Ο Αρχιεπίσκοπος Θυατείρων και Μ. Βρετανίας κ. Νικήτας λειτουργός στο Harrow ΒΔ Λονδίνου

Την Κυριακή 6η Οκτωβρίου 2019 ο Σεβασμιώτατος Αρχιεπίσκοπος Θυατείρων και Μεγάλης Βρεταννίας κ. Νικήτας επισκέφθηκε για πρώτη φορά τη θεοφιλή Κοινότητα Αγ. Παντελεήμονος στο Harrow ΒΔ Λονδίνου.

  Ο Σεβασμιώτατος, στον οποίο επιφυλάχθηκε θερμή υποδοχή από τον Κλήρο, τους Άρχοντες και τον λαό της τοπικής Παροικίας, τέλεσε με ιερή κατάνυξη την Αρχιερατική Θεία Λειτουργία στον Ιερό Ναό Αγίου Παντελεήμονος και Αγίας Παρασκευής και ομίλησε με ιδιαίτερη γλαφυρότητα προς το εκκλησίασμα (σύμφωνα με την Παράδοση, αμέσως μετά το Ιερό Ευαγγέλιο), αναφερόμενος στον εορταζόμενο Άγιο της ημέρας, τον Άγιο Απόστολο Θωμά, στο προσωπικό βίωμα της πίστης στον Χριστό, στην οικογένεια και στη χριστιανική ανατροφή των παιδιών, επίσης δε στο πνεύμα αλλά και την εμπειρία της Ιεραποστολής, που καλλιεργείται πάντα στη ζωή της Ορθόδοξης Εκκλησίας.

ΟΥΚΡΑΝΙΚΟ: ΤΟ ΠΟΤΑΜΙ ΔΕΝ ΓΥΡΙΖΕΙ ΠΙΣΩ

Του Παναγιώτη Αντ. Ανδριόπουλου 

Στο site του Τμήματος Εξωτερικών Εκκλησιαστικών Σχέσεων του Πατριαρχείου Μόσχας, δημοσιεύεται ένα άρθρο της Θεολογικής Επιτροπής της Ρωσικής Ορθόδοξης Εκκλησίας για το ζήτημα της Αυτοκεφαλίας της Εκκλησίας της Ουκρανίας. 

Το κείμενο έχει και ένα …απολογητικό τόνο, καταλήγοντας στο συμπέρασμα ότι «η αναγκαστική διακοπή της επικοινωνίας με την Εκκλησία της Κωνσταντινούπολης υπαγορεύεται από την ανησυχία για τη διατήρηση της καθαρότητας της πίστης και της αυστηρής τήρησης της εκκλησιαστικής παράδοσης». 

Ώστε, λοιπόν, οι αδελφοί Ρώσοι αγωνιούν, όπως και οι εν Ελλάδι υποστηρικτές τους, για την «καθαρότητα της πίστης» και την «τήρηση της εκκλησιαστικής παράδοσης»! Στο κείμενο προσπαθούν να μας πείσουν πόσο «σχισματικοί» και «χωρίς αποστολική διαδοχή» είναι οι επίσκοποι της Αυτοκέφαλης Εκκλησίας της Ουκρανίας. 

Κι ακόμα να μας πείσουν για την «παραμόρφωση του ρόλου» του Πρώτου της Ορθοδοξίας, του Οικουμενικού Πατριάρχου. 

Αξίζει, λοιπόν, να υπενθυμίσουμε στους Ρώσους αδελφούς ότι το σχίσμα στην Ουκρανία είναι δικό τους δημιούργημα. Αυτοί το δημιούργησαν και το συντήρησαν. Και ήθελαν να μην υπάρξει ποτέ λύση, προκειμένου να είναι ισχυρή η Ρωσική Εκκλησία στην Ουκρανία. 

Λησμόνησαν (;) οι Ρώσοι αδελφοί ότι εκεί γύρω στο 2000 έγιναν διμερείς συναντήσεις των δύο Εκκλησιών, Κωνσταντινουπόλεως και Μόσχας, στην Ζυρίχη, στην Γενεύη και στην Ουκρανία. Η αποστολή του Πατριαρχείου στη Ζυρίχη αποτελούνταν από τον Μητροπολίτη Περγάμου Ιωάννη, τον Μητροπολίτη Φιλαδελφείας Μελίτωνα και τον νυν Μητροπολίτη Βελγίου Αθηναγόρα ως γραμματέα, ενώ την αποστολή του Πατριαρχείου Μόσχας αποτελούσαν ο σημερινός Πατριάρχης Κύριλλος, ως Μητροπολίτης Σμολένσκ, ο Μητροπολίτης Οδησσού Αγαθάγγελος και ως γραμματέας ο Πρωτοπρεσβύτερος Νικολάι Μπαλασώφ. Τότε είχαν γίνει δεκτοί στις συνομιλίες αντιπρόσωποι από τις τρείς ομάδες των Ορθοδόξων της Ουκρανίας. Επίσης, έγινε και επίσκεψη στην Ουκρανία, επί μακαριστού Μητροπολίτου Κιέβου Βλαδιμήρου, για επιτόπια διερεύνηση του θέματος. 

Η Μόσχα τορπίλισε όλες αυτές τις προσπάθειες και οχυρώθηκε γύρω από τον χαρακτηρισμό «οι σχισματικοί» για εκατομμύρια πιστούς της χώρας. 

Την κατάσταση που δεν μπόρεσε να θεραπεύσει η Μόσχα, ανέλαβε να θεραπεύσει το Οικουμενικό Πατριαρχείο, όχι αυτόκλητο, αλλά μετά από πολυχρόνια και επίμονα αιτήματα της πολιτικής ηγεσίας της χώρας – τουλάχιστον από το 2008 – και μεγάλης μερίδας του λαού. 

Η Μόσχα επειδή δεν μπόρεσε να θεραπεύσει το σχίσμα, αποφάσισε να το διαιωνίσει! Όμως το Φανάρι χορηγώντας την Αυτοκεφαλία, έκανε τομή στην ιστορία! Όχι, φυσικά, προς την κατεύθυνση του σχίσματος, που διατείνονται οι Ρώσοι, αλλά προς την αποκατάσταση ενός χρόνιου προβλήματος, που θα σερνόταν εις το διηνεκές. 

Του καθενός έρχεται η ώρα… Ήρθε και η ώρα για την «Τρίτη Ρώμη»… Και αποδεικνύεται η γυμνότητά της… 

Περιβεβλημένη χρυσόν και άργυρον, περιέρχεται ανά τας ρύμας και τας οδούς της οικουμένης για να εκλιπαρήσει για την μη αναγνώριση της Αυτοκεφαλίας της Ουκρανίας. 

Εις μάτην… Το ποτάμι της ιστορίας δεν γυρίζει πίσω.

Εκπρόσωποι του Προξενικού Σώματος ΚΠόλεως συναντήθηκαν με Βαρθολομαίο στη Χάλκη

OIKOYMENIKO ΠΑΤΡΙΑΡΧΕΙΟ 

Γραφείο Τύπου και Επικοινωνίας

Την Ιερά Μονή Αγίας Τριάδος Χάλκης, όπου λειτουργούσε η ιστορική Ιερά Θεολογική Σχολή, επισκέφθηκαν σήμερα, Δευτέρα, 7 Οκτωβρίου, 25 Γενικοί Πρόξενοι διαφόρων κρατών που υπηρετούν στην Πόλη, με επικεφαλής την Πρόεδρο του Προξενικού Σώματος, Γενική Πρόξενο της Κροατίας, κυρία Ivana Zerec.

Τους ξένους διπλωμάτες καλωσόρισε ο Παναγιώτατος Οικουμενικός Πατριάρχης Βαρθολομαίος, στο Συνοδικό της Μονής, παρουσία του Ηγουμένου της, Επισκόπου Ερυθρών Κυρίλλου, και τους ενημέρωσε για την ιστορία της Σχολής, για την διακονία και τις πρωτοβουλίες του Οικουμενικού Θρόνου, και μοιράστηκε μαζί τους τις αναμνήσεις του από τα χρόνια φοίτησής του στην Χάλκη.

Ο Παναγιώτατος προέτρεψε τον παρόντα Μ. Αρχιδιάκονο Θεόδωρο να μιλήσει για την προσφορά της Θεολογικής Σχολής στα Ιερά γράμματα και την ευρύτερη παιδεία, μέσω των αποφοίτων της που διακόνησαν από διάφορες θέσεις την Εκκλησία σε όλο τον κόσμο. 

Το μεσημέρι παρέθεσε γεύμα προς τιμήν των υψηλών επισκεπτών, οι οποίοι είχαν την ευκαιρία να ξεναγηθούν στους χώρους της Σχολής και ιδιαιτέρως στην πλούσια βιβλιοθήκη της.

Στη συνάντηση παρέστη και εκπρόσωπος του Τουρκικού Υπουργείου Εξωτερικών, η οποία συνόδευσε τιμητικά τους Γενικούς Προξένους. 

Φωτογραφίες: Νίκος Μαγγίνας | Οικουμενικό Πατριαρχείο

Το Οικουμενικό Πατριαρχείο τιμά τα 800 χρόνια Αυτοκεφαλίας των Σέρβων

ΠΑΝΣΕΠΤΟΣ ΠΑΤΡΙΑΡΧΙΚΟΣ ΝΑΟΣ 

ΠΑΤΡΙΑΡΧΙΚΗ ΚΑΙ ΣΥΝΟΔΙΚΗ ΘΕΙΑ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ 

Ἀνακοινοῦται ὅτι, ἐπί τῇ συμπληρώσει 800 ἐτῶν ἀπό τῆς χειροτονίας τοῦ Ἁγίου Σάββα, Ἀρχιεπισκόπου Ἰπεκίου, ὑπό τοῦ ἀοιδίμου Οἰκουμενικοῦ Πατριάρχου Μανουήλ Α΄ ἐν Νικαίᾳ, ἡ Α. Θ. Παναγιότης, ὁ Πατριάρχης, τήν, Κυριακήν, 13ην Ὀκτωβρίου, θά προστῇ Πατριαρχικῆς καί Συνοδικῆς Θείας Λειτουργίας, διά νά τιμηθῇ, κατόπιν συνοδικῆς ἀποφάσεως, καί ὑπό τῆς Μητρός Ἐκκλησίας ἡ εὐλογημένη αὕτη ἐπέτειος – σταθμός εἰς τάς σχέσεις αὐτῆς μετά τῆς θυγατρός Ἁγιωτάτης Ἐκκλησίας τῆς Σερβίας. 

     Τόν πανηγυρικόν τῆς ἡμέρας θά ἐκφωνήσῃ ὁ Σεβ. Μητροπολίτης Σηλυβρίας κ. Μάξιμος. 

     Μετά τήν ἀπόλυσιν, θά τελεσθῇ Τρισάγιον ὑπέρ ἀναπαύσεως τῆς ψυχῆς τοῦ προμνημονευθέντος Οἰκουμενικοῦ Πατριάρχου. 

     Τήν προτεραίαν, Σάββατον, 12ην ἰδίου, ὁ Παναγιώτατος θά ἡγηθῇ προσκυνηματικῆς ἐπισκέψεως τῆς ἐνταῦθα Ἱεραρχίας τοῦ Θρόνου καί τῆς Ὁμογενείας τῆς Πόλεως εἰς Νίκαιαν (İznik).

Μητροπολίτης Βιννίτσης Συμεών: «Η πρώτη υποστήριξη είναι η πιο αναγκαία και η πιο πολύτιμη. Η Ορθόδοξη Εκκλησία της Ουκρανίας δε θα την ξεχάσει ποτέ»

ΙΣΜΗΝΗ ΧΑΡΑΛΑΜΠΟΠΟΥΛΟΥ | Εφημερίδα ΤΟ ΠΡΩΤΟ ΘΕΜΑ, 7.10.2019

Αναβρασμός επικρατεί αυτές τις ημέρες στις Ορθόδοξες Εκκλησίες για το φλέγον θέμα της Αυτοκεφαλίας της Εκκλησίας της Ουκρανίας. Τα βλέμματα στρέφονται πλέον στην συνεδρίαση της Ιεραρχίας - που ξεκινά αύριο Τρίτη - όπου η Ελληνική Εκκλησία αναμένεται να συζητήσει έως το Σάββατο για την αποδοχή του αυτοκέφαλου της Ουκρανικής Εκκλησία προς την κατεύθυνση της απόφασης των δύο Συνοδικών Επιτροπών.

Η αυτοκεφαλία που φαίνεται ότι έχει μεγάλη θρησκευτική σημασία συνδέεται ωστόσο και με γεωπολιτικά ζητήματα. Το Αυτοκέφαλο της Ουκρανικής εκκλησίας σημαίνει ενίσχυση της Ουκρανίας, γεγονός που όπως φαίνεται δεν το επιθυμεί η Ρωσία. Την περασμένη Τρίτη ο υπουργός Εξωτερικών της Ρωσίας Σεργκέι Λαβρόφ κατά την διάρκεια της 16ης ετήσιας συνάντησης της Διεθνούς Δεξαμενής Σκέψης Βαλντάι δήλωσε "Οι ΗΠΑ ασκούν πίεση στις Ορθόδοξες Εκκλησίες, όπως στην Μέση Ανατολή και την Βόρειο Αφρική και όταν δεν βλέπουν την επιθυμία να υπακούσουν, προσπαθούν μέσω απειλών να διασπάσουν την Τοπική τους Εκκλησία".

Ο Μητροπολίτης Βιννίτσης Συμεών, ο οποίος πήρε την γενναία απόφαση όντας τότε Μητροπολίτης του Πατριαρχείου Μόσχας στην Ουκρανία, να συμμετάσχει στην ενωτική Σύνοδο της 15ης Δεκεμβρίου 2018, η οποία εξέλεξε τον Μητροπολίτη Επιφάνιο ως επικεφαλής της Ενωμένης Εκκλησίας της Ουκρανίας, και ζήτησε επισήμως αυτοκεφαλία από το Οικουμενικό Πατριαρχείο λέγοντας χαρακτηριστικά “μόνον εγώ αντιστάθηκα εναντίον όλων αυτών' αποκαλύπτει στο “Πρώτο Θέμα”. “ Στη δική μου επαρχία βία, πίεση και απειλές δέχονται οι άνθρωποι που θέλουν να ενωθούν με την Ορθόδοξη Εκκλησία της Ουκρανίας. Από τη συνομιλία με έναν από τους κληρικούς μου, έμαθα για έναν γνωστό του, από εκείνους λέμε «φουσκωτούς», ο οποίος του ανέφερε ότι αυτόν και άλλους φίλους του με τον ίδιο σωματότυπο, οι ιερείς του Πατριαρχείου της Μόσχας τους κάλεσαν να κάνουν μία βόλτα από τις ενορίες στις οποίες οι ενορίτες αποφάσισαν να ενταχθούν στην Ορθόδοξη Εκκλησία της Ουκρανίας, έτσι ώστε να μην τους αποτρέψουν να το κάνουν”

Και τονίζει: “ Η πρώτη υποστήριξη είναι η πιο αναγκαία και η πιο πολύτιμη. Η Ορθόδοξη Εκκλησία της Ουκρανίας δε θα την ξεχάσει ποτέ”.

Η προϊστορία αποκαταστάσεως της Κανονικής Τάξεως στην Ουκρανία

Του καθηγητή Αριστείδη Πανώτη

Η Εκκλησιαστική Ιστορία δεν είναι απλή απαρίθμηση ιστορικών γεγονότων, είναι προ πάντων παρατήρηση της σταδιακής εξελίξεως του εκκλησιαστικού γεγονότος.  Τα συμβαίνοντα στην Εκκλησία  άλλοτε παραδειγματίζουν και άλλοτε κακοφορμούν και παρακωλύουν  την σωστική αποστολή της.  Ένα εξ αυτών είναι  το συσταθέν το 1589 Πατριαρχείο στη Μητρόπολη Μόσχας που εναγκαλίστηκε τὸ τσαρικό κοσμικό  «δόγμα» ότι « Όπου διαπλατύνεται η Ρωσική  Εκκλησία εκεί πρέπει και να επεκτείνεται η επικράτειά του κράτους για να κυβερνώνται καλύτερα οι επαρχίες της Ρωσίας». Η πολιτική αυτή τακτική στην πραγματικότητα  απηχεί την  επιρροή της ουτοπίας   του μοναχού Φιλοθέου από το Πσκώφ για την στήριξη της ιδεοληψίας της «Τρίτης Ρώμης»και εκεί είναι η αφετηρία του «Ουκρανικοῦ ζητήματος». Οι μετέχοντες Πατριάρχες των παλαίφατων Εκκλησιών της Μέσης Ἀνατολῆς στις δύο Τοπικές Συνόδους του 1590 και 1593 όταν κλήθηκαν να προσυπογράψουν την απόφανση  του πατριάρχη Ιερεμία Β΄ ότι « Ο Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως ήταν και είναι η κεφαλή της Εκκλησίας στην Ανατολή»  με  εκκλησιολογική  εμβρίθεια και σεβόμενοι  την κανονική τάξη στήριξαν την ακεραιότητα των «Ιερών Διπτύχων» για να μην κινδυνεύσει ποτέ η πολύτιμη ενότητα της κατ’ Ανατολάς Εκκλησία από ανθρώπινες φιλοδοξίες και συμφέροντα ξένα προς την αποστολή της Εκκλησίας. Αυτό όμως φαίνεται δεν άρεσε στους Σλάβους γιατί δέσμευε την φυλετική ορμή τους προς αρχηγία και αμέσως με βαρβαρική ορμή επιδίωξαν να αποψιλώσουν τα προνόμια και δίκαια του Οικουμενικού Θρόνου για να υφαρπάξουν το κανονικό προνόμιο που ἐθεσαν οι Πατέρες διά του 28ου κανόνα της Δ΄ Οικουμενικής Συνόδου μόνον στην Εκκλησία Κων/πόλεως να παραμένει εσαεί πηγή χάριτος και φωτισμού και  ακένωτος ταμειοῦχος θεσμὸς μητρικής προστασίας της «χάριτος» τῆς Ιερωσύνης πέραν της δικαιοδοσίας της και «εν τοις βαρβαρικοίς» κατά την σύσταση εκεί τοπικών Εκκλησιών.

Κάτω από αυτόν τον Παντοκράτορα συνήλθαν οι Πανουκρανικές Συνελεύσεις για την ανεξαρτησία (αυτοκεφαλία) της Μητροπόλεως Κιέβου

Είναι ιστορικά αναμφισβήτητο ότι μέχρι τη σύσταση του Πατριαρχείου Μόσχας το 1589 η Ιερά Μητρόπολη Κιέβου περιλαμβάνουσα την ηγεμονία των Ρως της σημερινής Ουκρανίας ήταν η παλαιότερη εκκλησιαστική οντότητα «εν τοις βαρβαρικοίς» ποιμαινόμενη από τον Οικουμενικό Θρόνο. Οι τσάροι επιδίωκαν δια των πατριαρχών Μόσχας να επεκτείνουν την προς νότο επικράτεια τους διά της Εκκλησίας. Εξ άλλου  αυτή ήταν και η βασική  αξίωσή τους  για την ανάδειξη της Μητροπόλεως Μόσχας σε Πατριαρχείο. Κατά την εκατονταετή περίπου ακμή του πατριαρχικού αξιώματος έγινα προσπάθειες υφαρπαγής της Εκκλησίας περί τον Κιέβου, αλλά αυτή προσέκρουε στην σθεναρή αντίσταση της τοπικής ιεραρχίας και του λαού που σέβονταν την κληρονομία τους και ξέρουμε γεγονότα της περιόδου αυτής. Επειδή η υφαρπαγή εκκλησιαστικής επικράτειας είναι αδύνατη κατά τους Ιερούς Κανόνες  επιχειρήθηκε δόλια η υφαρπαγή του «Δικαίου των Χειροτονιών» και της «Εκκλήτου Κρίσεως» προς διάσπαση της «Κοινωνίας» των Ουκρανών μετά της πηγής της Ιερωσύνης τους. Σε αυτό συνέπραξε ο Μόσχας  Ιωακείμ (1674-1690) προφανώς από συμφέροντα αλλότρια της Εκκλησίας που τον  ώθησαν να προβεί  σε χειροτονία ως μητροπολίτη Κιέβου προσώπου της αρεσκείας του. Με αυτό κινδύνευε να καθαιρεθεί και προκειμένου να διασωθεί από τις αντιδράσεις των Ουκρανών και του Κων/πόλεως οργανώθηκε ολόκληρη διπλωματική συνωμοσία που έχω περιγράψει για να υποχρεωθεί το 1686 ο πατριάρχης Διονύσιος Δ΄ να εκδώσει «στανικά» μία επιστολή δήθεν «εξουσιοδοτήσεως» στον Μόσχας Ιωακείμ.  Με αυτή τη ραδιουργία ο Μόσχας άρπαξε την Εκκλησία της Ουκρανία στη δικαιοδοσία του.  Οι τότε δυσμενείς για το Φανάρι συνθήκες επέβαλλαν η αντικανονική αυτή απάτης και «τιμήθηκε δια της σιωπής» και αφέθηκε να ξεχαστεί. Σήμερα όμως οι Μοσχοβίτες υπερεκτιμώντας τις κανονικές δυνατότητές τους ανασύρουν την κακουργία αυτής της Ύβρεως  των  Ιερών Κανόνων και το Κρεμλίνο επιδιώκει να συσκοτίσει τα τότε και μετά ταύτα γεγονότα με τις υπηρεσίες των «ωνητέων» με  δωροδοκίες για να διαστρέψουν το φρόνημα κλήρου και λαού και χλευάζουν την Μητέρα  Εκκλησίας μας.

Με τον π. Γεράσιμο Σκαρτσή (+) στη Μονή Κοιμήσεως Θεοτόκου La Faurie (Γαλλικές Άλπεις, 2006)

Γράφει και παρουσιάζει ο π. ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΚΑΠΟΔΙΣΤΡΙΑΣ  

Έτσι καθώς ο αρχαίος φίλος και συν-αδελφός παπαΓεράσιμος Σκαρτσής έχει περάσει στη Θριαμβεύουσα Εκκλησία από τις 2 Οκτωβρίου 2019, εμείς ανατρέχουμε στο αρχείο μας και παρουσιάζουμε φωτο-αποτυπώσεις από ένα ταξίδι που πραγματοποιήσαμε στο τέλος του Ιουλίου 2006 στην πόλη Grenoble, όπου εφημέρευε. Εκεί τον συναντήσαμε και τον συναναστραφήκαμε αρκούντως. Σε μια προηγούμενη δημοσίευσή μας, αναφερθήκαμε στη θεία Λειτουργία στην εκεί Ενορία του και τον Ελληνορθόδοξο Ναό του Αγίου Γεωργίου. 
     Στο πλαίσιο αυτής της επίσκεψης, ο μακαριστός παπαΓεράσιμος και οι Έλληνες Κοινοτικοί παράγοντες της Grenoble, θέλησαν  να περιδιαβούμε στα πέριξ της πόλης όρη, δηλαδή τις Γαλλικές Άλπεις, φθάνοντας στο La Faurie.

     Το La Faurie είναι ένα μικρό χωριό που βρίσκεται στο τμήμα Hautes-Alpes και την περιοχή της Προβηγκίας - Άλπεις - Κυανή Ακτή. Καλύπτει 31,4 χλμ² κι έχει 312 κατοίκους στην απογραφή του 2006. Ένα από τα τοπωνύμια του χωριού είναι αυτό που ονομάζεται Notre Dame και κείται περιώνυμο ορθόδοξο Μοναστήρι της Κοιμήσεως της Θεοτόκου. 

     Εκεί, λοιπόν, φθάσαμε, εμείς οι εκ Ζακύνθου, ο παπαΓεράσιμος και οι φιλικοί συνεργάτες του από την Ελληνική Κοινότητα της Grenoble. Οι Πατέρες μάς υποδέχτηκαν θερμά και είχαμε την ευκαιρία να συναντήσουμε τον πολυσέβαστο στην περιοχή πρώτο Ηγούμενο της Μονής Γέροντα Βίκτωρα Raisi, όπως και τον διάδοχό του Ηγούμενο εκείνης της εποχής, τον Αρχιμανδρίτη Ηλία Delaune. Έκτοτε έχουν αλλάξει στη Μονή δύο Ηγούμενοι. Τότε εγκαταβιούσαν εκεί οκτώ Μοναχοί και δύο Δόκιμοι, όπως πληροφορηθήκαμε. 

     Το σημαντικό -ιστορικά- ήταν ότι "τω καιρώ εκείνω" είχαν μόλις αρχίσει τις εργασίες για την ανέγερση του νέου καθολικού της Μονής, οι ίδιοι μάλιστα οι Μοναχοί ήταν σκαρφαλωμένοι στους τοίχους, οικοδομώντας και μορφοποιώντας τους ιερούς πόθους τους. Ο Γέροντας Βίκτωρ και ο Ηγούμενος Ηλίας επιστατούσαν στοργικά, συνάμα με την δική μας δοχή. 

     Στις τωρινές ημέρες το νέο Καθολικό έχει ορθωθεί και ολοκληρωθεί, όπου δι' αυτού του αναγωγικού κτίσματος άνω έχουν τις καρδίες τόσον οι εκεί ασκούμενοι Μοναχοί, όσο και οι επισκεπτόμενοι τον ιερό αυτό τόπο τής μοναστικής πολιτείας των Γαλλικών Άλπεων, η οποία πάντως τελεί υπό το ωμοφόριο του Σεβ. Μητροπολίτου Γαλλίας κ. Εμμανουήλ και σε πνευματική σχέση με τη Μονή Σίμωνος Πέτρας του Άθωνα.

     Το όλο μοναστηριακό συγκρότημα είναι κυριολεκτικά δημιούργημα των χεριών των Μοναζόντων. Οι ίδιοι καλλιεργούν τα χωράφια, φυτεύουν τα δέντρα, χτίζουν, προσεύχονται, λειτουργούν, ιστορούν βυζαντινότροπα εικονίσματα, υποδέχονται τους επισκέπτες, παράγουν μέλι, ενώ έχουν κι ένα αξιομνημόνευτο Μετόχι, το παρεκκλήσι του Αγίου Κασσιανού, στο Manosque.

     Έστω και μέσω αυτής της δημοσίευσης, εκφράζουμε ευχαριστίες (και μετά κοίμησιν) στον φευγάτο αδελφό π. Γεράσιμο τον Σκαρτσή, που μάς έδωσε την ευκαιρία να ρουφήξουμε πνευματική γύρη από τον μοναστικό ανθώνα του La Faurie, όπως και στους ευγενικούς συνοδίτες Έλληνες του τόπου εκείνου!

     Αιωνία η μνήμη Γερασίμου ιερέως, αδελφού και συλλειτουργού ημών γενομένου!