«Μεγάλο
δώρο σε μας πάνσοφου θεού η τέχνη» Μένανδρος
Μόνιμος (επί μισό περίπου αιώνα) «Εγκάτοικος» στη γη των ποιητών και των ζωγράφων (και όχι μόνο) ο γνωστός και εκλεκτός Εικαστικός καλλιτέχνης Χρήστος Μπάρλος, (γέννημα του Αιγαίου κι ώριμος τρόφιμος του Ιονίου), σεβόμενος το αξιοτίμητο πολιτιστικά Χθες και διδασκόμενος ουσιαστικά από εύηχες ή υψίτονες «φωνές» του παρελθόντος και της εποχής μας, ζει ποιοτικά και δημιουργικά το Σήμερα. «Συν-ομιλητής» εκλεκτικός κι εκφραστικός αλλοτινών πνευμάτων ή μορφών του Λόγου και σύγχρονων φίλων - συνοδιτών, εμπνεόμενος για τα ζωγραφικά και γλυπτικά -έντεχνα- «γεννήματά» του από πρόσωπα γνωστά ή άγνωστα κι από της Φύσης υλικά ή κατάλληλα για «μεταμόρφωση» ευρήματα.
Δίνοντας και κερδίζοντας τον δικό του προσωπικό αγώνα, παραμένει ιδεολογικά, βιωματικά και τεχνοτροπικά, ένας σύγχρονος ή μοντέρνος καλλιτέχνης, χωρίς ακρότητες ή υπερβολές του καιρού μας, όντας γνώστης της πορείας και της εξέλιξης της Τέχνης, με χρήση στοιχείων ποικίλων, όπως διάφορα έντονα χρώματα, σχέδια ή σχήματα ορισμένα η διακριτικά.
Μορφές ή πρόσωπα αλλοτινά ή σύγχρονα, τωρινά, οικεία, γνώριμα ή όχι και με υλικά από τον πρόσφορο κόσμο του Περιβάλλοντος (πέτρες, ξύλα, μέταλλα), δουλεμένα ή σμιλεμένα μαστορικά και ευρηματικά, αυτοτελώς ή σε συνδυασμό μεταξύ τους, με τόνους λίγο πολύ ποιητικούς, με όψη «ομιλητική» η επικοινωνιακή, έτσι ώστε το αρχικά άψυχο υλικό να μετατρέπεται από τον καλλιτέχνη σε πλάσμα καθαρά ή συμβολικά έμψυχο, ικανό να γοητεύσει, να συγκινήσει, να προβληματίσει ή να διδάξει κάθε ευαίσθητο νοήμονα και καλοπροαίρετο φιλότεχνο θεατή, παρατηρητή ή κριτή του.
Διονύσης Σέρρας
* * *
Η καλλιτεχνική παρουσία του Χρήστου Μπάρλου στον εικαστικό χώρο τα τελευταία τριάντα χρόνια αποτυπώνεται με Ζωγραφική και Γλυπτική. Με τολμηρούς πειραματισμούς και με γερή τεχνική, όπως και με έμφυτη πλαστική διάθεση, πηγαινοέρχεται ανάμεσα στο χρωστήρα και την σμίλη, δημιουργώντας μια κοινωνία πολύχρωμων προσώπων και πέτρινων γλυπτών που διακρίνονται για την αισιοδοξία, την εσωτερική βεβαιότητα και τη χρωματική ευαισθησία του δημιουργού τους, παράλληλα με την απεικόνιση της προσωπικότητας, των συναισθημάτων και του ψυχικού κόσμου των «προσώπων» του.
Σαν μια δοξολογία του ανθρώπου και των έργων του, στην εικαστική του Έκθεση με τίτλο «συνομιλίες», πέντε ζωγραφικά έργα-προσωπογραφίες-ζακυνθινών ποιητών- λογοτεχνών, «συνομιλούν» με δεκαοκτώ μικρού μεγέθους νέα αλλά και παλαιότερα γλυπτά, υπομνηματίζοντας τη σχέση της φύσης με την εξέλιξη της νοημοσύνης του ανθρώπου και την αρμονική συνύπαρξη των Καλών Τεχνών με την ποίηση και την λογοτεχνία.
Γιώργος Φιορεντίνος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου