Προσοχή στις υπερβολές της βιομέριμνας

ΟΜΙΛΙΑ  ΣΤΟ ΕΥΑΓΓΕΛΙΚΟ ΑΝΑΓΝΩΣΜΑ 

της Κυριακής Α΄ Λουκά  

22 Σεπτεμβρίου 2019 

(Λουκ. ε΄ 1-11 )

Γράφει ο π. Αναστάσιος Στεργιώτης 

Πέφτοντας ο Σίμων Πέτρος στα πόδια του Κυρίου, με σκοπό να τον ευχαριστήσει για το πλήθος των αλιευμάτων, που με τη χάρη του Θεού, γέμισε τα δίκτυα του, δεν είχε κατά νου το μεγάλο υλικό κέρδος, το οποίο θα αποκόμιζε απ’ αυτό. Πρωτίστως σκέφτηκε την αναξιότητα και ατέλεια του και έτσι, με ιερό δέος, έπεσε γονατιστός μπροστά στον Ιησού, για να το ομολογήσει με άκρα ταπείνωση.

     Η συναίσθησή του ότι ο Κύριος είναι ο αληθινός Μεσσίας και Υιός του Θεού, τον έκανε να μην θέλει ποτέ να χωριστεί απ’ Αυτόν. Αντίθετα, παράτησε χωρίς βαρυγκώμια και θλίψη την κερδοφόρα εργασία του και τον ακολούθησε. Είχε συναίσθηση της μικρότητας και ασημαντότητάς του, μπροστά στο μεγαλείο τού Κυρίου. Αναλογίσθηκε τα σφάλματά του, βλέποντας την αγνότητα, την ύψιστη σοφία, το μεγαλείο, την αγιότητα, τη φιλανθρωπία και την αρετή του Κυρίου και διακήρυξε συγκλονισμένος ότι ο ίδιος υπήρξε αμαρτωλός, ανάξιος να φιλοξενεί στο πλοιάριό του τον Κύριο. 

     Όμως, ο στοργικός Ιησούς, όχι μόνο δεν τον εγκατέλειψε, αλλά αντίθετα, βλέποντας τη συντριβή και την ταπεινοφροσύνη του, τον αγάπησε ακόμα πιο πολύ, τον ενέταξε στους μαθητές Του και τον ανέδειξε ως τον κορυφαίο όλων. Άλλωστε, την ταπεινοφροσύνη του Πέτρου δεν έδειξαν, άραγε, και πλήθος άλλες μορφές της ιεράς ιστορίας; Ο Μωυσής το ίδιο δεν διακήρυξε ενώπιον της φλεγόμενης βάτου, αλλά και ο Ιώβ ακόμα τις δύσκολες ώρες της δοκιμασίας και του ψυχοσωματικού μαρτυρίου του;

     Ας σκεφτούμε, λοιπόν, και εμείς τη μικρότητα και την ασημαντότητά μας, μιμούμενοι όλους αυτούς. Ας αναλογισθούμε ότι οι υπερβολές της βιομέριμνας μάς καθιστούν εγωιστές και μάς απομακρύνουν από τον Θεό, καθιστώντας μας, επί της ουσίας, εχθρούς Του.

     Το θέλημα του Θεού, όπως αυτό εμφαίνεται στα ιερά κείμενα, είναι η έντιμη, δίκαιη και νόμιμη εργασία, η οποία αποσκοπεί στη συντήρησή μας. Όπως οι Απόστολοι υπήρξαν αλιείς, έτσι και άλλες μεγάλες μορφές της Παλιάς και Καινής Διαθήκης (όπως ο Μωυσής, ο Δαβίδ, ο Πατριάρχης κ.α.) εργάζονταν σκληρά και μάλιστα χειρωνακτικά. Σκοπός της εργασίας είναι και τον εαυτό μας να συντηρούμε, αλλά και τους άλλους -κατά δύναμιν- να βοηθάμε. Με την αφήγηση της σημερινής περικοπής, ο Κύριος την τίμια εργασία επαινεί. Αρκεί όμως να μην οδηγούμαστε σε εκτροπές και υπερβολές. Διότι τότε θα καταστούμε δούλοι της ύλης και των παθών μας, χάνοντας την Βασιλεία του Θεού. Μη γένοιτο!