Καθώς μαρτυρούν τα παραπάνω φωτο-ηχο-στιγμιότυπα του Πορφύρη, μόνιμου συνεργάτη μας, απόψε συναχτήκαμε προς τιμήν της Θεομήτορος στον ναό της Φανερωμένης μας, εδώ στην Ενορία του Μπανάτου, απ' όπου Τής απευθύναμε τους Χαιρετισμούς μας δια του ποιητικότατου Ακαθίστου Ύμνου! Βραδάκι ανοιξιάτικο, μ' ευωδίες Μαρτίου και λιβάνι αγιόκλημα! Όλοι μας μια αγκάλη αγαπητική, ένα καρδιακό "Χαίρε" προς την Πανάχραντη Μητέρα της Οδύνης!!!
Τα άκουσα όλα, ήταν ωραία και κατανυκτικά.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚι η νοσταλγία τελικά συμπυκνώνεται σε μερικές τέτοιες μικρές στιγμές: να 'χεις ακούσει τους Χαιρετισμούς και να βγαίνεις βράδυ από την εκκλησία και να 'χει λίγη ψύχρα αλλά να ξέρεις από τις μοσκοβολιές πως η άνοιξη καταφθάνει.
Χαιρετισμούς έχω χρόνια να κάνω στη Ζάκυνθο.
Σας ευχαριστώ και πάλι. Να 'σαστε καλά. Καλή σας νύχτα.
Φιλτάτη μας Κλαίρη,
ΑπάντησηΔιαγραφήΜετά πολλής χαράς διαβάζουμε τα όμορφα λόγια σου. Ξέρεις, εδώ οι παροικούντες την Ελλάδα, πέφτουμε στην παγίδα του Αυτονόητου: Θεωρούμε π.χ. αυτονόητο πως απόψε θα ψαλεί ο Ακάθιστος Ύμνος. Όμως για σένα (για εσάς όλους τους εκτός γενέτειρας και πατρίδας) δεν είναι αυτονόητο. Κατέχοντας εδώ όλες αυτές τις δυνατότητες για "υπόθεσες ψυχικές" (κατά Σολωμόν) συνήθως αδιαφορούμε και παραπετάμε τα όντως Τιμαλφή και τις ασίγαστες Ευωδίες του βίου...
Να είσαι καλά ό,τι και αν κάνεις,μαζί με την καλή σουθ Οικογένεια. Καλή Πατρίδα!!!
υ.γ. Για να γελάσουμε κιόλας: Δεν είναι μικρό πάντως το να βιώνεις στιγμές Βαρκελώνης!!!!
Παναγιώτη μου,
ΑπάντησηΔιαγραφήχρόνια είχα να ακούσω τον Ακάθιστο Ύμνο τόσο ωραία, μάλλον τόσο αισθαντικά και καθόλου διεκπεραιωτικά.
Την αγάπη και τους χαιρετισμούς μου!
Με πολλή συγκίνηση άκουσα κι εγώ όλα όσα είχε την καλωσύνη ο Πορφύρης να "τραβήξει" κι ο αγαπητός πάτερ Παναγιώτης να αναρτήσει, ιδιαίτερα για εμα΄ς όπως η Κα Κλαίρη Σκανδάμη κι εγώ, που ζούμε εκτός...
ΑπάντησηΔιαγραφήαγαπητή Κα Σκανδάμη, σάς νιώθω πλήρως, έχουμε κοινό αυτό το "εκτός". Εγώ μάλιστα, πολύ περισσότερο πιο "εκτός" από εσάς, στη Μελβούρνη βρίσκομαι 42 χρόνια τώρα. Τελευταία φορά που άκουσα Ακάθιστο Ύμνο στην Ζάκυνθο, ήταν σχεδόν 50 χρόνια πριν...από τη μελωδική φωνή του αείμνηστου παπάκη μου, παπά Μούσουρα...Είχα, όμως την τύχη, να ακούσω τον Ακάθιστο, στη Μονή Πεντέλης το 2003 που ήμουν στην Ελλάδα, για έναν θλιβερό οικογενειακό λόγο.
ήταν εκεί ο νυν Μητροπολίτης Ζακύνθου Χρυσόστομος, αλησμόνητες στιγμές...Δε λέω, κι εδώ έχουμε περικαλείς Ναούς, άξιους Ιερείς και Ιεροψάλτες, αλλά, πώς να το κάνουμε...δεν είναι το ίδιο...δεν μπορεί να είναι το ίδιο...
Με υγεία και κατάνυξη να διανύσουμε και την Αγία Μεγάλη Εβδομάδα που πλησιάζει,
Με αγάπη πάντα,
δ.μ.τ.