Σήμερα, πρωί Κυριακής ΙΔ΄ Λουκά, 2 Δεκεμβρίου 2018, στον Ναό του Αγίου Νικολάου Τσιμπαλί Κωνσταντινουπόλεως
 |
| [Φωτογραφίες: Yani Kayakoparan] |
Η ενορία του Αγίου Νικολάου Τζιμπαλί ή ενορία της Αγιάς ήταν ιδιαίτερα σημαντική και εύρωστη και, σύμφωνα με το πατριαρχικό τυπικό, ήταν η «πρώτη τη τάξει» μεταξύ των 37 ενοριών της Αρχιεπισκοπής Κωνσταντινουπόλεως.
Αρκετά νωρίς, από το 1481 ή το αργότερο το 1512, ενοριακός ναός της συνοικίας γίνεται ο Άγιος Νικόλαος, ένας ναΐσκος που βρίσκεται ανάμεσα στις πύλες Αγιάς και Τζιμπαλί –εξού και το προσωνύμιο του ναού Άγιος Νικόλαος Τζιβαλίου–, πάνω στο τείχος.
Ο ναός του Αγίου Νικολάου δεν είναι γνωστός από τη Βυζαντινή περίοδο, αν και ο Μανουήλ Γεδεών, αναφερόμενος σε σουλτανικά διατάγματα, ισχυρίζεται ότι στη θέση αυτή υπήρχε και προ της Άλωσης εκκλησία Ο συγκεκριμένος ναός έγινε γνωστός μετά τη μετατροπή του ναού της Αγίας Θεοδοσίας σε τζαμί. Αναφορές σε αυτόν κάνουν ο Gerlach το 1576 και ο Πατεράκης το 1604. Ο ναός καταστράφηκε από μεγάλη πυρκαγιά το 1716 και ξαναχτίστηκε λίγα χρόνια αργότερα, το 1720, οπότε και μετά την αγορά του παρακείμενου αγιάσματος του Αγίου Χαραλάμπους επεκτάθηκε ανατολικά ο χώρος του. Το 1790 έγιναν εκτεταμένες επισκευές στο ναό και χτίστηκε ο νάρθηκάς του. Το 1838, μέσα στο ευνοϊκό κλίμα, εξαιτίας της απαρχής της περιόδου των μεταρρυθμίσεων του οθωμανικού κράτους, οπότε και οι άδειες ανοικοδόμησης και επισκευής μη μουσουλμανικών ναών δίνονταν ευκολότερα, ο ναός ξαναχτίστηκε. Πιθανές καταστροφές ίσως είχε υποστεί ο ναός από το σώμα των γενιτσάρων με την έκρηξη της Ελληνικής Επανάστασης, οι οποίες και ώθησαν προφανώς στην ανοικοδόμηση αυτή, την οποία ανέλαβε ο κάλφας Χατζηνικολής Νικοταΐδης. Το 1906 επισκευάστηκε ξανά ο ναός μετά το σεισμό του 1894, οπότε και φιλοτεχνήθηκε ο ξυλόγλυπτος θρόνος του, και το 1920 ανεγέρθηκε το κωδωνοστάσιό του. Το εκκλησιαστικό συγκρότημα ανακαινίστηκε τελευταία φορά το 1998 από το Ίδρυμα Νικολάου Βαρδινογιάννη.
[πηγή στοιχείων: Εγκυκλοπαίδεια Μείζονος Ελληνισμού]
ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΟΝ ΠΑΤΡΙΑΡΧΕΙΟΝ
Ἐκκλησιαστικαί εἰδήσεις
Ἡ Α. Θ. Παναγιότης, ὁ Πατριάρχης, κατόπιν σχετικῆς προσκλήσεως τῶν ἐν Τουρκίᾳ Διπλωματικῶν Ἀρχῶν τῆς Οὐκρανίας, ἐχοροστάτησεν ἐν τῷ Ἱ. Ναῷ τοῦ Ἁγίου Νικολάου τῆς Κοινότητος Τζιβαλῆ, κατά τήν Θείαν Λειτουργίαν τῆς Κυριακῆς, 2ας Δεκεμβρίου, τελεσθεῖσαν εἰς τήν οὐκρανικήν γλῶσσαν.
Παρέστησαν συμπροσευχόμενοι ὁ Σεβ. Μητροπολίτης Κυδωνιῶν κ. Ἀθηναγόρας, ὁ Πανιερ. Ἀρχιεπίσκοπος Τελμησσοῦ κ. Ἰώβ, ὁ Θεοφιλ. Ἐπίσκοπος Ἁλικαρνασσοῦ κ. Ἀδριανός, ὁ Ἐξοχ. κ. Andrii Sybiha, Πρέσβυς τῆς Οὐκρανίας ἐν Ἀγκύρᾳ, μετά τοῦ ἐνταῦθα Γεν. Προξένου κ. Oleksandr Gaman καί τοῦ Προξένου Ἐντιμ. κ. Maxym Vdovychenko, ὁ Ἐντιμ. κ. Petr Mares, Γεν. Πρόξενος τῆς Τσεχίας ἐνταῦθα, ὁ Ἐντιμ. κ. Piotr Drzewiecki, Πρόξενος τῆς Πολωνίας, ὁ Ἐντιμ. κ. George Stanciu, Πρόξενος τῆς Ρουμανίας, οἱ Ἐλλογ. Καθηγηταί κ.κ. Turgut Gundez καί Ergun Sevimsoy, ἐπί κεφαλῆς τῆς Κοινότητος τῶν Τατάρων τῆς Κριμαίας ἐν τῇ διασπορᾷ, πολυπληθής ὅμιλος ἐκ τῆς ἐν Πόλει καί ἐν Προύσῃ διαβιούσης Οὐκρανικῆς Παροικίας, πιστοί ἐντεῦθεν καί προσκυνηταί ἐκ Πορτογαλίας, ἐκ Πατρῶν καί ἐξ Ἱερισσοῦ.
Μετά τήν ἀπόλυσιν, ὁ Πατριάρχης ἐτέλεσε τρισάγιον ὑπέρ ἀναπαύσεως τῶν ἐν Οὐκρανίᾳ τραγικῶν θυμάτων τῆς τεχνηέντως δημιουργηθείσης ὑπό τοῦ Σταλινικοῦ Καθεστῶτος ἐπισιτιστικῆς κρίσεως τῶν ἐτῶν 1932-1933. Ἀπαντητικῶς πρός τήν προσφώνησιν τοῦ Ἐξοχ. κ. Andrii Sybiha, εὐχαριστήσαντος θερμῶς τόν Παναγιώτατον διά τήν τιμητικήν Αὐτοῦ παρουσίαν, Οὗτος, κατά τήν ὁμιλίαν Του, ἀνεφέρθη εἰς τήν ποιμαντικήν μέριμναν τῆς Μητρός Ἐκκλησίας πρός ἐξυπηρέτησιν τῶν λειτουργικῶν ἀναγκῶν τῶν ἐν Τουρκίᾳ διαβιούντων Οὐκρανῶν καί πρός κανονικήν διευθέτησιν τοῦ ἐκκλησιαστικοῦ ζητήματος ἐν Οὐκρανίᾳ διά τῆς ἀπονομῆς τοῦ αὐτοκεφάλου καθεστῶτος, ἀπευθύνας ἐνθέρμους συλλυπητηρίους εὐχάς πρός τάς Ἀρχάς τῆς Χώρας ἐπί τῇ 85ῃ ἐπετείῳ ἀπό τῆς λιμικῆς κρίσεως ἐν αὐτῇ. Σημειωτέον, ὅτι σεπτόν Πατριαρχικόν Μήνυμα, ἀγγλιστί καί οὐκρανιστί, ἐπί τῇ τραγικῇ ταύτῃ ἐπετείῳ, ἐδημοσιεύθη καί εἰς τό διαδίκτυον.
Ἐπηκολούθησε δεξίωσις.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου