Ο λόγος για την θεραπεία του εκ γενετής τυφλού

Κυριακή ΣΤ΄ από του Πάσχα. Του Τυφλού

25/5/2025

Γράφει ο π. ΔΙΟΝΥΣΙΟΣ ΠΟΜΟΝΗΣ

Ο ιερός συγγραφέας παρουσιάζει σήμερα ένα από τα θαύματα του Ιησού, με στόχο την ανακούφιση του ανθρώπινου πόνου. Ο λόγος για την θεραπεία του εκ γενετής τυφλού.  Στον δρόμο του Ιησού βρέθηκε κάποτε κάποιος δυστυχής άνθρωπος, ο οποίος είχε γεννηθεί χωρίς την δυνατότητα της όρασης, έτσι όπως μας πληροφορεί ο ευαγγελιστής Ιωάννης. Ο άνθρωπος αυτός, ζώντας στο περιθώριο της κοινωνίας και βιώνοντας την κοινωνική απομόνωση, ζητιάνευε στη άκρη του δρόμου.

Ο τυφλός αυτός άνδρας έχοντας ενδεχομένως αναπτύξει τις υπόλοιπες αισθήσεις του, αντιλήφτηκε ότι τον πλησιάζει ο Μεσσίας, και ζήτησε το έλεος Του, παρά την αποτροπή από τους συντοπίτες του. Τον άνθρωπο αυτό σπλαχνίσθηκε ο Κύριος και για να του ανακουφίσει τον πόνο της ασθένειας  και κατ’ επέκταση  του κοινωνικού αποκλεισμού, αλλά και για να δοξασθεί ο Θεός, όπως ο Ίδιος παραδέχθηκε έφτυσε στη γη και έφτιαξε πηλό με το χώμα, το τοποθέτησε στα μάτια του και τον έστειλε στην κολυμβήθρα του Σιλωάμ για να νιφτεί και, αφού νίφτηκε, ο άνθρωπος απόκτησε την όρασή του.

          Η θεραπεία του πάσχοντα αυτού ανθρώπου λογικό θα ήταν να χαροποιήσει  τους συνανθρώπους του. Αυτό όμως δεν έγινε, από το σύνολο τουλάχιστον των συμπατριωτών του. Ψάχνοντας, λοιπόν, να βρουν τρόπο ή αφορμή να κατηγορήσουν τον Ιησού, οι Φαρισαίοι οι οποίοι γνώριζαν τον νόμο, αλλά τις περισσότερες φορές στέκονταν στους τύπους και όχι στην ουσία του, δεν στάθηκαν στην ευεργεσία προς τον δυστυχή  άνθρωπο, αλλά τον κατηγόρησαν ότι η ενέργειά Του αυτή έγινε την ημέρα του Σαββάτου. Κατ’ αυτή την ημέρα -σύμφωνα με τον μωσαϊκό νόμο- δεν επιτρεπόταν να κάνει κάποιος το οτιδήποτε. Έφεραν έτσι τον άνθρωπο αυτόν μπροστά στο συμβούλιο για να τον ανακρίνουν, θέλοντας να του αποσπάσουν πληροφορίες για τον Ιησού και το θαύμα που έκανε. Ο άνθρωπος αυτός, όπως ήταν φυσικό, παρουσίασε την αλήθεια με θάρρος και αποφασιστικότητα, κηρύττοντας την πίστη του σε Αυτόν που του έδωσε το φως των οφθαλμών του, αλλά και το φως των οφθαλμών τις ψυχής του.

          Αγαπητοί μου, αναζητώντας σήμερα το βαθύτερο νόημα της ευαγγελικής αυτής περικοπής αλλά και της ευεργεσίας του Θεού, βεβαιωνόμαστε ότι προϋπόθεση της θεϊκής ευεργεσίας είναι το θάρρος που πηγάζει από την αληθινή και ακλόνητη πίστη στον Τριαδικό Θεό. Ας γίνουμε κι εμείς θαρραλέοι όπως ο εκ γενετής τυφλός και ας ζητήσουμε από τον Κύριο την πνευματική ευεργεσία. Αμήν!