Η ζωή εν τάφω

Σχόλιο του Θεοφ. Επισκόπου Τολιάρας και Νοτίου Μαδαγασκάρης κ. Προδρόμου, 10.3.2020

Κρατικό νοσοκομείο. Ένας ξεχασμένος θάλαμος με ανθρώπους διαφόρων ηλικιών. Ασθενείς με άμεση προσδοκία θανάτου. Στοιβάζονται εκεί όχι λόγω κοινής ασθένειας, άλλωστε η έλλειψη διαγνωστικών μέσων αφήνει στο επίπεδο της μαντείας την εξακρίβωσή της, παρά λόγω κοινού τέλους. 

Βραχύβια νοσηλεία, γιατί πάντα σε αυτόν το θάλαμο το εξιτήριο το παίρνεις ανταλλάσοντάς το με την τελευταία σου πνοή. Εκεί και πολλά παιδιά. Βαριές παιδικές ανάσες, άγνοια κινδύνου, αδιαφορία για το θάνατο. Ζητούν μόνο να ζήσουν ως παιδιά, αδιάφορο το πολύ ή το λίγο. 

Μοιράσαμε για άλλη μια φορά παιχνίδια και μπλοκ ζωγραφικής. Δύσκολα συναισθήματα. Μεγάλη η μαθητεία κοντά τους. Να αδιαφορείς για το αναπόφευκτο και να χαίρεσαι, επειδή ένα πρόσωπο είναι κοντά σου, έστω για λίγο.