e-περιοδικό της Ενορίας Μπανάτου εν Ζακύνθω. Ιδιοκτήτης: Πρωτοπρεσβύτερος του Οικουμενικού Θρόνου Παναγιώτης Καποδίστριας (pakapodistrias@gmail.com), υπεύθυνος Γραφείου Τύπου Ι. Μητροπόλεως Ζακύνθου. Οι δημοσιογράφοι δύνανται να αντλούν στοιχεία, αφορώντα σε εκκλησιαστικά δρώμενα της Ζακύνθου, με αναφορά του συνδέσμου των αναδημοσιευόμενων. Η πνευματική ιδιοκτησία προστατεύεται από τον νόμο 2121/1993 και την Διεθνή Σύμβαση της Βέρνης, κυρωμένη από τον νόμο 100/1975.

Τα νεότερα στα θεματικά ένθετα

Σάββατο 6 Μαΐου 2017

Υπαίθρια Αρχιερατική Λειτουργία για τον Άγιο Γεώργιο Al Fuhays στο Αμμάν της Ιορδανίας | عيد القديس جيورجيوس

6 Μαΐου 2017 (23 Απριλίου, κατά το παλαιό ημερολόγιο), στην περιοχή Μαχές -περιοχή κυρίως μουσουλμανική- βρίσκεται σπουδαίο ορθόδοξο προσκύνημα προς τιμήν του Τροπαιοφόρου Μεγαλομάρτυρος. Λειτούργησε ο οικείος Μητροπολίτης Σεβ. Φιλαδελφείας κ. Βενέδικτος.










Η ομορφιά του παραδείσου!

Η ταραγμένη ψυχή του ανθρώπου αναζητά απεγνωσμένα, παρά την ταραχή της, το φάρμακο που θα την ηρεμήσει. Το φάρμακο αυτό είναι ένα: η αγάπη!
     Η αγάπη εκδηλώνεται με πολλούς τρόπους. Ένας βασικός τρόπος είναι η αγκαλιά! Η αγκαλιά είναι προνόμιο και δικαίωμα τού πατέρα και της μητέρας, ως απόδειξη τής αγάπης, της έγνοιας, της στοργής προς τα παιδιά τους. Μέσα σ' αυτήν την αγκαλιά σβήνουν τα πάντα! Η πρώτη κίνηση που γίνεται, όταν αγκαλιάζεις, είναι το κλείσιμο των ματιών, αυτόματα! Αυτό δηλώνει αγάπη, εμπιστοσύνη και ασφάλεια!
    Έτσι και ο Θεός Πατέρας, παρών στην ζωή μας, μας κλείνει μέσα σ' αυτήν την ουράνια πατρική αγκαλιά Του, γεμίζοντας τις ψυχές μας με γαλήνη, ασφάλεια, αγάπη, βεβαιότητα σωτηρίας!
     Ας κλείσουμε τα μάτια μας μέσα στην αγκαλιά του Θεού, αφήνοντας Αυτόν να βλέπει για εμάς!
     Μπορούμε άραγε να φανταστούμε τον κόσμο μας, όταν τον βλέπουμε μέσα από τα γεμάτα αγάπη μάτια του Θεού;
     Η ομορφιά του παραδείσου!
      +Αρχιμ. Βαρθολομαίος  
     Καθηγούμενος Ι. Μ. Εσφιγμένου Αγίου Όρους

Το ετήσιο μνημόσυνο του Πρωτοπρεσβυτέρου Ιγνατίου Peckstadt










































Το ετήσιο μνημόσυνο του Πρωτοπρεσβυτέρου π. Ιγνατίου Peckstadt τελέσθηκε σήμερα, Σάββατο 6 Μαΐου 2017, στον Ιερό Ναό Αγίου Ανδρέου Γάνδης.  

Ένα χρόνο μετά την εις Κύριον εκδημία του αειμνήστου Ιγνατίου ιερέως, κλήρος και λαός της Ιεράς Μητροπόλεως Βελγίου με προεξάρχοντα τον κατά σάρκα υιό του, Σεβ. Μητροπολίτη Βελγίου και Έξαρχο Κάτω Χωρών και Λουξεμβούργου κ. Αθηναγόρα, εν ευχαριστιακή συνάξει, στην ενορία, την οποία ο ίδιος είχε ιδρύσει, τίμησαν τη μνήμη του και ευχήθηκαν για την ανάπαυση της ψυχής του.

Τον Σεβ. Βελγίου πλαισίωσαν ο Θεοφ. Επίσκοπος Λεύκης κ. Ευμένιος, βοηθός Επίσκοπος της Ιεράς Μητροπόλεως Γερμανίας, παλαιός γνώριμος και φίλος του κεκοιμημένου ιερέως και πέραν του κατά σάρκα αδελφού του π. Bernard και του επ´ αδελφή γαμπρού του π. Dominique, και ιερείς και διάκονοι της Μητροπόλεως Βελγίου. Συμπροσευχόμενες, επίσης, παρέστησαν η Γερόντισσα Ιωάννα, Ηγουμένη της Γυναικείας Μονής Γενεθλίου της Θεοτόκου Asten της Ολλανδίας, και η Μοναχή Σοφία από την Ιερά Μονή Τιμίου Προδρόμου του Essex της Μεγάλης Βρετανίας. 

Ο αείμνηστος π. Ιγνάτιος, διαπρεπής νομικός του Βελγίου στην εποχή του, αφού ενήργησε τα μέγιστα μαζί με τον Σεβ. Μητροπολίτη πρώην Βελγίου κ. Παντελεήμονα για την αναγνώριση της Ορθοδόξου Εκκλησίας από το βελγικό κράτος, έγινε ο ίδιος κληρικός, οργανώνοντας ενορίες στην περιοχή της Φλάνδρας και προσφέροντας στην Εκκλησία τους δύο υιούς του και τον ένα γαμπρό του, όπου ως κληρικοί διακονούν την Ορθοδοξία στο Κέντρο της Ευρώπης ως σήμερα

Ο Σεβ. Μητροπολίτης Βελγίου κ. Αθηναγόρας τέλεσε με συγκίνηση μετά τη Θεία Λειτουργία το ετήσιο Μνημόσυνο, ενώ στο τέλος απηύθυνε ευχαριστίες σε όσους έσπευσαν να τιμήσουν τον αείμνηστο κατά σάρκα πατέρα του δίνοντας το μήνυμα της ελπίδας της Αναστάσεως που πηγάζει από την εκ νεκρών Ανάσταση του Σωτήρος Χριστού.

Μετά το πέρας της Θείας Λειτουργίας και του Μνημοσύνου παρετέθη κέρασμα στο Πνευματικό Κέντρο του Ναού.

Ημερίδα για τον Ελληνισμό στην Κωνσταντινούπολη. Βαρθολομαίος: "Να επαναλειτουργήσει η Θεολογική Σχολή της Χάλκης" [+πλήρες video]


ΑΠΕ-ΜΠΕ/ΑΠΕ-ΜΠΕ/ΝΙΚΟΣ ΜΑΓΓΙΝΑΣ

«Το μυστήριον της μαρτυρίας του Οικουμενικού Πατριαρχείου προς το εν τη Πόλει άμεσον ποιμνιόν του ήταν ανέκαθεν Θρίαμβος, επιτυχία, καύχησις, υπερηφάνεια. Πολλάκις όμως και πειρασμός, μαρτύριον: αντιμετώπισης ποικίλλων κακουχιών, αφαίρεσις αρχαίων προνομίων και περιουσιών κινητών και ακινήτων, εγκατάλειψις παντός είδους και υπό πολλών υπευθύνων και ανευθύνων, κατεδάφισης ναών των πατέρων μας (Τιμίου Προδρόμου Πριγκήπου, Ευαγγελισμού της Θεοτόκου Εμιργκιάν, Αγίου Γεωργίου Θεραπείων, Μεταμορφώσεως του Σωτήρος Γαλατά) και σχολών, υπεξαίρεσις και παράδοσης εις ξενους προς την ημετέραν Κοινότητα Ιερών Ναών και σχολών και περιουσιών(Παναγία Καφατιαννή, Άγιος Ιωάννης των Χίων, Άγιος Νικόλαος Γαλατά), στοχασμοί και μεθοδεύσεις ποικίλαι, καταλήψεις πολλών επωνύμων Μονών και ιστορικών Κοινοτήτων μας.» είπε χθες ο Οικουμενικός Πατριάρχης κ.κ. Βαρθολομαίος μιλώντας σε στρογγυλή τράπεζα ημερίδας με τίτλο «Ο Ελληνισμός της Πόλης στον 21ο Αιώνα» που διοργανώθηκε στο κτήριο της Σχολής Γαλατά στην Κωνσταντινούπολη, για την επέτειο έκδοσης 40 ετών της ομογενειακής εφημερίδας «Ηχώ» που κυκλοφορεί μηνιαία και στην Ελλάδα, και συνέχισε:
«Ο Πατριάρχης σας λοιπόν δεν αναφέρεται ούτε εις τα κεκτημένα αρχαία, ούτε εις τα σήμερον αξιοχρέως διατηρούμενα, ούτε εις τα απολεσθέντα. Περιοριζόμεθα να υπογραμμίσομεν επιγραμματικώς εν καυχήσει και υπερηφάνεια, ότι εις την Πόλιν μας, μετά τα όσα υπέστημεν ανομολόγητα δεινά, δεν θα υφίστατο οργανωμένος Ομογενειακός Κοινοτικός Θεσμός άνευ της εκ Μητρός Εκκλησίας, η οποία και όταν ακόμη πολλά σύννεφα εβάρυναν ασφυκτικώς και συνεχίζουν να βαρύνουν, εν τίσι, τον ορίζοντα, διετήρησε το είναι και την ταυτότητα της Ομογενείας και την Κοινοτικήν Οργάνωσης και υπόστασίν της.»
Ο Οικουμενικός Πατριάρχης αναφέθηκε στις προόδους των τελευταίων δεκαετιών στη διοίκηση των ευαγών ιδρυμάτων και επανέλαβε για πολλοστή φορά την κραυγή για την επαναλειτουργία της θεολογικής Σχολής της Χάλκης που παραμένει κλειστή για 46 χρόνια.
Ο διακεκριμένος καθηγητής κοινωνιολογίας του Πανεπιστημίου Μπιλγκι Αιχάν Ακτάρ στην ίδια στρογγυλή τράπεζα παρουσίασε στατιστική μελέτη του, για το πόσοι θα έπρεπε να είναι σήμερα οι ομογενείς στην Κωνσταντινούπολη αν όλα είχαν κυλήσει ομαλά. Ο αριθμός των στατιστικών λοιπόν είναι πληθυσμός 334.926 ατόμων. Σήμερα, οι Έλληνες της Πόλης υπολογίζονται μεταξύ 2500 - 3000. Δηλαδή λιγότερο από το 1% του πληθυσμού έχει παραμείνει στις εστίες του. Στην ίδια στρογγυλή τράπεζα ομιλητές ήταν και ο Πρέσβης ΕΤ Αλέξης Αλεξανδρής, ο πρόεδρος του Συμβουλίου Ευρωπαϊκών Ενώσεων Επαγγελματιών Πληροφορικής(CEPIS) Βύρων Νικολαϊδης και ο ιστορικός και Προϊστάμενος του γραφείου Τύπου του Γενικού Προξενείου στην Κωνσταντινούπολη Γιώργος Αγγελετόπουλος.
Συνάντηση Ελλήνων - Τούρκων δημοσιογράφων στην Αθήνα με πρωτοβουλία του ΑΠΕ - ΜΠΕ
Στη δεύτερη στρογγυλή τράπεζα με τίτλο «Ο ρόλος των ΜΜΕ στα Ελληνοτουρκικά» μίλησαν οι διακεκριμένοι δημοσιογράφοι, Αντώνης Φουρλής, Παύλος Τσίμας, Γιώργος Βλαβιανός, Ορχάν Σαλί, Μουράτ Γιετκίν και Μετέ Τσουμπουκτσού. Οι Έλληνες και Τούρκοι συνάδελφοι βρήκαν την ευκαιρία να μιλήσουν με ειλικρίνεια για τα κείμενα, στον ελληνικό και τουρκικό Τύπο σε ό,τι αφορά τις σχέσεις των δύο χωρών, να διαπιστώσουν ότι πρέπει τα δημοσιεύματα να είναι απαλλαγμένα από προκαταλήψεις αλλά και κορώνες που στόχο έχουν μόνο την ακροαματικότητα ή την αύξηση του τιράζ. Στο τέλος αυτής της πολύ ενδιαφέρουσας συζήτησης, ο πρόεδρος του ΑΠΕ-ΜΠΕ Μιχάλης Ψύλος που συντόνισε και την πρώτη στρογγυλή τράπεζα της ημερίδας πρότεινε μια αντίστοιχη ευρύτερη όμως, στρογγυλή τράπεζα με δημοσιογράφους να πραγματοποιηθεί το συντομότερο στην Αθήνα, υπό την αιγίδα του ΑΠΕ-ΜΠΕ.
Ο πρόεδρος του ΑΠΕ - ΜΠΕ τόνισε ότι οι Έλληνες και οι Τούρκοι δημοσιογράφοι μπορούν να ενώσουν τη φωνή και την πένα τους για τη σύσφιξη των σχέσεων ανάμεσα στους δύο γείτονες λαούς με στόχο την ενίσχυση της ειρήνης στην περιοχή.


Η φράση «άνθρωπον ουκ έχω», ο καυστικότερος έλεγχος για την υποκρισία, αστοργία και αδιαφορία

ΟΜΙΛΙΑ ΣΤΟ ΕΥΑΓΓΕΛΙΚΟ ΑΝΑΓΝΩΣΜΑ
της Κυριακής του Παραλύτου
7 Μαΐου 2017
(Ιωαν. ε΄ 1- 15)

Γράφει ο π. Αναστάσιος Στεργιώτης

Χριστός Ανέστη!
Θλιβερή υπήρξε η κατάσταση και η θέση του παράλυτου της ευαγγελικής περικοπής. Ενώ βρισκόταν σε μεγάλη ανάγκη και αδυναμία λόγω της αναπηρίας του, κανένας δεν ενδιαφερόταν γι’ αυτόν. Κανένας δεν επιχείρησε να τον βοηθήσει να γιατρευτεί, βάζοντάς τον στην κολυμβήθρα, την ώρα που ο Άγγελος Κυρίου τάραζε το ύδωρ. Αυτό θα είχε ως αποτέλεσμα την πλήρη θεραπεία του, όπως είχαν θεραπευτεί πριν απ’ αυτόν χιλιάδες άλλοι, που πρόλαβαν να μπουν, επειδή κάποιοι τους βοήθησαν. Έτσι, επί τριάντα οκτώ χρόνια βασανιζόταν μοναχός έως την στιγμή, κατά την οποία ο Θεάνθρωπος Ιησούς τον συνάντησε.

Το πικρό παράπονο, που εξέφρασε ο παραλυτικός με την φράση «άνθρωπον ουκ έχω», αποτελεί ράπισμα για όλους τους λεγόμενους χριστιανούς όλων των εποχών. Είναι ο καυστικότερος έλεγχος ενάντια στην ανθρώπινη υποκρισία, αστοργία και αδιαφορία.

Η φιλανθρωπία του Θεού, που έστελνε τον Άγγελό Του να ταράξει το ύδωρ, ώστε να θεραπεύονται οι άνθρωποι, έρχεται σε ευθεία αντίθεση με την αφιλοστοργία των ανθρώπων, οι οποίοι αρνούνται -ενώ μπορούν- να βοηθήσουν τους συνανθρώπους τους να επωφεληθούν από αυτήν τη θεϊκή χάρη και δωρεά. Ο Ιησούς γνωρίζει ως Παντογνώστης τι συμβαίνει, όμως, παρ’ όλα αυτά, ερωτά τον παραλυτικό αν θέλει να γιατρευτεί και βλέποντας τη μεγάλη του πίστη και ελπίδα, παρά την πολυετή ταλαιπωρία του, τον θεραπεύει εντελώς δείχνοντας έτσι την δύναμη και το μεγαλείο του Θεού.

Όμως οι ασεβείς και υποκριτές θρησκευόμενοι Ιουδαίοι, οι οποίοι καθ’ όσον ο άνθρωπος βρισκόταν στο κρεβάτι του πόνου δεν έκαναν το παραμικρό για να τον ανακουφίσουν, όχι μόνο δυσαρεστήθηκαν, αλλά και τον έλεγξαν κιόλας επειδή κατ’ εντολήν του Κυρίου ο ασθενής κουβαλούσε το κρεβάτι του και βάδιζε προς το σπίτι του. Κι αυτό επειδή ήταν Σάββατο και κατά την ημέρα αυτήν απαγορευόταν από τον Ιουδαϊσμό κάθε εργασία.

Ας μιμηθούμε, λοιπόν, τη βαθιά πίστη του ανθρώπου αυτού, ο οποίος δεν έχασε την ελπίδα του στον Θεό παρ’ όλη την πολυετή δοκιμασία. Εξάλλου, πολλές φορές η θλίψη μάς βοηθάει να γίνουμε καλύτεροι, να μελετήσουμε βαθιά τον εαυτό μας, και να διορθώσουμε τις αμαρτίες μας, ώστε να βρούμε την ειρήνη και την λύτρωση. Κι αν ακόμη οι άλλοι μας εγκαταλείψουν, μόνη μας ελπίδα και καταφύγιο παραμένει ο Θεός: «τον Κύριον εζήτησα εν ημέρα θλίψεως», λέει ο Δαυίδ. Επίσης, να προσέχουμε ιδιαίτερα, ώστε να μην υποκύπτουμε στην αμαρτία, που αποτελεί πηγή κάθε ασθένειας ψυχικής και σωματικής. Και τέλος, ας γίνουμε φιλάδελφοι και φιλάνθρωποι, γιατί τότε μόνο είμαστε γνήσιοι και αληθινοί Χριστιανοί. Γένοιτο!