Ένα νεότερο ποίημα για τον μακαριστό Μοναχό Μωυσή τον Αγιορείτη

Άννα Τσουκαλά Κουφού

ΜΩΥΣΗΣ Ο ΑΘΩΝΙΤΗΣ

Στα τριμήνια του (+1.6.2014)           

Στα λημέρια  του Άθωνα ζωσμένος τη  γραφίδα

δεκαετίες πολεμά τον κόσμο

ανάβει λαμπάδα φωτεινή από την Πορταΐτισσα,

ανάσες για τον λαό.

Κάθε δεσποτική γιορτή προπάντων κυκλοφορεί ανάμεσά μας

με το μικροσκόπιο της αγάπης

άδολα βάζει χρυσοκοντυλιά

και μας υποδεικνύει τα επέκεινα.

To φωτοστέφανο  της  Οδηγήτρας στιλβώνει με χρυσό και ασήμι

διακοσμεί με χάρη τον Δεκάλογο

ανύποπτα ανοίγει μονοπάτια απεγνωσμένων.

Μα, καλοκαιριάτικα 
έγινε ο Αντάρης της Μονής Κουτλουμουσίου

λύνοντας τους γήινους δεσμούς και από τις άνωθεν μονές

το κοντύλι του μοσχοβολά θυμίαμα και ικεσία

στο θρόνο του Παντοκράτορα.