτε το πολιτιστικό. Άλλωστε, η περιβάλλουσα τον άνθρωπο Κτίση του Θεού αποτελεί τον τόπο ανάπτυξης κάθε πολιτιστικής δραστηριότητας, ο δε πολιτισμός είναι ανάλογος και αντίστοιχος του σεβασμού των ανθρωπίνων κοινωνιών προς το φυσικό περιβάλλον.

Συχνά-πυκνά τα έργα τέχνης του ανθρώπου αποτυπώνουν στιγμές και πτυχές του περιβάλλοντός του, σχετιζόμενες άρρηκτα με την ευδιάθετη ή κακοδιάθετη ροπή του προς αυτό. Παρενθετικώς, θυμίζω ότι, εξαιτίας των περιβαλλοντικών ανησυχιών και πρωτοποριακών δράσεων του ο Πατριάρχης Βαρθολομαίος έχει χαρακτηρισθεί από τον Αλ Γκορ «Πράσινος Πατριάρχης» και ως θιασιώτης και υποστηρικτής του πολιτισμικού περιβάλλοντός μας έχει επιδοθεί -μαζί με τους εν Φαναρίω πολύτιμους συνεργάτες του- σε αναστατικό έργο πολυάριθμων Ναών και Μονών εν τη Πόλει του Κωνσταντίνου, τα Πριγκηπόνησα, την Προύσα, την Αδριανούπολη, την Σμύρνη, την Έφεσο και όπου αλλού είναι κατορθωτό, γνωστών όντων των προβλημάτων της περιρρέουσας σκληρής πραγματικότητας του τόπου και της ιστορίας.

Τούτων όλων δοθέντων, οι επιστημονικές ανακοινώσεις που θα ακουσθούν εδώ, ασφαλώς θα ενδιαφέρουν την Μεγάλη του Χριστού Εκκλησία και τον Πρώτο των Ορθοδόξων, με την πεποίθηση ότι η διάσωση και η συντήρηση του κάθε έργου τέχνης (ιδιαίτερα του εκκλησιαστικού) το παρατείνει στον αιώνα, του παρέχει νέο κύκλο ζωής, έχοντας νωρίτερα κάμει σεβαστή την ιστορική φόρτιση της πρότερης φάσεως ζωής του. 

Λοιπόν, αγαπητοί, ευελπιστούμε να καταστούμε σοφότεροι με την ολοκλήρωση των επιστημονικών ανακοινώσεων. Μέχρι τότε, καλή δύναμη!

Εορταστικές φωτοστιγμές στον πανηγυρίζοντα Ναό του Αγίου Θύρσου Αλυκανά Ζακύνθου

Πρωί 14ης Δεκεμβρίου 2016, προεξάρχοντος της Θείας Λειτουργίας του Σεβ. Μητροπολίτου Ζακύνθου Διονυσίου Δ΄. Έψαλε Χορός Ιεροψαλτών υπό τον Πρωτοψάλτη Κατασταρίου κ. Νικόλαο Λειβαδά. Ακολούθησε κέρασμα και εόρτιο γεύμα στο Αρχονταρίκι του Ναού. 

[Φωτορεπορτάζ: Τάσης Κουρούμαλος]

Τιμή στον λόγιο Πρωτόπαπα της Κέρκυρας π. Αθανάσιο Τσίτσα (1930-2001)

Η Ιερά Μητρόπολις Κερκύρας, Παξών και Διαποντίων Νήσων πραγματοποίησε την Παρασκευή 2 Δεκεμβρίου 2016, στο Πνευματικό Κέντρο, σε συνεργασία με την Εταιρεία Κερκυραϊκών Σπουδών, Επιστημονική Ημερίδα, αφιερωμένη στον πολυτάλαντο και διαπρεπή, αείμνηστο Κληρικό των Κορφών Πρωτοπρεσβύτερο Αθανάσιο Τσίτσα. 

Πρώτος ομιλητής της Ημερίδας ήταν ο κ. Ιωάννης Πιέρρης, Πρόεδρος της Αναγνωστικής Εταιρείας Κέρκυρας με θέμα: "Ο τελευταίος Κερκυραίος Κληρικός".

Εν συνεχεία το λόγο πήρε ο κ. Περικλής Παγκράτης, Πρόεδρος της Εταιρείας Κερκυραϊκών Σπουδών, με θέμα: "Οι νοσταλγικές αναδρομές του π. Αθανασίου Χ. Τσίτσα".

Έπειτα ομίλησε ο κ. Λουκιανός Ζαμίτ, Ερευνητής - Μέλος του Δ.Σ. της Εταιρείας Κερκυραϊκών Σπουδών, με θέμα: "+π. Αθανάσιος Χ. Τσίτσας. Η προσφορά του στη πνευματική Κέρκυρα και ειδικότερα στην Εταιρεία Κερκυραϊκών Σπουδών".

Αμέσως μετά ανέπτυξε την εισήγησή του ο Αιδ. Πρωτοπρεσβύτερος Θεμιστοκλής Μουρτζανός, Δρ. Θεολογίας – Φιλόλογος, Γενικός Αρχιερατικός Επίτροπος της Ι. Μ. Κερκύρας, με θέμα: "Ο Χριστός πάσχων: Οι λόγοι του π. Αθανασίου Τσίτσα για την Μεγάλη Παρασκευή. Θεολογικό Σχόλιο". 

Στη συνέχεια το λόγο πήρε ο Αιδ. Πρωτοπρεσβύτερος Δημήτριος Κοσκινάς, με θέμα: "π. Αθανάσιος Τσίτσας, ένας λόγιος Κληρικός".

Έπειτα έγινε η παρουσίαση με πολυμέσα της ζωής και του έργου του π. Αθανασίου Τσίτσα, την οποία επιμελήθηκε ο Πρωτ. Γεώργιος Βλάχος. 

Τέλος χαιρετισμό απηύθυνε ο Σεβ. Μητροπολίτης Κερκύρας, Παξών και Διαποντίων Νήσων κ. Νεκτάριος, ο όποιος και αναφέρθηκε στην πολυσχιδή προσωπικότητα του π. Αθανασίου, αν και -δυστυχώς- δεν τον γνώρισε. Η αποψινή ημερίδα αποτελεί ένα φιλολογικό μνημόσυνο, πρόσθεσε ο Σεβασμιώτατος. Η θύμηση δίνει σε όλους μια ευθύνη. Ευθύνη για το σήμερα και το αύριο, που μας κληροδοτεί η προσωπικότητα του π. Αθανασίου.

Κλείνοντας ο κ. Νεκτάριος ευχήθηκε να είναι αιωνία η μνήμη του π. Αθανασίου.

Αμέσως μετά ο κ. Κωνσταντίνος Θύμης, Θεολόγος – master Ιστορίας και Γραμματέας της Ι. Μ. Κερκύρας -ο οποίος και συντόνισε τη συζήτηση- ανέγνωσε την Μητροπολιτική Γνώμη, σύμφωνα με την οποία, ο π. Αθανάσιος Τσίτσας τιμάται post mortem, δια του παρασήμου, του Χρυσού Σταυρού μετά Αστέρος, του Αγίου και Θαυματουργού Σπυρίδωνος, δυνάμει της υπ. Αριθμ. Πρωτ. 1240/342/20.10.2016, Πράξεως του Μητροπολιτικού Συμβουλίου.

Ακολούθως ο Σεβασμιώτατος απένειμε στην πρεσβυτέρα Σοφία Τσίτσα τον Χρυσούν Σταυρό. 

Βίντεο: Αντώνης Σουέρεφ

Πώς το «μυστήριον ξένον» της Θείας Ενανθρωπήσεως μπορεί να κατανοηθεί και προσληφθεί από τον σύγχρονο άνθρωπο

Ομιλία του Σεβ. Μητροπολίτου Ζακύνθου κ. ΔΙΟΝΥΣΙΟΥ Δ΄ 

κατά τη Χριστουγεννιάτικη Συναυλία του Μορφωτικού Κέντρου Λόγου «Αληθώς»

(Μπανάτο, 10 Δεκεμβρίου 2016)

Αγαπητοί Φίλοι του «Αληθώς»,

Μυστήριον ξένον και παράδοξον υπήρξε, είναι και θα παραμένει στους αιώνες, η κατά σάρκα γέννηση του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού, ο οποίος, αΐδιος και υπερούσιος, από άκρα φιλανθρωπία, κατήλθε στον κόσμο αυτόν και αχώρητος εχώρησε στον θρόνο της αμολύντου μήτρας της Παρθένου Μαρίας.

          «Ράβδος εκ της ρίζης Ιεσσαί και άνθος εξ αυτής» ανεβλάστησε ο Χριστός εκ της Παρθένου. Βλαστός αγάπης και ανθός ελπίδας, αιώνιο και παντοτινό μήνυμα νίκης της χαράς κατά της λύπης, της αφθαρσίας κατά της φθοράς, της ζωής κατά του θανάτου. Διττή αναγέννησις της ψυχής και του σώματος, κατάλυσις του κράτους του πνευματικού σκότους, οδός σωτηρίας και υπόσχεσις αναστάσεως.

          «Η βασιλεία η εμή ουκ έστιν εκ του κόσμου τούτου», διακήρυξε ο Χριστός μας επάνω στη γη. Αλλά αυτό δεν έγινε, ούτε έχει γίνει κατανοητό από πολλούς. Ξένο και παράδοξο παρέμεινε το βασίλειο του Χριστού μας για τον Ηρώδη, που κατέσφαξε δύο χιλιάδες αθώα νήπια, για να υπερασπισθεί το κοσμικό βασίλειό του απέναντι στον υπερκόσμιο βασιλέα.

          Ξένο και παράδοξο παρέμεινε το μυστήριο της καινής εντολής της αγάπης γι’ αυτούς που αργότερα, νομίζοντας ότι προσφέρουν ευάρεστη υπηρεσία στον Θεό Πατέρα, εσταύρωσαν τον αγαπητό Υιό Του.

          Ξένη και παράδοξη εξακολούθησε να φαίνεται και να ηχεί η πνευματική διδασκαλία του Ευαγγελίου. Που εξύψωνε τον άνθρωπο, ανεξαρτήτως φύλου, φυλής, εθνικότητος και καταγωγής, απέναντι στους εσκοτισμένους οφθαλμούς και τα κλειστά ώτα της τότε εθνικής κοσμικής εξουσίας, η οποία εξαπέλυσε τους φοβερούς διωγμούς κατά των Χριστιανών.

          Ξένο και παράδοξο μυστήριο εξακολουθεί να παραμένει η γέννηση του Χριστού μας για όσους δεν επιθυμούν να αναγεννηθούν πνευματικά και να ατενίσουν τον κόσμο, όχι μόνο με τους σωματικούς οφθαλμούς, αλλά και με τους νοητούς οφθαλμούς της ψυχής.

          Ο Χριστός γεννήθηκε πριν από δύο χιλιάδες και πλέον χρόνια στο φτωχικό σπήλαιο της Βηθλεέμ. Αλλά ζητεί κάθε χρόνο, κάθε μέρα, κάθε ώρα και κάθε στιγμή να γεννηθεί μέσα στη φάτνη της καρδιάς μας, για να ζεστάνει Εκείνος εμάς και όχι εμείς Εκείνον.

          Χριστούγεννα δεν είναι μόνον ο στολισμός και ο φωτισμός των δένδρων, τα παραδοσιακά φαγητά και γλυκά ή τα δώρα και τα παιχνίδια. Αυτά, όταν υπάρχουν, συμπληρώνουν τη μεγάλη εορτή.

          Χριστούγεννα είναι ο στολισμός και ο φωτισμός της ψυχής, την οποία πρέπει να προσπαθούμε να διατηρούμε καθαρή, κρυστάλλινη, διαυγή, θερμή και φιλόξενη, παλάτι και θρόνο του πνευματικού βασιλιά της καρδιάς μας, του μικρού μας Χριστού.

          Ο Χριστός μας δεν προβάλλεται, ούτε επιβάλλεται. Είναι όπως τον βλέπουμε στη φάτνη, ένα αθώο νήπιο, ένα μικρό παιδί, που έρχεται όταν το καλούμε και φεύγει όταν το διώχνουμε. Έλκεται από την αγάπη, τη συμπόνια, τη φιλανθρωπία, την ελεημοσύνη, την ανιδιοτέλεια, τη συγχωρητικότητα, την παρηγορία, την ταπείνωση, την αυταπάρνηση και τη θυσία. Απωθείται από τον εγωισμό, την υπερηφάνεια, την ιδιοτέλεια, το μίσος, την ζήλια, τον φθόνο και την κατάκριση.

          Προσκαλείται να εισέλθει μέσα μας, όποτε το θελήσουμε, μέσα από το μυστήριο της θείας εξομολογήσεως, που καθαρίζει την καρδιά. Ενθρονίζεται στην ψυχή και το σώμα και σε όλη μας την ύπαρξη μέσα από το ιερό Μυστήριο της Θείας Μεταλήψεως, το οποίο φέρνει την καλή αλλοίωση και μας καθιστά δοχεία του Αγίου Πνεύματος.

          Μυστικά και αθόρυβα ζητεί και σήμερα ο Χριστός να γεννηθεί μέσα στον καθένα μας προσωπικά. Να γίνει Πατέρας και Μητέρα και Αδελφός και Φίλος. Να ενστερνιστεί τις λύπες μας και να χαρεί στις χαρές μας, να μας στηρίξει στις δύσκολες στιγμές μας και να μας βοηθήσει στον προσωπικό αγώνα μας. Να μας υπενθυμίσει ότι ο ευαγγελισμός, δηλαδή η καλή είδηση της προαναγγελίας της γεννήσεως δεν παρέμεινε στη Σταύρωση, αλλά οδήγησε στην Ανάσταση.

          Υπό αυτές, αγαπητοί μου, τις προϋποθέσεις προσεγγίζεται βιωματικά το Μυστήριο της Θείας Γέννας! Μακάρι να καταστούμε και φέτος μέτοχοι! Με το καλό!