Με ειλικρίνεια και θέρμη προσευχής

ΟΜΙΛΙΑ ΣΤΟ ΕΥΑΓΓΕΛΙΚΟ ΑΝΑΓΝΩΣΜΑ

της Κυριακής Ζ΄ Ματθαίου

23 Ιουλίου 2017

(Ματθ. θ΄ 27- 35)

Γράφει ο π. Αναστάσιος Στεργιώτης

Πλούσια σκόρπιζε τις δωρεές του ο Κύριος Ιησούς Χριστός, όταν βάδιζε πάνω στη γη. Η σημερινή περικοπή του Ευαγγελίου αναφέρεται στην θεραπεία δύο τυφλών κι ενός δαιμονισμένου, που θαυμαστώς επιτέλεσε ο Κύριος.

Σε ποιον άλλον, άραγε, πέρα από τον Υιό του Θεού θα μπορούσαν να καταφύγουν οι δυστυχείς και ταλαίπωροι αυτοί άνθρωποι; Οι άνθρωποι είτε δεν μπορούσαν, είτε δεν ήθελαν να τους βοηθήσουν. Οι συγγενείς είτε αδιαφορούσαν είτε κι αυτοί αδυνατούσαν να παράσχουν την παραμικρή βοήθεια. Οι ιατροί της εποχής αποδείχθηκαν ανίκανοι να τους θεραπεύσουν. Και έτσι, οι μεν τυφλοί ζούσαν σε ένα διαρκές, αδιαπέραστο και αφώτιστο σκοτάδι ο δε δαιμονισμένος σε ένα ατέλειωτο πνευματικό και ηθικό σκοτάδι, καταδικασμένοι και περιφρονημένοι αμφότεροι από όλους.

Οι θλιβερές περιπτώσεις των ανθρώπων αυτών μας δείχνουν τον βαθμό, στον οποίο ο δρόμος της σύντομης γήινης ανθρώπινης ζωής είναι γεμάτος θλίψη, παγίδες, αγκάθια, κινδύνους και δοκιμασίες. Αυτό, εξάλλου, είναι κάτι που, και χωρίς να μας το επισημάνει κάποιος, το διαπιστώνουμε όλοι μας, διδασκόμενοι από την προσωπικά μας πείρα.

Όλοι βιώνουμε ανέχεια, δύσκολες οικονομικές περιστάσεις, κατατρεγμούς, αδικίες και παραγκωνισμούς από άδικους και πονηρούς ανθρώπους. Είμαστε θύματα συκοφαντιών και ψεύδους, καθώς και περιφρόνησης. Επίσης, μας ταλανίζουν άπειρα οικογενειακά και κοινωνικά δράματα. Σε τέτοιες καταστάσεις, μόνος βοηθός και καταφυγή είναι ο Θεός. Οι άλλοι άνθρωποι πολλές φορές είτε δεν θέλουν, είτε αδυνατούν να μας βοηθήσουν, προφασιζόμενοι αδυναμία λόγω και των δικών τους δυσκολιών και βασάνων. Το πολύ-πολύ να εκφέρουν προς εμάς μόνον έναν τυπικό παρηγορητικό λόγο, αλλά και κάποιες φορές μπορεί να μας αντιμετωπίσουν με παγερότητα και σκληρότητα.

Τότε ο άνθρωπος, από τα βάθη της καρδιάς του, αναζητά το Θεό. Η προσευχή του βγαίνει αβίαστα και θερμά, απευθυνόμενη στον ουράνιο θρόνο Του. Και η απάντηση του Θεού θα έλθει όποτε και όπως ο ίδιος κρίνει, με γνώμονα το αγαθό και τη σωτηρία μας, που μόνο ο ίδιος γνωρίζει. Ο ίδιος ζητάει από εμάς απλώς να εμμένουμε με ειλικρίνεια και θέρμη στην προσευχή. Και μας διαβεβαιώνει ότι, πριν ακόμη ανοίξουμε το στόμα μας, θα είναι κοντά μας βοηθός, τόσο στα πνευματικά όσο και στα υλικά.

Ας Τού έχουμε, λοιπόν, απόλυτη εμπιστοσύνη και ας μην γινόμαστε μιμητές των ολιγοπίστων, αλλά και των συκοφαντών, ασεβών και υβριστών Φαρισαίων, οι οποίοι ως δηλητηριώδη φίδια καιροφυλακτούσαν να χύσουν το φαρμάκι τους κατά του Ιησού. Από τους Φαρισαίους και τους ανά εποχή μιμητές τους, λείπει η αγάπη και ο φόβος Θεού. Ας μην ακολουθήσουμε το ασεβές παράδειγμά τους. Γένοιτο!