Πώς αποφεύγεται ο δαίμονας του ατομικού συμφέροντος και της πλεονεξίας

ΟΜΙΛΙΑ  ΣΤΟ ΕΥΑΓΓΕΛΙΚΟ ΑΝΑΓΝΩΣΜΑ 

της Κυριακής Ε΄ Ματθαίου 

1 Ιουλίου 2018 

(Ματθ. η΄ 28- θ΄ 1) 

Γράφει ο π. Αναστάσιος Στεργιώτης 

Ο φρικωδέστερος δαίμονας, ο οποίος θα μπορούσε να προσβάλει τις ψυχές των ανθρώπων, είναι ο δαίμονας του ατομικού συμφέροντος και της πλεονεξίας. Αυτό το πονηρό πνεύμα του ολέθρου και του άνομου κέρδους είχε κυριαρχήσει και στις καρδιές των Γεργεσηνών βοσκών.

Αυτοί έτρεφαν χοίρους –παρά την σαφή και αυστηρότατη απαγόρευση του Μωσαϊκού Νόμου- με σκοπό να πουλήσουν, κρυφά, το πανάκριβο κρέας τους. Όμως, η αναμονή του κέρδους, το οποίο θα αποκόμιζαν, δεν τους προσέφερε εσωτερική ηρεμία και χαρά, αλλά, αντίθετα, διακατέχονταν από ένα οδυνηρό και διαρκές αίσθημα φόβου. Έτρεμε η καρδιά τους και κρύβονταν διαρκώς, ενώ η ενοχή και η πίεση τούς συνέτριβαν σαν μια τρομερή ψυχική υποβάθμιση και αλλοτρίωση. Και ο τρόμος τους ήταν διπλός: αφενός μεν, φοβόντουσαν την αυστηρή τιμωρία του Νόμου, η οποία θα έπεφτε ωσάν «πέλεκυς επί των κεφαλών τους», όταν θα τους ανακάλυπταν, αφετέρου δε, έτρεμαν τη θεία δύναμη, τις εντολές της οποίας, απροκάλυπτα, καταπατούσαν.

Γι’ αυτόν ακριβώς τον λόγο, όταν οι Γεργεσηνοί βοσκοί αντίκρισαν τον Θεάνθρωπο Ιησού, δεν κατακλύστηκαν από συναισθήματα χαράς, αλλά, αντιθέτως, έτρεξαν πανικόβλητοι και κρύφτηκαν, διότι εκείνη τη στιγμή δεν ένιωθαν τον Σωτήρα Χριστό ως πατέρα και λυτρωτή, αλλά ως αυστηρό και δίκαιο κριτή. Παρά ταύτα, δεν μετανόησαν ούτε κι έγιναν καλύτεροι άνθρωποι, βλέποντας το θαύμα.

Ο Θεάνθρωπος πρόσταξε τους δαίμονες, οι οποίοι βασάνιζαν δύο ταλαίπωρους συμπολίτες τους, να βγουν από τους ανθρώπους και να μπουν στους χοίρους, οι οποίοι στη συνέχεια, συνετρίβησαν, πέφτοντας από τους ψηλούς βράχους στην θάλασσα. Με αυτό το θαύμα ο Ιησούς ήθελε να δώσει παιδαγωγική και σωφρονιστική τιμωρία στους ασεβείς και παραβάτες, καθώς δεν τιμωρεί απ’ ευθείας τους ασεβείς βοσκούς αλλά, τους τιμωρεί έμμεσα, καταστρέφοντας τον πλούτο και την άνομη περιουσία τους. Έτσι, ο Ιησούς θέλησε να τούς διδάξει ότι ο άνθρωπος οφείλει να μην κάνει διακρίσεις μεταξύ των εντολών του Θεού, πράγμα που δυστυχώς συχνά γίνεται. Πολλές φορές θεωρούμε μιαn εντολή της πίστεώς μας ασήμαντη και προσπαθούμε, με εκλογικεύσεις, να την παρακάμψουμε. Και αυτό έχει ως αποτέλεσμα, να βυθιζόμαστε όλο και πιο βαθιά στο βούρκο του Κακού και από τα θεωρούμενα ως ελάσσονα παραπτώματα να οδηγούμαστε στα μείζονα.

Οι χοίροι συμβολίζουν τους «χοιρώδεις» και αμετανόητους αμαρτωλούς με τις μιαρές ψυχές. Αυτούς, τους οποίους μολύνει καθημερινά ο φθόνος, η εμπάθεια, ο υλισμός, το μίσος, η αλαζονεία, η ασωτία, η λαιμαργία, η φιλαργυρία και όλες οι άλλες ολέθριες αμαρτίες, τις οποίες οφείλουμε να αποφεύγουμε, όπως τις απέφυγαν και οι σήμερα τιμώμενοι Άγιοι Ανάργυροι, Κοσμάς και Δαμιανός, προσηλωμένοι στην ανιδιοτελή διακονία του πλησίον τους. Γένοιτο!