Πνευματική εγρήγορση αποβλέποντας στο Πάσχα

ΟΜΙΛΙΑ ΣΤΟ ΕΥΑΓΓΕΛΙΚΟ ΑΝΑΓΝΩΣΜΑ

Κυριακή  της Τυρινής, 2/3/2025

Γράφει ο π. ΔΙΟΝΥΣΙΟΣ ΠΟΜΟΝΗΣ

Λίγες ώρες μας χωρίζουν από την έναρξη της αγίας και μεγάλης Τεσσαρακοστής. Λίγες ώρες μας χωρίζουν από την έναρξη του πνευματικού και σωματικού μας αγώνα. Ενός αγώνα που θα μας οδηγήσει στη συνάντηση με τον αναστημένο Χριστό, την Κυριακή του Πάσχα.

 Ο αγώνας όμως αυτός δεν είναι απροϋπόθετος, αυτό μας υπενθυμίζει ο Κύριος μέσα από τη γραφίδα του ευαγγελιστή Ματθαίου. Το σημερινό ευαγγελικό χωρίο μας υπενθυμίζει τους τρόπους πνευματικής εγρήγορσης και νηστείας. Και εδώ δεν εννοούμε φυσικά τις τροφές από τις οποίες πρέπει να απέχουμε ή αυτές που πρέπει να προσλαμβάνουμε. Μέσα από τα εν λόγω χωρία, τα οποία αποτελούν μέρος της επί του όρους ομιλίας του Ιησού, του καταστατικού χάρτη δηλαδή της χριστιανικής ηθικής, διαπιστώνουμε τη στάση που χρειάζεται να κρατήσει ο χριστιανός αθλητής, αν θέλει να περατώσει τον πολυδιάστατο αυτό αγώνα.

 Ο Ιησούς προτρέπει τον αγωνιζόμενο πιστό αρχικά να συγχωρεί τους συνανθρώπους του για τα παραπτώματα που διέπραξαν, για να λάβουν και αυτοί οι ίδιοι τη συγχώρηση από τον Θεό για τα δικά τους παραπτώματα. Εν συνεχεία παρουσιάζει τον τρόπο με τον οποίο είναι ανάγκη να αντιμετωπίζει ο χριστιανός το θέμα της νηστείας, ο οποίος κατά τη περίοδο αυτή δεν θα ήταν σωστό να δείχνει δυσφορία και εξαναγκασμό, αλλά χαρά και ικανοποίηση, διότι θα μπορεί να σταθεί πάνω από τις αδυναμίες του. Και τέλος μας εκθέτει την πιο ουσιαστική και, ταυτόχρονα, διαχρονική αξία της χριστιανικής μας πίστης, “μη θησαυρίζετε υμίν  θησαυρούς απί της γής…, θησαυρίζετε δε υμίν θησαυρούς εν ουρανώ”. Οι θησαυροί, τους οποίους προτρέπει ο Ιησούς να αναζητήσουμε σήμερα, είναι οι πνευματικοί θησαυροί. Οι θησαυροί αυτοί δεν φθείρονται ούτε μπορούν να αλλοιωθούν.

Αγαπητοί μου, η περίοδος αυτή, που εντός ολίγων ωρών θα ανοιχτεί μπροστά μας, αποτελεί τον στίβο μέσα στον οποίον οφείλουμε εμείς οι χριστιανοί να αγωνισθούμε. Ο αγώνας όμως αυτός, για να αποφέρει πνευματικούς καρπούς, πρέπει να ξεκινάει από την αγάπη και την ταπείνωση, μάλιστα δε μέσω του αδελφού μας, στη συνάντηση με τον αναστημένο Κύριο. Αμήν!