Γράφει η ΔΙΟΝΥΣΙΑ ΜΟΥΣΟΥΡΑ
Το σπίτι στη Χώρα ήταν μεν σε καλή θέση, αλλά σχετικά μικρό. Ήταν στο κέντρο της Χώρας, επιπλωμένο με πολύ γούστο, με παραδοσιακά ωραία έπιπλα σε όλα τα δωμάτια και βαριές βυσσινί κουρτίνες από βελούδο στα παράθυρα! Καμία σχέση με το σπίτι στο χωριό! Εκείνο ήταν δίπατο, με πολλά δωμάτια και άπλετους χώρους, μεγάλα μπαλκόνια με πρόσοψη στην ανατολή και με υπέροχη θέα, μολονότι δεν ήταν σε ύψωμα.
Ξεχώριζε επίσης, γιατί μερακλής ο Αλέξης, είχε κάνει μια καινοτομία που δεν είχε ξαναγίνει, τουλάχιστον στο χωριό εκείνα τα χρόνια! Τα μπροστινά παντζούρια τα είχε βάψει σε βαθύ γαλάζιο σαν το χρώμα της ήρεμης θάλασσας! Τα πλαϊνά πράσινο βαθύ, για να έρχονται σε αντίθεση, έλεγε, με το σταχτί χρώμα από τις δυο μεγάλες Λεύκες που υπήρχαν γύρω. Και τα πισινά παράθυρα, σε χρώμα κόκκινο, για να ζωντανεύει κάπως την μονοτονία του γυμνού βράχου. Είχε φτιάξει ωραίες βεράντες μπροστά και πίσω, ώστε να δροσίζονται με την Μαριέττα του όταν έπιναν το πρωινό ή απογευματινό τους καφεδάκι! Με πολύ μεγάλα παράθυρα σε κάθε δωμάτιο, κάτι ασυνήθιστο για την Ζάκυνθο εκείνα τα χρόνια που τα παράθυρα ήταν συνήθως μικρά με δαντελωτά κουρτινάκια πλεγμένα με νήμα στο βελονάκι. Εκεί έμειναν σαν νιόπαντρο ζευγάρι κι εκεί γεννήθηκε το πρώτο τους παιδί, η Βασιλική!