ΤΟ ΠΡΩΙ ΩΣ ΕΣΠΕΡΑ [111 χρόνια χωρίς (ή με) Παπαδιαμάντη (+3.1.1911)]

π. Παναγιώτης Καποδίστριας

ΤΟ ΠΡΩΙ ΩΣ ΕΣΠΕΡΑ

Ποίημα για τα 100 χρόνια χωρίς (ή με) Παπαδιαμάντη (1911-2011)

1

Απρόβλεπτες θωπείες μ' εξωθούν εντός

στον βυθό του δωμάτιου

το πρωί ως εσπέρα

οι άγιοί μου παρανάλωμα τζακιού

ενδίδω ήδη στο βλέμμα σου

συσσωματώνομαι

άντεξέ με.

2

Όσο καιρός παπαδιαμάντιζε

ότι έρχεται ώρα

με τεριρέμ κι άλλες πλεκτάνες τα δαιμόνια

-κενά ή γεμάτα μη ρωτάς-

της Ανάγκης αρμόδια

χριστόψωμα βλογάνε

και φονικότερα μετά

πανεύοσμον σε αποπετρώνουν.

[Αφιερωματικό ποίημα του π. Παναγιώτη Καποδίστρια στον Παπαδιαμάντη, δημοσιευμένο οριστικά στην ποιητική συλλογή ΑΝΑΚΑΛΥΠΤΗΡΙΑ, εκδ. Αληθώς Κέντρο Λόγου 2014, σελ. 119]