Παράμουσοι και λογοκόποι
γέροντες, τα παραμύθια,
παραπέτο αλήθειας
επισφαλή στη νιότη,
έτσι πρέσβευε!!!!
Για οκνούς θεριστάδες
κοντόφθαλμης απάτης,
κι ο Αίσωπος και ο Άντερσεν
και κάθε ένας παρόμοιος,
έτσι πάντα μιλούσε!
Λάτρευε μόνο τον Κολόντι,
για την προέλευσή του;
για τον Πινόκιο;
Προσκέφαλό του αυτός,
κι η μάμμη αναπαυμένη στο θέλημά του.
Θέλγονταν με κανόνια και τουφέκια
με αρμαθιές καπεταναίων,
πλούσια φαρέτρα αρματολοί
και κλέφτες,
κομπολόι ατέρμονο από βόλια,
ο διχασμός τα πάθη των Ελλήνων!!!
Μα τον Πινόκιο τον λάτρευε μονάχα,
γιατί στο ψέμα δεν μπορούσε
να λιμνάσει!!!
Άννα μου, χαίρομαι να διαβάζω τους ωραίους σου στίχους. Στάθηκα ιδιαίτερα στο, δυστυχώς πολύ αληθινό και πάντα επίκαιρο: "ο διχασμός τα πάθη των Ελλήνων!" Πολλά φιλιά.
ΑπάντησηΔιαγραφή