Τρίτη 14 Σεπτεμβρίου 2010

Υψώνοντας τον Τίμιο Σταυρό στην Παναγούλα Βανάτου εν Ζακύνθω


Σε κλίμα πνευματικής ανάτασης εορτάσαμε σήμερα στο Μπανάτο την ανάμνηση της Υψώσεως του Τιμίου Σταυρού. Ο ναός της Παναγούλας ευωδίαζε από τους βασιλικούς, τους οποίους προσέφεραν οι Ενορίτες μας, περικοσμώντας με αυτά το πανσεβάσμιο Ξύλο του Σταυρού, που δέσποζε στο κέντρο του ναού.

Στην ομιλία του ο Εφημέριός μας αναφέρθηκε στη θέση, την οποία κατέχει στην πίστη μας ο Σταυρός του Κυρίου Ιησού. "Αποτελεί" είπε "το δροσογόνο δέντρο της όασης εντός της καυτής ερήμου της σύγχρονης ζωής, τη σκάλα της επανανόδου μας στον Ουρανό, το αρμόδιο κλειδί του Παραδείσου. Το κάθετο ξύλο του συμβολίζει τη θεία συγκατάβαση στη γη, ενώ το οριζόντιο την ανάγκη ενότητας των ανθρώπων μεταξύ τους. Στο σημείο, στο οποίο διασταυρώνονται τα δύο αυτά ξύλα, συνέβη το συγκλονιστικότερο γεγονός Αγάπης, δηλαδή η θυσία του ίδιου του Θεού, χάριν των ανθρώπων. Χρέος μας η άσκηση στη σταυροαναστάσιμη Αγάπη: Αγάπη προς τον Θεό, αλλά και Αγάπη προς τον συνάνθρωπο".












6 σχόλια:

  1. Τον Σταυρόν Σου προσκυνούμεν...
    Πλημμύρισε το σπίτι μου από μελλωδίες και μοσχομύριστους βασιλικούς!!!!
    Και του χρόνου να είστε καλά να γιορτάσετε ξανά!
    δ.μ.τ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Ο Σταυρός του Χριστού το άλλοτε νεκρικό σύμβολο, σταυροδρόμι ελπίδας και λύτρωσης!!

    Και του χρόνου!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. @ Αγαπητή Διονυσία,

    Δεν πλημμύρισε το σπίτι σου μόνο από τις μελωδίες και από τους βασιλικούς μας, αλλά και κάτι άλλο θα σε "μαγνήτισε" δίχως να το γνωρίζεις: Η ιερατική στολή του αείμνηστου παπα-Μούσουρα και πατέρα σου, την οποία έχω την τιμή να ενδύομαι κατά τις πένθιμες ημέρες λόγω του μοβ χρώματός της!!!

    Ας έχουμε την ευχή του!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. @ Αναστάσιε Μπλε,

    Μακάρι ο Σταυρός να καταστεί και για όλους εμάς, γέφυρα οδηγητική στην εμπειρία της κάθε λογής Ανάστασής μας!

    Καλό πτυχίο!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Σε ευχαριστώ π.Παναγιώτη...ομολογώ πως συγκινήθηκα βαθύτατα γέμισαν δάκρυα τα μάτια...πού να θυμάμαι...Όμως, χαίρομαι που περιήλθε στα δικά σου άξια χέρια η στολή! Θυμάμαι, κάποτε το ανάφερε η μαμά μου. Σε αγαπούσαν πολύ και ο παπάκης μου και η μαμά μου!
    Να την φοράς με περηφάνεια...ο παπά-Μούσουρας την τίμησε και δεν πρόδωσε ΠΟΤΕ τα ιδανικά του...
    Ας έχεις την ευχή του και την ευλογία του.
    με αγάπη πάντα,
    δ.μ.τ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.