Δειλινό προσκύνημα στον Άι Λύπιο της Ζακύνθου, ιερό τόπο έμπνευσης Διονυσίου του Σολωμού

π. Παναγιώτης Καποδίστριας

ΣΟΛΩΜΟΣ ΑΛΥΠΙΟΣ

Κάθε Αντίπασχα

οι Σκιές παραδίδουν

στον Διονύσιο

της Λαμπρής τα σώματα

μαζί με τα καρφιά τους.

Απ' τα λιόφυτα

κρέμεται τ' αεράκι

το πυρομανές

καθώς δίκαιοι στάζουν

από τα δάχτυλά του.

Τον αλυχτάνε

τα σκυλιά του όνειρου

κι απελπίζεται.

Ήδη παστελαραίοι

στήνουν μπάγκους της Γιορτής.

Τ' Άι-Λύπιου 

τα χαρούπια κατάρες 

θά 'ναι και οργές 

του Ιερομόναχου

εις βάρος της Γυναίκας.

Στο σπήλαιό του 

λανθάνει κουρνιασμένο 

μαύρο ποίημα 

και ανυπερήφανο 

τρώει στίχους του και ζει. 

[Το ανωτέρω ποίημα γράφτηκε την Κυριακή του Αντίπασχα, "την ώρα που θολώνουνε τα νερά", Πρωτομαγιά 2011. Δημοσιεύτηκε οριστικά στο ποιητικό βιβλίο του Παναγιώτη Καποδίστρια, ΑΝΑΚΑΛΥΠΤΗΡΙΑ, εκδ. Κέντρου Λόγου "Αληθώς", Ζάκυνθος 2014, σ. 126 εξ.

Το ανωτέρω ζωγραφικό έργο παριστά τον Άι Λύπιο Ζακύνθου, δια χειρός Μπάμπη Πυλαρινού. Ακολουθούν οι σημερινές φωτογραφίες, με τον φακό του π. Π. Κ.]