Διονυσίου Σολωμού: ΕΙΣ ΤΟΝ ΑΓΙΟΝ ΔΙΟΝΥΣΙΟ (ποίημα)

Ω Άγιε Διονύσιε, ψυχή αγνή και θεία

που σε κρατεί περήφανα της ευσπλαχνίας ο θρόνος,

τούτο το δύστυχο νησί προστάτεψέ το μόνος

για μα μη τύχει...  πια σ' αυτό παρόμοια δυστυχία. 

Άκου στα σπίτια! άκουσε, εδώ κ' εκεί στο δρόμο

πώς κλαίγει απαρηγόρητα η φοβισμένη πλάση! 

Βάστα το νου μας μη χαθεί, μη τύχει κι' αφ' τον τρόμο 

τα λογικά μας χάσουμε, μήπως η γη χαλάσει!

Ω! Συ, στο θρόνο του Άπλαστου τρέξε σιμά κι' ειπέ Του

να μην αφήσει το νησί έρμο στη δυστυχιά του!...

Κι' αν ίσως κι' η παράκληση δεν φθάνει, θύμησέ Του

πως είχες έναν αδελφό, κι' έκρυψες το φονηά του.

[Το πρωτότυπον εγράφη ιταλιστί, εξ αφορμής σεισμών τω 1820 έτει. Μετάφραση: Στέφανος Μαρτζώκης | Στέφ. Μαρτζώκη, Άπαντα, Αθήνα 1925]