Προ-εορτάζουμε αύριο (23/7) τον 18χρονο Νεομάρτυρα Θεόφιλο τον Ζακύνθιο

Κατά τη θεία Λειτουργία της αυριανής Κυριακής, 23ης Ιουλίου 2017 (8-10 π.μ.), προ-εορτάζουμε την ένδοξη μνήμη του Αγίου Νεομάρτυρος ΘΕΟΦΙΛΟΥ του Ζακυνθίου, του Οποίου, στον Ναό της Παναγούλας μας, υπάρχει μεγαλοπρεπής Καθέδρα με Εικόνισμά Του, ιστορημένο προ 25ετίας δια χειρός του Ζακυνθίου αγιογράφου Ιωάννου του Γιατρά. 

Στο πλαίσιο αυτής της λειτουργικής - λατρευτικής αναφοράς της Ενορίας μας στον γενναίο 18χρονο Νεομάρτυρα της Ζακύνθου, θα προταθεί το Εικόνισμά Του σε προσκύνημα, θα γίνει Αρτοκλασία και ομιλία για την ηρωική φυσιογνωμία Του. 

Όσοι φιλομάρτυρες και φιλέορτοι, κοπιάστε!

Εργασίες για μια πνευματική κυψέλη στην Ενορία Μπανάτου εν Ζακύνθω

Πριν από είκοσι περίπου χρόνια μια μοναχική ηλικιωμένη γυναίκα της Ενορίας Μπανάτου, η μακαριστή Αθηνά Κλάδη ή Διονούλα, μη έχοντας οικογένεια και απογόνους, κληροδότησε το μικρό σπιτάκι της στον ναό της Παναγούλας Μπανάτου. Το σπιτάκι βρίσκεται απέναντι ακριβώς από το καμπαναρίο της Παναγούλας και κατά τα χρόνια που πέρασαν αποτελούσε την αποθήκη ογκωδών αντικειμένων του Ναού. Και τούτο επειδή ουδέποτε περίσσευαν χρήματα για την αξιοποίησή του, δεδομένου ότι οι ανάγκες αποπεράτωσης της Παναγούλας, η συντήρηση των άλλων Ενοριακών Ναών και Παρεκκλησίων, τα κατά μήνα λειτουργικά έξοδα, οι φιλανθρωπικές ανάγκες κλπ. ήταν και είναι πολλές και αυξανόμενες, μάλιστα δε σε καιρούς οικονομικής κρίσης. 

Το Εκκλησιαστικό Συμβούλιο, υπό τη νέα σύνθεσή του, στην οποία συμπεριλήφθηκε ο νυν Πρόεδρος Μπανάτου κ. Τιμόθεος Ελ. Στραβοπόδης, θεώρησε ότι το ταπεινό -αλλά περίοπτο- αυτό φτωχόσπιτο τση Διονούλας δεν έπρεπε να μένει ανεκμετάλλευτο. Έτσι, από μηνός καταβάλλεται σύντονη προσπάθεια να αποκατασταθεί, ώστε να μην καταρρεύσει, με την προσφορά υλικών εκ μέρους του κ. Προέδρου και δωρεές εργασιών από Ενορίτες μας. 

Σκέψη του Συμβουλίου είναι το σπιτάκι αυτό να καταστεί η πνευματική κυψέλη της Ενορίας, όπου α) θα στεγασθεί η Ενοριακή Βιβλιοθήκη (αποτελούμενη από περίπου 2.000 βιβλία, όλα σχεδόν προσφορά του Εφημερίου π. Π. Κ., τα οποία προς το παρόν φυλάσσονται σε χαρτοκιβώτια), β) θα πραγματοποιούνται μικρές εκδηλώσεις επιστημονικού περιεχομένου (με θέματα π.χ. θεολογίας, τέχνης, λογοτεχνίας, ιατρικής, κινηματογράφου ή ό,τι άλλο), στο πλαίσιο του Μορφωτικού Κέντρου Λόγου "Αληθώς" και γ) θα μπορεί να λειτουργεί ως Αρχονταρίκι για την δοχή και το κέρασμα ενδεχόμενων επισκεπτών μας. 

Εννοείται ότι κάθε εθελοντική προσφορά είναι ευπρόσδεκτη για την συντομότερη αποκατάσταση του κτιρίου!

Με ειλικρίνεια και θέρμη προσευχής

ΟΜΙΛΙΑ ΣΤΟ ΕΥΑΓΓΕΛΙΚΟ ΑΝΑΓΝΩΣΜΑ

της Κυριακής Ζ΄ Ματθαίου

23 Ιουλίου 2017

(Ματθ. θ΄ 27- 35)

Γράφει ο π. Αναστάσιος Στεργιώτης

Πλούσια σκόρπιζε τις δωρεές του ο Κύριος Ιησούς Χριστός, όταν βάδιζε πάνω στη γη. Η σημερινή περικοπή του Ευαγγελίου αναφέρεται στην θεραπεία δύο τυφλών κι ενός δαιμονισμένου, που θαυμαστώς επιτέλεσε ο Κύριος.

Σε ποιον άλλον, άραγε, πέρα από τον Υιό του Θεού θα μπορούσαν να καταφύγουν οι δυστυχείς και ταλαίπωροι αυτοί άνθρωποι; Οι άνθρωποι είτε δεν μπορούσαν, είτε δεν ήθελαν να τους βοηθήσουν. Οι συγγενείς είτε αδιαφορούσαν είτε κι αυτοί αδυνατούσαν να παράσχουν την παραμικρή βοήθεια. Οι ιατροί της εποχής αποδείχθηκαν ανίκανοι να τους θεραπεύσουν. Και έτσι, οι μεν τυφλοί ζούσαν σε ένα διαρκές, αδιαπέραστο και αφώτιστο σκοτάδι ο δε δαιμονισμένος σε ένα ατέλειωτο πνευματικό και ηθικό σκοτάδι, καταδικασμένοι και περιφρονημένοι αμφότεροι από όλους.

Οι θλιβερές περιπτώσεις των ανθρώπων αυτών μας δείχνουν τον βαθμό, στον οποίο ο δρόμος της σύντομης γήινης ανθρώπινης ζωής είναι γεμάτος θλίψη, παγίδες, αγκάθια, κινδύνους και δοκιμασίες. Αυτό, εξάλλου, είναι κάτι που, και χωρίς να μας το επισημάνει κάποιος, το διαπιστώνουμε όλοι μας, διδασκόμενοι από την προσωπικά μας πείρα.

Όλοι βιώνουμε ανέχεια, δύσκολες οικονομικές περιστάσεις, κατατρεγμούς, αδικίες και παραγκωνισμούς από άδικους και πονηρούς ανθρώπους. Είμαστε θύματα συκοφαντιών και ψεύδους, καθώς και περιφρόνησης. Επίσης, μας ταλανίζουν άπειρα οικογενειακά και κοινωνικά δράματα. Σε τέτοιες καταστάσεις, μόνος βοηθός και καταφυγή είναι ο Θεός. Οι άλλοι άνθρωποι πολλές φορές είτε δεν θέλουν, είτε αδυνατούν να μας βοηθήσουν, προφασιζόμενοι αδυναμία λόγω και των δικών τους δυσκολιών και βασάνων. Το πολύ-πολύ να εκφέρουν προς εμάς μόνον έναν τυπικό παρηγορητικό λόγο, αλλά και κάποιες φορές μπορεί να μας αντιμετωπίσουν με παγερότητα και σκληρότητα.

Τότε ο άνθρωπος, από τα βάθη της καρδιάς του, αναζητά το Θεό. Η προσευχή του βγαίνει αβίαστα και θερμά, απευθυνόμενη στον ουράνιο θρόνο Του. Και η απάντηση του Θεού θα έλθει όποτε και όπως ο ίδιος κρίνει, με γνώμονα το αγαθό και τη σωτηρία μας, που μόνο ο ίδιος γνωρίζει. Ο ίδιος ζητάει από εμάς απλώς να εμμένουμε με ειλικρίνεια και θέρμη στην προσευχή. Και μας διαβεβαιώνει ότι, πριν ακόμη ανοίξουμε το στόμα μας, θα είναι κοντά μας βοηθός, τόσο στα πνευματικά όσο και στα υλικά.

Ας Τού έχουμε, λοιπόν, απόλυτη εμπιστοσύνη και ας μην γινόμαστε μιμητές των ολιγοπίστων, αλλά και των συκοφαντών, ασεβών και υβριστών Φαρισαίων, οι οποίοι ως δηλητηριώδη φίδια καιροφυλακτούσαν να χύσουν το φαρμάκι τους κατά του Ιησού. Από τους Φαρισαίους και τους ανά εποχή μιμητές τους, λείπει η αγάπη και ο φόβος Θεού. Ας μην ακολουθήσουμε το ασεβές παράδειγμά τους. Γένοιτο!