«Τί σε νῦν Ἀνδρέα καλέσωμεν; ἀσκητήν τῶν παθημάτων ἁμαυροῦντα τάς ὁρμάς, λειτουργόν ἱερουργοῦντα Εὐαγγέλιον Χριστοῦ, κιθάραν μελωδοῦσαν τά τοῦ Πνεύματος, κινύρα καταθέλγουσαν τά σύμπαντα, νέον Δαυΐδ γνωριζόμενον, τῆς κιβωτοῦ προσκιρτήσαντα τῆς χάριτος καί τῆς Νέας Διαθήκης, σοφέ» (Στιχηρό του Εσπερινού για τον Άγιο Ανδρέα Κρήτης, τον Ιεροσολυμίτη)
«Τι να σε αποκαλέσουμε τώρα, άγιε Ανδρέα; Θα σε πούμε ασκητή που έσβησες τις ορμές των παθών. Θα σε πούμε λειτουργό που έκανες έργο ιερό σου την διακονία και την κήρυξη του Ευαγγελίου του Χριστού. Θα σε πούμε κιθάρα που έπαιξες το μελωδικό τραγούδι του Αγίου Πνεύματος. Θα σε πούμε κινύρα, που με την μουσική σου καταγοητεύεις όλο τον κόσμο. Θα σε πούμε νέο Δαυΐδ, γιατί όπως εκείνος σκίρτησε μπροστά στην κιβωτό της Παλαιάς Διαθήκης, εσύ σκίρτησες μπροστά στην κιβωτό της χάριτος και της Νέας Διαθήκης. Είσαι σοφός κατά Θεόν».