
Στην Αντιόχεια του τρίτου αιώνα μ. Χ. διετέλεσε επίσκοπος ο άγιος ιερομάρτυς Βαβύλας, ο οποίος γιορτάζει στις 4 Σεπτεμβρίου. Ο Ρωμαίος αυτοκράτορας, άνθρωπος χωρίς ήθος, θυσίαζε ανθρώπους στα είδωλα και θέλησε να εισέλθει στον καθεδρικό ναό των χριστιανών, την ημέρα του Πάσχα, για να τον μετατρέψει σε ειδωλολατρικό. Ο άγιος Βαβύλας, ενδεδυμένος τα αρχιερατικά άμφια, στάθηκε μπροστά στον αυτοκράτορα και στους στρατιώτες του και τον εμπόδισε να εισέλθει. Εκείνος φοβήθηκε επανάσταση από την πλευρά των χριστιανών και έκανε πίσω. Την επομένη, συνέλαβε τον άγιο, τον οποίο ακολούθησαν στη φυλακή και τρία παιδιά, μαθητές του, ο Ουρβανός, ο Πριλιδιανός και ο Επολόνιος, οι οποίοι ήταν αδέλφια. Όλοι βρήκαν μαρτυρικό τέλος. Έναν αιώνα αργότερα, ο αυτοκράτορας Γάλλος μετέφερε το λείψανο του αγίου Βαβύλα από την πόλη της Αντιόχειας στο προάστιο της Δάφνης, όπου βρισκόταν ναός και μαντείο του Απόλλωνα. Χτίστηκε ναός. Όταν ο αυτοκράτορας Ιουλιανός ο Παραβάτης θέλησε να επαναφέρει την ειδωλολατρία, το μαντείο δεν μπορούσε να δώσει κανέναν χρησμό και το δαιμόνιο που επικαλούνταν οι ειδωλολάτρες ομολόγησε ότι το λείψανο του αγίου εμπόδιζε να επανέλθει ο παγανισμός. Ο Ιουλιανός διέταξε να φύγει ο Άγιος, τον οποίο οι χριστιανοί μετέφεραν στην πόλη λιτανεύοντάς το. Τότε κεραυνός έπεσε στο ειδωλολατρικό τέμενος και συνέτριψε το ειδωλείο και το άγαλμα του Απόλλωνα, με αποτέλεσμα, κατησχυμμένος ο αυτοκράτορας να φύγει από την Αντιόχεια. Σχετικό ποίημα έχει γράψει ο μεγάλος μας ποιητής Κ. Π. Καβάφης («Εις τα περίχωρα της Αντιοχείας»).