Μυσταγωγικό το αφιέρωμα του Μορφωτικού Κέντρου “Αληθώς” στο Θείο Πάθος

Το Μορφωτικό Κέντρο Λόγου «ΑΛΗΘΩΣ», ολοκληρώνοντας τις εποικοδομητικές συνάξεις του για το ακαδημαϊκό έτος 2018-19, παρουσίασε επιτυχώς την 5η δράση τού η΄ κύκλου του, κατά το δειλινό της Κυριακής Ε΄ των Νηστειών, 14ης Απριλίου 2019, στην έδρα του, τον Ενοριακό Ναό της Παναγούλας Μπανάτου Ζακύνθου. Η εν λόγω εκδήλωση αφορούσε στα δρώμενα του Θείου Πάθους, εν όψει της Μεγάλης Εβδομάδας και της Λαμπρής, έφερε δε τον γενικό τίτλο “Προς σφαγήν ελκόμενος”.

     Παραβρέθηκαν πάμπολλοι συμπολίτες, άνθρωποι των Γραμμάτων, των Τεχνών, της Επιστήμης και του Μόχθου, με επικεφαλής τους Σεβ. Μητροπολίτες Ζακύνθου κ. Διονύσιο Δ΄ και Αξώμης κ. Δανιήλ.

Στο πρώτο μέρος της βραδιάς, ο Σεβ. Ζακύνθου κ. ΔΙΟΝΥΣΙΟΣ Δ΄, έκανε επίκαιρη ομιλία, με θέμα: “Ενώπιοι με τον Κύριο της Δόξης, ας επιλέξουμε στάση: Συγκυρηναίοι ή Σταυρωτές;” Μεταξύ πολλών άλλων ενδιαφερόντων, τόνισε:

     “[...] Η ελευθερία, με την οποία ο θυσιαζόμενος Χριστός μάς τιμά, μάς παρέχει και την δυνατότητα της επιλογής, όχι μόνο της στάσης του Κυρηναίου, αλλά και της αντίθετης, δηλαδή εκείνης των σταυρωτών του Κυρίου μας. Έχουμε την δυνατότητα να επιλέξουμε την υπακοή, όχι στο καλό, αλλά στα πάθη μας, στον εγωισμό μας, τον κακό, παλαιό άνθρωπο, ο οποίος δεν θέλει οποιαδήποτε επικοινωνία με τον Χριστό, δεν επιθυμεί την εκουσία υπακοή και δεν επιζητεί ουσιαστική αλλαγή στη ζωή του. Το μόνο που θέλει είναι η προσωπική του ικανοποίηση και τίποτα άλλο.

     [...] Έχουμε τη δυνατότητα να εξορίσουμε τον Χριστό από την καθημερινότητά μας, από τα πρόσωπα των άλλων, να βλέπουμε τους συνανθρώπους μας όχι σαν αδελφούς αλλά ως εχθρούς και να επιζητάμε την τιμωρία τους, την εκδίκηση ή ακόμη και το κακό τους.

     Μπορούμε να φωνάξουμε με όλη μας τη δύναμη το «άρον, άρον σταύρωσον αυτόν», προκειμένου να γλιτώσουμε από την παρουσία του διπλανού μας και να αισθανθούμε ελεύθεροι. Όμως τότε θα έχουμε γευθεί τη μεγαλύτερη και πικρότερη δουλεία της ζωής μας. Θα έχουμε γευθεί τον ίδιο τον θάνατο, αφού θα έχουμε ενταφιασθεί στο μνήμα της παρακοής, των ηδονών, της απογοήτευσης και της απελπισίας. Δεν θα μπορούμε ν’ αντέξουμε ούτε τους άλλους αλλά ούτε και τον ίδιο μας τον εαυτό.

     Αγαπητοί μου, η ελευθερία είναι το μεγαλύτερο δώρο του πάσχοντος Κυρίου μας προς όλους εμάς. Είναι όμως και η μεγαλύτερη δυσκολία μας, αφού καλούμαστε μέσα απ’ αυτήν να τοποθετούμαστε διαρκώς έναντι του Θεού μας.

     Ας προσπαθήσουμε, λοιπόν, να είμαστε Συγκυρηναίοι και όχι Σταυρωτές Του. Εκείνος δεν έχει ανάγκη από εμάς, αλλά εμείς έχουμε ανάγκη την παρουσία Του και την βοήθειά Του. Μακάρι να μπορέσουμε να το κατανοήσουμε αυτό και να τον ακολουθήσουμε μέχρι τον Γολγοθά και τούτο διότι μετά τον Γολγοθά ακολουθεί πάντοτε η Ανάσταση.”

Στο δεύτερο μέρος, το Εκκλησιαστικό Αναλόγιο “Θ. Κουρκουμέλης-Κοθρής”, υπό την διεύθυνση του Χοράρχη και Μουσικού κ. ΠΑΝΑΓΙΩΤΗ ΜΑΡΙΝΟΥ, απέδωσε με τρόπο μυσταγωγικό ορισμένα από τα πιο λαοφίλητα ψάλματα της Μεγάλης Εβδομάδας από το Κατανυκτικό Τριώδιο, τα περισσότερα τονισμένα κατά το ζακύνθιο ψαλτικό ύφος.

Πριν και μετά την ομιλία του Μητροπολίτου, η ηθοποιός ΑΛΕΞΑΝΔΡΑ ΝΤΟΥΣΕΒΙΤΣ ανέγνωσε αισθαντικά κάποια ποιήματα και μεταφράσεις σχετικά με το Πάθος και την Ανάσταση του Χριστού (των: Μοναχής Κασσιανής, Κώστα Βάρναλη, Κώστα Καρυωτάκη, Κωστή Παλαμά, Σπύρου Γκούσκου). Ανάμεσά τους τα σχετικά ιταλικά ποιήματα του Διονυσίου Σολωμού, μεταφρασμένα από τον Καθηγητή του Ιονίου Πανεπιστημίου, Ποιητή και Μεταφραστή κ. Γιώργο Κεντρωτή, σε πρώτη ανάγνωση.

Αξίζει να σημειωθεί ότι στο πλαίσιο της αφιερωματικής στη Μεγάλη Εβδομάδα αυτής βραδιάς εκτέθηκε ένα ζωγραφικό έργο της ζωγράφου ΕΛΕΝΗΣ ΓΟΥΝΑΡΗ. Επρόκειτο για έναν Εσταυρωμένο, ιστορημένον από την καλλιτέχνιδα με σύγχρονη ματιά. Όπως ανέφερε χαρακτηριστικά, παρουσιάζοντάς το, ο υπεύθυνος του “Αληθώς” Πρωτοπρεσβύτερος του Οικουμενικού Θρόνου Παναγιώτης Καποδίστριας, “Το έργο θησαυρίζεται στο Μητροπολιτικό Μέγαρο Ζακύνθου κι εμφορείται απ' όλες εκείνες τις αρετές ενός αξιοπρόσεκτου έργου τέχνης, το οποίο επιθυμεί να κατανύξει τον θεατή του, ωθώντας τον να εισοδεύσει στο Μυστήριο της δια του Σταυρού πάταξης του Θανάτου. Το διαφαινόμενο νεκρό Σώμα του Μεγάλου Αθώου, εξερχόμενο από επτανησιακής τεχνοτροπίας θύρα, παραπέμπει τεχνοτροπικά σε ανάλογο έργο του παπα-Κουτούζη, αλλά και (γιατί όχι;) στον Dali, ενώ σύγχρονοι άνθρωποι αποθαυμάζουν το μέγα Ορώμενο”!

[Φωτογραφίες: Ιωάννης Πορφύριος Καποδίστριας]

Ο τελευταίος Κατανυκτικός Εσπερινός στον Ναό της Αγίας Τριάδος Πύργου Ηλείας

Μέσα σε κλίμα κατάνυξης και ιεροπρέπειας, τελέστηκε ο τελευταίος Κατανυκτικός Εσπερινός στην πόλη του Πύργου στον Ιερό Ναό Αγίας Τριάδος, χοροστατούντος του Θεοφιλεστάτου Επίσκοπου Ωλένης κ.κ. Αθανασίου, με την ευλαβική συμμετοχή του Ιερού Κλήρου της πόλης, αλλά και της ευρύτερης περιοχής.

Ομιλητής ήταν ο Πανοσιολογιότατος Αρχιμανδρίτης π. Δαμασκηνός Πετράκος Ιεροκήρυκας της Ιεράς Μητροπόλεώς μας και Γραμματέας των Συνοδικών Υπηρεσιών της Εκκλησίας της Ελλάδος, ο οποίος ανέπτυξε με γλαφυρότητα αλλά και θεολογική επιδεξιότητα το θέμα: «Η Βασιλεία του Θεού», λαμβάνοντας αφορμή από το Δοξαστικό του Όρθρου της Κυριακής Ε΄ Νηστειών, “Οὐκ ἔστιν ἡ Βασιλεία τοῦ Θεοῦ βρῶσις καὶ πόσις, ἀλλὰ δικαιοσύνη καὶ ἄσκησις, σὺν ἁγιασμῷ· ὅθεν οὐδὲ πλούσιοι εἰσελεύσονται ἐν αὐτῇ, ἀλλ᾽ ὅσοι τοὺς θησαυροὺς αὐτῶν ἐν χερσὶ πενήτων ἀποτίθενται”.

Ο λαμπρός επιστήμονας και ταπεινός εργάτης της τοπικής μας Εκκλησίας, τόνισε μεταξύ πολλών άλλων ότι: «Η Βασιλεία του Θεού είναι ο καινούργιος κόσμος του Θεού, τον οποίο ενσαρκώνει, κηρύσσει και φανερώνει στον κόσμο ο Ιησούς Χριστός. Η Ανάσταση του Κυρίου ήταν αυτή που έφερε και εγκαθίδρυσε αυτήν την νέα πραγματικότητα, τον καινούργιο κόσμο του Θεού. Η δε έννοια της Βασιλείας του Θεού, είναι μία εκ των σημαντικότερες διδασκαλίες του Ευαγγελίου και μία από τις πλέον συζητήσιμες θεολογικές διαφοροποιήσεις μεταξύ της θεολογίας της Δύσης και της Ανατολής. Σκοπός και πρόταση της διδασκαλίας αυτής είναι να καταδειχτεί πως ο κόσμος της πτώσης πλέον έπαυσε με την έλευση του Χριστού και πως επήλθε μία νέα ανακαινισμένη και μεταμορφωμένη κτίση, όπου σε αυτή πλέον υπάρχει η ελπίδα της απολυτρώσεως του ανθρώπου. Η βάση της διδασκαλίας αυτής φαίνεται να είναι γνωστή από την Παλαιά Διαθήκη. Σύμφωνα λοιπόν με το πνεύμα της Παλαιάς Διαθήκης η βασιλεία του Θεού, αποτελεί την παρουσία του Θεού και την αποκάλυψη του σχεδίου Του, έχοντας ιστορικό χαρακτήρα καθώς αυτή συντελείται εν τόπο και χρόνο στο λαό του Ισραήλ και με την πρώτη παρουσία του Θεού στον Αβραάμ. Αναφέρθηκε επίσης στην σχέση της Δικαιοσύνης του Θεού, με την δικαιοσύνη των ανθρώπων και ποίοι είναι εκείνοι που μετέχουν της Βασιλείας του Θεού!».

Ο Θεοφιλέστατος στο τέλος του Κατανυκτικού Εσπερινού, ευχαρίστησε τον εκλεκτό ομιλητή, τον Ιερό Κλήρο, καθώς επίσης τους ευλαβείς και φιλακόλουθους Χριστιανούς μας, που παρακολούθησαν τους Κατανυκτικούς Εσπερινούς, ευχόμενος παράλληλα καλή και ευλογημένη πορεία, στο υπόλοιπο της Μεγάλης Τεσσαρακοστής και Καλή Ανάσταση!

Πρεσβ. Νικόλαος Κατσηδήμας.

Μητροπολίτης Ιώβ της Εκκλησίας της Γεωργίας: "Το Οικουμενικό Πατριαρχείο είναι η κεφαλή των κατά τόπους Ορθοδόξων Εκκλησιών"

«Γενικά, κάποιες φορές σκεπτόμαστε πού είναι ο Χριστιανισμός; Υπάρχει πια ο Χριστιανισμός; Την στιγμή που ακόμα μέσα στην Εκκλησία μπαίνει η διπλωματία, η πολιτική, και πολλοί ιερείς βρίσκονται κάτω από την πολιτική επιρροή, ενώ η Εκκλησία μας είναι κάτι άλλο, είναι η σωτηρία των ανθρώπων, όπου μεγαλύτερο παράδειγμα είναι το προσωπικό μας παράδειγμα. Εάν δεν δίνεις το προσωπικό σου παράδειγμα στο ποίμνιο, αυτοί δεν θα σε υπακούσουν, δεν θα σε εμπιστεύονται.

Σήμερα, ευχαριστώ τον Θεό, γιατί σε αυτή την εορτή μαζί μας βρίσκονται οι πνευματικοί μας πατέρες από την Αποστολική Εκκλησία της Ελλάδος, η οποία για μας πάντοτε ήταν η πηγή της εκπαίδευσης, της εκκλησιαστικής παράδοσης, με την οποία στην οικουμένη εξαπλώθηκε η αλήθεια και ακριβώς σήμερα μαζί μας βρίσκονται οι εκπρόσωποι αυτής της Εκκλησίας, ο Πρωτοπρεσβύτερος Ιωάννης (Σκιαδαρέσης) και ο Αρχιμανδρίτης Αθηναγόρας και εμείς είμαστε ευγνώμονες, η χαρά μας είναι διπλάσια με την παρουσία τους εδώ. Είμαι σίγουρος η ενότητά μας στο μέλλον θα είναι ισχυρότερη.

Εγώ θα έλεγα, ότι πραγματικά στην οικουμένη, στην Ορθόδοξη Εκκλησία, την ενότητα διαφυλάσσει το Οικουμενικό Πατριαρχείο, αυτό είναι η κεφαλή των κατά τόπους Ορθοδόξων Εκκλησιών για να ρυθμίζεται η τάξη. Εάν δεν υπήρχε αυτό και δεν είχαμε υπακοή μεταξύ των Ορθοδόξων Εκκλησιών, θα υπήρχε χάος, δεν θα υπήρχε η τάξη. Έτσι όπως σε μια οικογένεια ο άντρας είναι κεφαλή και πρέπει να τον υπακούσουν έτσι ώστε να υπάρχει μια αρμονία μέσα στην οικογένεια, έτσι είναι και στην οικογένεια των Ορθοδόξων Εκκλησιών. Για την ενότητά τους πρέπει το Οικουμενικό Πατριαρχείο να έχει αυτά τα προνόμια και δικαιώματα τα οποία από την αρχή του ανέθεσαν, αλλά πρώτα απ’ όλα το ίδιο πρέπει να είναι παράδειγμα προς μίμηση, στην Ορθοδοξία, στην αληθινή πίστη, στην Λειτουργία. Εάν παύσει να υπάρχει αυτό, τότε  η αμφισβήτηση και η διπροσωπία θα οδηγήσουν τα πάντα προς το χάος.»

Απόσπασμα από το κήρυγμα του Πανιερωτάτου Μητροπολίτου Ρούης και Ούρμπνης κ.κ. Ιώβ του Πατριαρχείου της Γεωργίας, που έκανε στο Ναό στις 14-04-2019.

Δείτε το σχετικό βίντεο:

Κυριακή Ε΄ Νηστειών 2019 στον Ναό της Παναγούλας εν Βανάτω Ζακύνθου

Πρωί Κυριακής Ε΄ Νηστειών και της Οσίας Μαρίας της Αιγυπτίας, 14 Απριλίου 2019, στον Ναό της Παναγούλας Μπανάτου, για την κυριακάτικη Ευχαριστιακή Σύναξη, αρχικά με ηλιόλουστη ατμόσφαιρα, στη συνέχεια όμως με αστραποβρόντι και καταρρακτώδη βροχή. 

     Κατ' αυτή την ημέρα, εν πληθούση Εκκλησία, μνημονεύτηκαν τέσσερις καλοί και αγαπημένοι Ενορίτες μας, οι οποίοι ανήκουν ήδη στην Αιωνιότητα: α) η Αικατερίνη Αβούρη, 40 ημέρες μετά, β) ο Παναγιώτης Γούναρης, 40 ημέρες μετά, γ) ο Διονύσιος Κοντονής, 6 μήνες μετά και δ) ο Αθανάσιος Κοντονής, 3 χρόνια μετά.

     Ο λειτουργός Εφημέριος π. Παναγιώτης Καποδίστριας ομίλησε κατάλληλα, με θέμα "Εξουσίες και πρωτοκαθεδρίες" [διαβάστε ολόκληρη την ομιλία ακολούθως, μετά το φωτορεπορτάζ], ενώ έψαλαν οι κ.κ. Δημήτριος Κάνδηλας, Χρυσοβαλάντης και Σπυρίδων Σαρατσένος. 

     Σημειωτέον ότι για ένα των Μνημοσύνων κατέφθασαν στην Παναγούλα, στο τέλος της θ. Λειτουργίας, οι συνΕνορίτες μας (και υπηρετούντες σε διπλανή Ενορία) Ιερέας Νικόλαος Αβούρης και Δημήτριος Παπαδάτος, Ιεροψάλτης.  

[Φωτορεπορτάζ: Ιωάννης Πορφύριος Καποδίστριας]

 

ΕΞΟΥΣΙΕΣ ΚΑΙ ΠΡΩΤΟΚΑΘΕΔΡΙΕΣ

Λόγος του Πρωτοπρεσβυτέρου του Οικουμενικού Θρόνου Παναγιώτη Καποδίστρια

κατά την Ε΄ Κυριακή των Νηστειών (14 Απριλίου 2019)

στον Ιερό Ναό Παναγούλας Μπανάτου

«Χαιρετίσματα λοιπόν στην εξουσία,

εγώ κρατάω την ουσία και ονειρεύομαι».

Είναι τα λόγια ενός πολύ γνωστού τραγουδιού του καιρού μας, τα οποία -επιτρέψατέ μου να ισχυρισθώ- έχουν αγιογραφικό υπόβαθρο και μάλιστα στο ευαγγελικό ανάγνωσμα της Ε΄ Κυριακής των Νηστειών. Περί εξουσίας και πρωτοκαθεδρίας οι σκέψεις που ακολουθούν και πώς αντιμετωπίζει το θέμα η Εκκλησία δια της Κεφαλής της, δηλαδή του Κυρίου Ιησού.

Καθώς ο Χριστός αρχίζει να εξηγεί στους Μαθητές τα «μέλλοντα αυτώ συμβαίνειν», δηλαδή την παράδοσή Του στους θρησκευτικούς και πολιτικούς άρχοντες της εποχής Του, τους εμπαιγμούς, τις μαστιγώσεις, τον Σταυρό, τον Θάνατο και ύστερα την Ανάσταση, πλησιάζουν τα παιδιά του Ζεβεδαίου, ο Ιάκωβος και ο Ιωάννης, ζητώντας Του -έτσι αβασάνιστα- μια χάρη, ένα «ρουσφέτι»: Να λάβουν πρώτες θέσεις, ο ένας στα δεξιά και ο άλλος στα αριστερά, όταν Εκείνος δοξασθεί. Ο Ιησούς απαντά: «Δεν ξέρετε τι ζητάτε». Για να νουθετήσει εντέλει: «Όποιος θέλει να γίνει μεγάλος από εσάς θα είναι υπηρέτης σας και όποιος θέλει να γίνει πρώτος θα είναι δούλος όλων».

Τα αυτονόητα αυτά λόγια συνιστούν επανάσταση για την αποπροσανατολισμένη, αδιέξοδη και ανέστια εποχή μας, πόσο μάλλον για την εποχή, κατά την οποία πρωτοεκφράζονται. Καθώς βιώνουμε, 2000 χρόνια μετά, τις ακρότητες στη συμπεριφορά όσων κατέχουν θέσεις εξουσίας και τα όποια πρωτεία μεταξύ του λαού μας, νοιώθουμε ότι όλα τα ανωτέρω συνθέτουν υπέροχες θεολογικές θέσεις περί Πολιτείας και Πολιτικής για το χθες, το σήμερα και το αύριο του κοινοτικού βίου μας. Καθώς μάλιστα έχουμε πάθει εσχάτως τα πλείστα όσα δεινά ως λαός από επηρμένες και φαύλες εξουσίες, κατανοούμε πόση επικαιρότητα έχουν!...

Η νοσηρή κατάσταση των αιτημάτων για πρωτοκαθεδρίες δεν αφορούν όμως μόνον στους πολιτικούς προεστούς, αλλά συναντάται -αλίμονο- και μεταξύ των Χριστιανών, επαναλαμβάνοντας συχνά-πυκνά την απερισκεψία των γιων του Ζεβεδαίου. Ευκαίρως ακαίρως αποζητάμε τιμές, αναδείξεις, βραβεύσεις, υλικό πλουτισμό, ισχύ επί των άλλων, λησμονώντας ότι πιστεύουμε σ’ Εκείνον, ο οποίος ουδέποτε προσκολλήθηκε σε κοσμικές κτήσεις και δόξες πρόσκαιρες.

Ο κυριακός λόγος είναι όμως σαφέστατος και ουδεμία παρερμηνεία επιδέχεται. Πρώτος και Ηγέτης, σε όλες τις εκφάνσεις της κοινωνίας μας (εκκλησιαστικής ή κοσμικής), είναι εκείνος που αποδύεται τον εαυτό του, λησμονεί το εγώ του, πατάσσει τις ιδιοτελείς βλέψεις του και ξανοίγεται στην υπηρεσία του Άλλου, του Διπλανού, του Ξένου. Τούτο βέβαια δεν είναι καθόλου εύκολο, καθώς η γοητεία της εξουσίας θαμπώνει τόσον, ώστε οδηγεί συνήθως στην τύφλωση. Απαιτεί ριζική αλλαγή νοοτροπίας, δηλαδή «πνεύμα σωφροσύνης, ταπεινοφροσύνης, υπομονής και αγάπης», για να θυμηθούμε την ωραία ευχή Εφραίμ του Σύρου. Ο εκκλησιαστικός ή κοσμικός ηγέτης, σε όποια θέση τής ιεραρχίας και αν στέκεται, εάν πρεσβεύει την πρωτοκαθεδρία της κένωσης του εαυτού του, μπορεί να προκαλέσει θαύματα, επειδή η Αγάπη που απορρέει από το άδειασμα αυτό, έχει ουράνιο αρχέτυπο τη θυσιαστική Αγάπη του ίδιου του Θεού προς τον αποστάτη Άνθρωπο. Η αντίθετη συμπεριφορά προξενεί μόνον καταστροφή, επειδή στηρίζεται στον ναρκισσιστικό αυτοδοξασμό, ο οποίος παραπέμπει ευθέως στη φρικτή εγωπάθεια του Εωσφόρου.

Χρέος όλων μας είναι, αγαπητοί μου, σήμερα και κάθε μέρα -ιδιαίτερα καθώς οδεύουμε προς την τελική ευθεία του μαραθωνίου της Μεγάλης Σαρακοστής, ήτοι στον ανήφορο της Μεγάλης Εβδομάδας- να στοιχηθούμε όλοι στην παράταξη του Πρώτου και Μεγάλου Διακόνου της Ανθρωπότητας, του Ερχόμενου «επί το εκούσιον πάθος» Λυτρωτή μας! Έτσι θα έχουμε δώσει… «χαιρετίσματα στην εξουσία», την κάθε ευτελή εξουσία που υποδουλώνει εξουθενωτικά τον άνθρωπο, ενώ θα έχουμε «κρατήσει την ουσία» των πραγμάτων, δηλαδή την εν ελευθερία δούλωσή μας στον μεγάλο χορηγό της Αγάπης! Έτσι πλέον δεν θα έχουμε την ανάγκη να «ονειρευόμαστε», επειδή ακριβώς θα έχουμε αποκτήσει το ποθούμενο: Συμμετοχή και καλή θέση πλάι στον ταπεινό Αναστάντα και ατελεύτητη δόξα μαζί Του στον αιώνα!

Καλή Λαμπρή, αγαπητοί μου! Διαρκείς και αδιάπτωτες Αναστάσεις Σάς εύχομαι ταπεινά από καρδίας!