Γράφει ο π. Παναγιώτης Καποδίστριας
Διατρέχοντας σήμερα το Διαδίκτυο, βρέθηκα, μες από την ιστοσελίδα της Ιεράς Μητροπόλεως Πατρών, μπροστά σε μια συγκινητική εκδήλωση, η οποία πραγματοποιήθηκε στον μεγαλοπρεπέστατο ναό του Αγίου Ανδρέου της Πάτρας, την προπερασμένη Κυριακή, 5 Ιουλίου 2009. Εκεί, λοιπόν, δεδομένου ότι ο Σεβ. Μητροπολίτης Πατρών κ. Χρυσόστομος, προτού σπουδάσει τη θεολογική επιστήμη, υπήρξε Δάσκαλος, έγινε μια λειτουργική - ευχαριστιακή Σύναξη των Αποφοίτων της Παιδαγωγικής Ακαδημίας Τριπόλεως του ακαδημαϊκού έτους 1979, τριάντα ολόκληρα χρόνια μετά.Ως εδώ όλα όμορφα και συγκινητικά. Τα συγκινητικά όμως καθίστανται κάτι περισσότερο από συγκλονιστικά, καθώς διαβάζω εμβρόντητος την ακόλουθη παράγραφο:
"Θυμήθηκαν καί κεῖνο τό φοβερό ἀτύχημα τήν ἡμέρα πού πῆραν τό πτυχίο, μετά τή συνεστίαση, ὅταν ἕνα αὐτοκίνητο ἔπεσε πάνω στούς ἀποφοίτους, σκοτώνοντας τρεῖς καί τραυματίζοντας πάνω ἀπό δέκα. Τούς εἶχε θυμηθεῖ καί ὁ Σεβασμιώτατος καί στή Θεία Λειτουργία αὐτούς πού εὑρίσκονται στόν οὐρανό καί τούς μνημόνευσε, «Κωνσταντίνου, Λουΐζης καί Ρουμπίνης», στά Ἅγια. Ὅλοι οἱ ἄλλοι δάκρυσαν, γιατί ὅσα χρόνια κι ἄν περάσουν, μένει ἡ ἀγάπη καί ὁ πνευματικός σύνδεσμος, ἐν τῷ προσώπῳ τοῦ Κυρίου καί Θεοῦ καί Σωτῆρος ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ".
Αυτή η παράγραφος μάς αγγίζει ιδιαίτατα ως Ενορία. Και τούτο, διότι το δυστύχημα εκείνο πλήγωσε κατάκαρδα το χωριό μας τότε, κατά την αποφράδα ημερομηνία της 26ης Ιουνίου του 1979, βυθίζοντας στο βαρύ και διαρκές πένθος την Οικογένεια των καλοσυνάτων συγχωριανών μας Σπύρου και Μαύρας Αβούρη, μια και η Ρουμβίνη, για την οποίαν μιλά η παραπάνω ανακοίνωση, γνωστότερη σε όλους μας ως Ρούλα, ήταν η πολυαγαπημένη τους θυγατέρα... Το δράμα της Οικογένειας υπήρξε πολύ μεγαλύτερο απ' ότι φαντάζεται ο καθένας μας, εάν λάβουμε υπόψη, ότι κάμποσα χρόνια πριν από τον χαμό της μονάκριβης, είχαν χάσει και το βρέφος αγόρι τους...
Έκτοτε το χαροκαμένο ζεύγος των γονέων απέμεινε να επισκέπτεται καθημερινά τους τάφους των δύο φευγάτων παιδιών, έχοντας βέβαια ως αντίδοτο την αγάπη των πολυπληθών συγγενών, αλλά και όλων ανεξαιρέτως των συγχωριανών, όσο και αν τούτο μπορούσε να παρηγορήσει...
Αξίζει να βεβαιώσω, ως ιερέας της Ενορίας, ότι και οι δυο εμπερίστατοι γονείς διατήρησαν διαρκή τη μυστηριακή ζωή. Ιδιαίτερα όμως η ευγενέστατη κυρία Μαύρα, ελάχιστες φορές έλειψε από τον εκκλησιασμό της, μνημονεύοντας πάλι και πάλι ολόκληρη την Οικογένειά της, εννοείται και τον σύζυγό της, που έφυγε κι εκείνος εν τω μεταξύ...
Η Κυρία Μαύρα Αβούρη αντέχει, αποτελώντας παράδειγμα υπομονής στην κατάσταση του αβάσταχτου πόνου, για όλους μας.
Αυτά, με την ευκαιρία της επετειακής συγκέντρωσης των αποφοίτων Δασκάλων του 1979 στην Πάτρα, συμφοιτητών της Μπανατιώτισσας μακαριστής Ρούλας.
Τώρα γνωρίζουμε, ότι, μαζί με τις αδιάλειπτες δικές μας προσευχές για την ανάπαυσή της, υπάρχει και η προσευχή του Μητροπολίτη συμφοιτητή της Σεβ. Πατρών κ. Χρυσοστόμου!...
