Ποιος είναι πραγματικά ο Πλησίον

ΟΜΙΛΙΑ ΣΤΟ ΕΥΑΓΓΕΛΙΚΟ ΑΝΑΓΝΩΣΜΑ

Κυριακή Η΄ Λουκά, 10/11/2024

Γράφει ο π. ΔΙΟΝΥΣΙΟΣ ΠΟΜΟΝΗΣ

Μια από τις πιο γνωστές παραβολές του Κυρίου μας παρουσιάζει σήμερα  ο  ευαγγελιστής Λουκάς. Η παραβολή αυτή φέρει, κατά την παράδοση της Εκκλησίας, τον τίτλο του καλού Σαμαρείτη, του ανθρώπου εκείνου που στάθηκε ως πραγματικός πλησίον στον πάσχοντα άνθρωπο. Την παραβολική αυτή διήγηση του Κυρίου την προκάλεσε κάποιος νομικός, γνώστης του μωσαϊκού νόμου και των βιβλικών διηγήσεων, ο οποίος θέλησε να πειράξει τον Κύριο, ρωτώντας Τον ποιος είναι πραγματικά ο πλησίον.

Ο Κύριος, μεταφέροντας τη συζήτηση από το θεωρητικό επίπεδο στην πράξη, παρουσίασε  την εικόνα ενός εμπερίστατου ανθρώπου που κατέβαινε από την Ιερουσαλήμ στην Ιεριχώ και έπεσε θύμα ληστείας και άγριας βιαιοπραγίας. Τον άνθρωπο αυτόν, που ήταν πεσμένος στον δρόμο, τον προσπέρασαν ένας ιερέας κι ένας λευίτης, δυο λειτουργοί του Θεού, από τους οποίους θα περίμενε κανείς να ήταν πιο ευαίσθητοι με τον ανθρώπινο πόνο, όμως εκείνος που στάθηκε να τον περιθάλψει ήταν κάποιος Σαμαρείτης, ένας άνθρωπος, που λόγω της καταγωγής του, δεν ήταν ιδιαίτερα συμπαθής στους κατοίκους της Ιουδαίας. Ο Σαμαρείτης δεν έμεινε στην απλή συμπαράσταση του πονεμένου αυτού ανθρώπου, αλλά τον ανέβασε στο μεταφορικό ζώο του, τον οδήγησε σ’ ένα πανδοχείο, του περιποιήθηκε τα τραύματα, καθαρίζοντάς τα με λάδι και κρασί, πλήρωσε τον πανδοχέα και του είπε πως, όταν επιστρέψει, θα του δώσει ό,τι παραπάνω ξοδέψει για την διαμονή και την περιποίηση του ανθρώπου.

Η παραβολή του καλού – εύσπλαχνου Σαμαρείτη μάς παρουσιάζει μεταξύ άλλων, αγαπητοί μου, κάποιες οδυνηρές αλήθειες, που δυστυχώς στοιχειώνουν μέχρι και σήμερα την κοινωνία μας, αλλά ταυτόχρονα και την παρουσία της πραγματικής αγάπης. Όπως μπορούμε να συμπεράνουμε, ουσιαστική αγάπη είναι η προσωπική συνάντηση με τον πάσχοντα και δυστυχισμένο άνθρωπο που δεν προέρχεται από τον οίκτο της στιγμής ή μια απλή συμπάθεια προς τον δυστυχή άνθρωπο, φοβούμενοι μήπως κάποια στιγμή βρεθούμε στην ανάλογη θέση.  Αγάπη είναι η ανιδιοτελής και ολοκληρωτική προσφορά χωρίς περιορισμούς, κοινωνικούς, φυλετικούς ή ακόμα και θρησκευτικούς, κατά το πρότυπο της θυσιαστικής αγάπης του Κυρίου πάνω στο Σταυρό. Αμήν!