Ο άνθρωπος, απλός και προσωρινός διαχειριστής του υλικού πλούτου

ΟΜΙΛΙΑ  ΣΤΟ ΕΥΑΓΓΕΛΙΚΟ ΑΝΑΓΝΩΣΜΑ 

της Κυριακής Θ΄ Λουκά 

18 Νοεμβρίου 2018 

(Λουκ. ιβ΄ 16-21)

Γράφει ο π. Αναστάσιος Στεργιώτης 

Πολύ καλά είχε κάνει τους σχεδιασμούς του ο πλούσιος νοικοκύρης της παραβολής. Για να χωρέσουν τα άφθονα πλούτη και γεννήματά του αποφάσισε να γκρεμίσει τις μικρές αποθήκες του και να χτίσει πολύ μεγαλύτερες. Εκεί θα συσσώρευε και θα ασφάλιζε τα αγαθά του, λέγοντας στον εαυτό του ότι τώρα θα ζούσε μέσα στις απολαύσεις, χωρίς να έχει ανάγκη κανέναν. Όμως, ένα δεν υπολόγισε: τον θάνατο.

Εκείνη τη νύχτα, τα πνεύματα του Κακού και του Σκότους πήραν την ψυχή του (αυτό σημαίνει η φράση: «την ψυχήν σου απαιτούσι από σου»). Δεν σκέφτηκε και δεν υπολόγισε, ο εγωιστής και ανόητος, την προσωρινότητα της ανθρώπινης ζωής. Δεν σκέφτηκε ότι κάθε πλούτος υλικός ή πνευματικός μάς δίδεται από τον Θεό για την σωστή αξιοποίησή του.

Ο άνθρωπος είναι μονάχα απλός και προσωρινός διαχειριστής του υλικού πλούτου, ο οποίος σκοπό έχει την ανακούφιση των συνανθρώπων του. Κανείς δεν ισχυρίζεται ότι πρέπει να ζούμε εξαθλιωμένοι και αναξιοπρεπείς. Όμως, είναι ανάγκη -και μάλιστα στις μέρες μας- να χρησιμοποιούμε και να κρατάμε για τον εαυτό μας μόνο το αναγκαίο. Το υπόλοιπο και περισσευούμενο δεν μας ανήκει. Ανήκει στους πάσχοντες πένητες και αναξιοπαθούντες αδελφούς μας. Τότε μονάχα θα ανταλλάξουμε τα άχρηστα και περιττά γήινα πλούτη (τα οποία μια πυρκαγιά, ένας σεισμός ή ένας πόλεμος μπορεί να μας στερήσουν) με τους θησαυρούς τους άφθαρτους του ουρανού. Γένοιτο!