[Ο Αναστάσιος-Ανδρέας Ζαρκάδης, νέος φιλόλογος, είναι ένας από τους δύο γιους (ή, ένα από τα πέντε τέκνα) τού προ 40ημέρου εκλιπόντος αξιομνημόνευτου Ιερέως Ιωάννου Ζαρκάδη, γόνου της κωμόπολης Μπανάτου.
Ο Τάσος, λοιπόν, ασχολούμενος ενίοτε και με την στιχοποιΐα, συνέθεσε το ακόλουθο αισθαντικό ποίημα, το οποίο επιχειρεί να συν-ομιλήσει με τον αγαπημένο Πατέρα του μες από τη "γρίλια" του Περάσματος εκείνου από το Νυν στο Αεί!
π. Π. Κ.]
Μια χαραμάδα Θεό
Τούτο φοβόμουν πάντα
μη δεν προλάβω.
Μη και δεν ποθήσω αρκετά
και μείνω στην ελπίδα.
Απ’ την αρχή δε μου 'φθασε
της Μάνας μου το γάλα·
είχα απ’ τη στράτα κιόλας
βγαλμένο εισιτήριο.
Χρόνια πτερόεντα
μήνες ανώφελοι
μέρες μετρημένες
ώρες -μόλις- είκοσι τέσσερις.
Κι έμεινα να ελπίζω στα δίσεκτα.
Μια μέρα κέρδος
μου φθάνει για να ζήσω,
αγάπη να δώσω και να πάρω.
Στης ανέστιας ψυχής μου τη συσκότιση
ακόμη αναζητώ
μιαν απεγνωσμένη γρίλια,
μια χαραμάδα Θεό.
(Αθήνα, 27/01/2019)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου